Chapter 3
Graduation came. We'll separate ways. I'm going to UP Diliman and si Christian naman, sa La Salle. Medyo nalungkot ako dahil hindi ko na siya makakasama. Nasanay na din kasi akong kasama ko siya lagi.
Hindi ko na siya nakita after graduation. He went to China to visit his parents. No texts, no calls.
Medyo nakakapagtampo rin, dahil bestfriend nya ko, pero hindi man lang siya tumatawag. Until one April night...
Somebody called. Hindi ko na tiningnan kung sino, dahil sobrang inaantok pa ko.
"Hello?" Sinong normal na tao ang tatawag ng hatinggabi? Nasira ang tulog ko. Mag-eenrol pa naman ako bukas ng maagang-maaga.
"Han. I miss you." Only one person calls me that. Si Christian. Kahit gusto ko siyang babaan ng phone dahil di siya nagparamdam ng almost one month, hindi ko magawa. I missed him. Pero hindi ko pinahalata.
"O bakit? Hatinggabi na a." Sinadya ko talagang tarayan ang boses ko.
"Sorry, Hannah. Hindi ako nakatawag. Naging busy lang talaga." Parang ang lungkot ng boses nya. Kaya hindi na ko nakipagtalo.
"Apology accepted. Musta ka na?" I miss him. Sobra.
"Thanks for understanding. Okay lang ako. Ikaw nga diyan ang dapat ko kamustahin."
"Okay lang din." Lalo na ngayong tumawag ka, Christian. Hindi ko alam. I really have no idea. Pero sumaya ko nung tumawag siya. Siguro dahil namimiss ko lang talaga siya.
"Mabuti naman. Sige Han, tulog ka na ulit. Alam ko naiinis ka kasi sinira ko ang tulog mo." Hindi. Okay lang. Basta siya ang tumawag. "Maaga pa tayo bukas."
Huh? Anong meron bukas?
"Bukas? Bakit? Mag-eenrol ako e. At saka..nakauwi ka na?! At hindi ka man lang nagsabi?!"
"Oo, bukas nga. Mag-eenrol tayo." Ah, kaya pala siya biglang umuwi.
Pero teka. Sa pagkakaalam ko, next week pa ang start ng enrolment sa La Salle!
"Christian, wait. Diba next week pa enrolment niyo?" Nagtataka na talaga ko.
"Bakit? Next week ba enrolment sa UP?" UP. My mouth fell open. At sa tono ng boses nya, parang natatawa siya.
"You mean.."
"Yes, Han. Kung saan ka, dun ako. Ayoko kayang mahiwalay sayo."
Anong ipinahihiwatig niya? Naguguluhan ako. Pero hearing those words, bigla na lang bumalik ang mabilis na tibok ng puso ko.
And then I've realized kung bakit ganun na lang ang pagkamiss sa kanya. Pero hindi pwede. Bestfriends kami. Ang awkward naman kung may feelings ako towards him. Hindi. Hindi pa. Hindi pa rin naman ako sigurado kung may something na nga ako para sa kanya. Baka ngayong gabi. Nadala lang ako siguro ng pagkamiss ko sa bestfriend ko. Itutulog ko na lang. Siguro bukas wala na.
Hindi pwede, Hannah Romualdez. Bestfriend ka lang niya.
YOU ARE READING
Christian Dy - Enrich
Fanfiction"Akala ko dati, love is overrated. Pero hindi pala. Pag natagpuan mo na yung taong mamahalin mo ng sobra-sobra..pag nawala siya, parang ang gulu-gulo na ng mundo mo." - Erich Gonzales as Hannah Romualdez "But everytime I'm alone in my bed, I can sti...
