(Υπό Διόρθωση) Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου

Μερος 72✓

Βγήκε απ'τις σκέψεις του απότομα όταν συνειδητοποίησε πως το κορίτσι τον είχε πλησιάσει, χωρίς να το καταλάβει. Το γαλάζιο φόρεμά της ανεμισε μπροστά του και τα ξανθά μαλλιά της τινάζονταν ανέμελα στις ζωηρές κινήσεις της.

«Σ'αρέσει;» ρώτησε η Αμαλία δείχνοντάς του τη ζωγραφιά της.

Άκουσε το έντονο θρόισμα ενός χαρτιού και αμέσως βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τη χρωματιστή σελίδα που το κορίτσι κρατούσε. Ο Αχιλλέας κοίταξε τη ζωγραφιά.

Απεικόνιζε -μαλλον τους τρεις τους- σε μια παιδική χαρα. Το έδαφος ήταν καταπράσινο και τα παιχνίδια πολύχρωμα. Τα τρία παιδιά κρατιόνταν χέρι-χερι με πλατιά χαμόγελα. Στις μπλούζες τους υπήρχαν αποτυπωμένα τα αρχικά του καθενός: Α, Μ και ΑΜ για να μην μπερδεύουν το Αμαλία με το Αχιλλέα. Δεν ήταν απαραίτητο αυτό βέβαια, καθώς ένα από τα ανθρωπάκια που είχε ζωγραφίσει ήταν αλάνθαστα ένα κορίτσι με ξανθά μαλλιά, η ίδια, ενώ τα άλλα δύο ήταν δύο αγόρια με μαύρο μαρκαδόρο για μαλλιά.

Το βλέμμα του Αχιλλέα σκοτείνιασε. Πόσο ήλπιζε να μπορούσαν οι τρεις τους να βγουν από εκεί. Πόσο ήλπιζε να πήγαιναν μαζί σε ενα πάρκο και να έμεναν εκεί να παίζουν μέχρι να τελειώσει ο Κόσμος...

Πόσο ήλπιζε αυτή η ζωγραφιά να έβγαινε αληθινή, ολοζώντανη από το χαρτί μπροστά τους...

Η Αμαλία παρατήρησε το σκοτεινό του πρόσωπο.

«Δεν...σ'αρέσει;» ρώτησε λυπημένη. Ο μικρός τινάχτηκε με την ερώτηση του κοριτσιού.

«Όχι, όχι! Μ'αρέσει πολύ.» είπε κουνώντας το κεφάλι αρνητικά. Το βλέμμα του σκοτείνιασε ξανά:

«Απλά...μακάρι να γίνονταν έτσι τα πράγματα. Ο Μάρκος...έχει πολύ καιρό να βγει έξω.» είπε σιγανά.

Η μικρή τον κοίταξε για λίγο σοβαρή. Έριξε μια κλεφτή ματιά στο Μάρκο που ζωγράφιζε συνοφρυωμενος, σαν να δυσκολευόταν να σχηματίσει κάτι και γύρισε πάλι στον Αχιλλέα.

Το ώριμο βλέμμα της είχε επιστρέψει όσο επεξεργαζόταν την κατάσταση στο παιδικό της μυαλό. Για λίγο φάνηκε πως έψαχνε κάτι πολύ βαθιά μέσα της, μια μικρή ανάμνηση, διάσπαρτες λέξεις που είχε ακούσει κάποιο ζεστό απόγευμα ή ένα χειμωνιάτικο μεσημερι στο σπίτι από το οποίο ερχόταν, κάτι που ταίριαζε για να του πει. Γονάτισε μπροστά του και έβαλε το μικρό της χέρι στην αριστερή πλευρά του στήθους του αγοριού, ακριβώς στο σημείο που ήταν η καρδιά. Ο μικρός σήκωσε το βλέμμα και την κοίταξε.