Μερος 78

192 25 0
                                    


Ο Αχιλλέας τινάχτηκε απ'τις σκέψεις του, για άλλη μια φορά είχε αφαιρεθεί. Το κορίτσι τον κοιτούσε ανήσυχο, με μάτια μεγάλα, γεμάτα ενδιαφέρον.

«Είσαι καλά;» τον ρώτησε σιγανά γέρνοντας το κεφάλι της ελαφρά στο πλάι.

Ο μικρός ανασανε βαθιά προσπαθώντας να ηρεμήσει. Κάτι είχε ταράξει το πνεύμα του ξανά, σαν ενοχλητικο έντομο που όσο και να το έδιωχνε, επέστρεφε σε εκείνον. Ένα περίεργο προαίσθημα.

«Δεν...δεν ξέρω.» απάντησε ο Αχιλλέας κοιτάζοντας το πάτωμα συνοφρυωμενος και πραγματικά δεν ήξερε.

Το μόνο κομμάτι που ήξερε και μετέφραζε τα πάντα γύρω του,ήταν θαμμένο βαθιά μέσα του,στο σκοτάδι. Το πράγμα όμως δεν έβγαινε στην επιφάνεια τόσο εύκολα, όσο ήταν μέρα ακόμη...

«Μάλλον είμαι κουρασμένος...»

Η μικρή τον χτύπησε απροειδοποίητα στον ώμο με τη γροθιά της. Ο μικρός την κοίταξε έκπληκτος.

«Τι κάνεις;!» αναφώνησε νευριασμένος με το πόσο τον είχε αιφνιδιάσει η κίνησή της. Δεν του άρεσε να τον αιφνιδιάζουν.

«Κοιμήσου, μπουμπουνα!» του αντιμιλησε η μικρή θυμωμένη.

Ο Αχιλλέας κοκκινησε ξαφνικά. Την κοίταξε ενοχλημένος, για άλλη μια φορά τον αιφνιδιασε με τα λόγια της, αλλά όχι ακριβώς αρνητικά.

Τι ήταν αυτό το περίεργο συναίσθημα που ένιωθε όταν ήταν κοντά της; Γιατί η καρδιά του χτυπούσε πιο δυνατά όταν την κοιτούσε; Γιατί...ένιωθε πιο δυνατός όταν ήταν μαζί του; Γιατί ένιωθε πως ο κόσμος γινόταν λίγο καλύτερος όταν εκείνη γελούσε;

Ένα στραβό χαμογελο σχηματίστηκε ασυναίσθητα στο λευκό πρόσωπό του και κοίταξε το κορίτσι προκλητικά.

«Σου είπα να μην με λες μπουμπουνα...» είπε ο Αχιλλέας αργά, σαν να την προειδοποιούσε. Το ύφος του είχε μια πονηρή λάμψη. «Ε, Μάρκο, θα με βοηθήσεις να δώσουμε ενα μαθημα στη μικρή; Πρέπει να μάθει να σέβεται τους μεγαλύτερούς της...» πρόσθεσε σιγογελωντας σαν μικρό δαιμόνιο.

Η μικρή ζαρωσε φοβισμένη. Δεν της άρεσε αυτή η πονηρή λάμψη στο βλέμμα του αγοριού. Ήξερε οτι την περίμενε κυνηγητό και γαργαλητο μέχρι ασφυξίας.

Ο Μάρκος όμως δεν απάντησε.

Ο Αχιλλέας γύρισε να τον κοιτάξει, έτοιμος να επαναλάβει τα λόγια του μα δεν το έκανε, καθώς το μεγαλύτερο παιδί τον κοιτούσε με βλέμμα πράσινο και αμήχανο. Ο Αχιλλέας ένιωσε περίεργα ξαφνικά.

(Υπό Διόρθωση) Το Παιχνίδι Του ΔολοφόνουΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα