hallo,
Ik ben het zusje van Holland roden tegenwoordig ook wel bekend als Lola o'brien ja de vrouw van?
dit is het vervolg op mijn eerste boek van vrienden of toch meer met dylan o'brien in de hoofdrol.
in dit boek kom je erachter hoe het allemaal...
"Oke nu" klonk het hard door de garage heen. Zelfs zo hard dat we het in de kamer hoorde. "Handen in de lucht en ga op je knieeen zitten. Nu en waag het niet om iets te doen, de jong vertel jij meneer even zijn rechten." riep een agent hard door de lucht. We hoorde allemaal stemmen dichterbij de deur komen waardoor we nog iets dichter tegen elkaar aankropen bang dat hij er ook bij zou zijn.
Al snel ging de deur open en stond de agent in de deur opening. "Jullie hadden geluk dat wij er waren want als ik zo naar de deur enzo kijk heb ik niet bepaald het idee alsof hij van plan was jullie echt te laten gaan. Maar gelukkig zijn er altijd mannen wiens taak het is om andere te redden. Gaan jullie mee" zei de agent netjes terwijl hij ons omhoog trok zodat we konden staan.
Met zijn alle liepen we richting Tyler en de andere agent toe. "Als ik jou was zou ik maar even excuus gaan maken richting deze mensen want om dit te doen omdat je geen rol kreeg is te gestoord voor woorden" zei de agent op een dreigende toon tegen de ontvoerder. "Het spijt me maar jullie zijn nog niet van me af" kregen we terug op een nog meer dreigende toon. "Voer hem af en wel nu" schreeuwde de agent door het hele pand.
Ondanks dat hij het zo boos zei schrokken we er niet van want het was logisch dat hij hier zo boos om werd.
"Mamma deze meneer was zo gemeen. Ik wil nooit meer met deze meneer mee" zei Lydia huilend en Michella knikte instemmend
Snel bespraken we de laatste dingen met de politie agent en gingen we naar huis. We vonden het allemaal erg belangrijk dat de kinderen weer even in een vertrouwde omgeving zouden zijn. Maar ook besloten we dat dit onze vakantie echt niet mocht verpesten en we dus gewoon in Hawaii zouden blijven. De dagen vlogen voorbij aangezien het allemaal zo leuk was. We zijn wezen zwemmen, surfen, snorkelen en zoveel meer. Wat er eerder gebeurt was waren we eigenlijk alweer bijna vergeten totdat we een nieuwsbericht op de tv voorbij zagen komen waarin je de ontvoerder zag. De kinderen waren alweer aardig tot rust gekomen wat wij toch wel belangrijker vonden dan onszelf.
*onderweg naar het vliegveld op de terugreis naar huis*
"Mamma de vakantie was zo leuk, kunnen we nog een keer terug naar hawaii" vroeg Lydia met puppyogen. De puppyogen die ze geleerd had van Tyler zo vervelend. "Als jij dat wilt doen we dat lieverd, maar nu gaan we even lekker rustig aan doen. Want mamma en tante Amber krijgen binnekort een babytje en dat zal ook veel tijd in beslag nemen maar daar ga jij ons goed bij helpen toch" vroeg ik aan Lydia die vervolgens erg enthousiast begon te knikken.
#4 maanden later# een reis door de tijd.
*trtrtrtrtr* Snel nam ik mijn telefoon op G= "lola kom snel naar het ziekenhuis Amber ligt te bevallen en ze wilt jou erbij hebben. Ze heeft je nodig en wel nu" riep Grayson hard door de telefoon. L= "onderweg" was het enige wat ik eruit kreeg, snel rende ik richting Dylan. Die weer niet wilde dat ik rende waardoor ik net voor zijn kantoordeur afremde en normaal naar binnen liep.
"Lola hoevaak moet ik het nog zeggen niet rennen, ik merk en zie alles he schat van me" kreeg ik met een schuine lach te horen. We moesten beide hard lachen door het feit dat zelfs als ik afremde hij het nog merkte. Al snel bedacht ik me wat ookalweer de reden van mijn bezoek was. "Ohh ja Dylan je moet op de kids passen, ik moet heel snel naar het ziekenhuis nu" zei ik snel terwijl ik me alweer omdraaide om richting de voordeur te lopen. "Wacht wat, je gaat dit niet zonder mij doen ben je gek" zei Dylan terwijl hij met een bang gezicht van de stoel sprong. "Nee joh gek, amber ligt te bevallen daar ga ik heen. Ik zou ons kindje toch niet op de wereld zetten zonder jou gek" riep ik en snel zette ik een snellere pas in waardoor ik in no time bij de auto was en snel richting het ziekenhuis reed want ja mijn vriendin lag te bevallen.
Toen ik daar aankwam stond Grayson al te wachten bij de ingang. "Snel Lo ze heeft je hard nodig" riep hij waardoor ik mijn pas verstevigde. "Sneller kan ik even niet Gray. Ook ik heb een beetje last van mijn buik sorry" riep ik terug. Snel trok hij een rolstoel van de muur en duwde mij erin. Waardoor we als gekke door de gang racede. "Oke dit is serieus nog leuk ook dit moet Dylan ook doen als ik ga bevallen" riep ik door de gang heen met een enorme lach op mijn gezicht dit is namelijk wel heel erg leuk.
Na een bevalling van 14 uur werd 1 van de mooiste baby's ooit geboren namelijk Jake Dolan.
Zie hieronder de foto van het geboorte kaartje. Hier was Jake alweer 3 dagen oud.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*nog in het ziekenhuis* "Ik voel me ineens niet zo lekker Grayson. Wil jij Dylan even bellen alsjeblieft zodat hij me kan ophalen" vroeg ik aan Grayson terwijl ik er een nogal gek gezicht bij trok. "Ik haal hem wel even dat gaat sneller aangezien jouw auto hier staat" antwoorde Grayson terwijl hij zijn autosleutel pakte en richting de uitgang liep.
*30 min later* "GRAYSON JE MOET NU HIERHEEN KOMEN MET DYLAN NU. SCHIET OP HAAST JE" schreeuwde Amber door de telefoon terwijl ze me angstig aankeek...
