(Υπό Διόρθωση) Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου

Μερος 86

Το κορίτσι είχε ηρεμήσει από τα αναφιλητα του. Σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε το αγόρι με μάτια υγρά και γυαλιστερά από τα δάκρυα. Ευτυχώς, είχαν σταματήσει οι κοφτές της ανάσες, που την έκαναν να μοιάζει σαν να πνιγόταν.

Ο Αχιλλέας της ανταπέδωσε ανεκφραστος.

«Τι είναι...;» την ρώτησε σιγανά.

Η μικρή δίστασε. Φαινόταν πως ήθελε να πει κάτι, αλλά δεν μπορούσε, δεν μπορούσε να βρει τις σωστές λέξεις. Ήταν μικρή άλλωστε, δυσκολευόταν αρκετά μερικές φορές, παρόλο που συνήθως τα κατάφερνε.

Ο Αχιλλέας όμως ένιωσε ανησυχία να τον κυριεύει,αυτή η υπερβολική της προσπάθεια πάντα δήλωνε πως κάτι περίεργο ή σοβαρό ήθελε να πει. Τι συνέβαινε...;

«Η μαμά μου...θα σταματήσει να δουλεύει εδώ.» είπε η μικρή σιγανά με δυσκολία κι οΑχιλλέας ένιωσε την καρδιά του να σταματά.

«Τι...;» έκανε ταραγμένος.Δεν πίστευε στα αυτιά του. Όπως δεν πίστεψε στην αρχή πως ο Μάρκος τον ξεχνούσε, όπως δεν πίστεψε στην αρχή πως θα κατέληγε έτσι.

Δεν ήταν δυνατόν.

«Προσπάθησα να της πω όχι...» είπε η μικρή και τα μάτια της δακρυσαν περισσότερο.

(Η μεγαλύτερη στενοχώρια της ήταν που δεν μπορούσε να του εξηγήσει πως ακριβώς ήταν τα πράγματα. Δεν ήθελε να τον αφήσει. Δεν μπορούσε να βρει τις λέξεις, τα χρώματα και τους κανόνες του λόγου, για να του μιλήσει όπως ήθελε, να τον καθησυχάσει όπως έπρεπε, να του εξηγήσει όπως περίμενε. Η μητέρα της άλλαζε συνεχώς δουλειές εκείνη την περίοδο, προσπαθώντας να βρει το καλύτερο μέρος δυνατόν. Έρχονταν δύσκολες εποχές στην Ελλάδα, το άκουγε παντού, οπότε έψαχνε φρενιασμενα κάτι που θα παρέμενε σταθερό. Μόνο αυτές τις λέξεις ήθελε να πει, μα δεν μπορούσε. Κι όταν μπόρεσε, πολλά χρόνια αργότερα, ήταν πλέον αργά.)

«Γιατί...;» γρυλισε το αγόρι με όψη σκοτεινή, όχι τόσο στο κορίτσι, παρά στο γιατι ο κόσμος θα την έπαιρνε μακριά του.

«Δεν μου είπε γιατί,

(δεν ήξερε πώς να εξηγήσει το λόγο.)

αλλα...θα σταματήσει.» είπε το κορίτσι χωρίς να παρατηρήσει τη σκοτεινή του όψη. «Δεν θέλω να σε αφήσω μόνο...» είπε μετά από λίγο με όλη της την ειλικρίνεια και δάκρυα κύλησαν ξανά στα μάγουλά της.

Ο Αχιλλέας δεν μίλησε, οι λέξεις είχαν αρχίσει να χάνουν το νόημά τους από κάποια στιγμή χθες...