vrienden of toch meer? deel 2✅ (Compleet)

part 15

Lola pov:
"Nee Dylan stop Dylan stop alsjeblieft ik smeek het je stop nou Dylaannnn stoppp" smeekte ik in de hoop dat hij zou stoppen met kietelen maar inplaats van dat het minder werd ging hij juist steeds harder kietelen.

"Holland en ik gaan even wandelen" klonk het vanaf de andere kant van de gang en het leek op Tyler.
"Oke is goed veel plezier"  riep ik terug waardoor mijn zus nog even snel antwoord gaf.
"Michella is buiten met lydia en louis ik ga er vanuit dat het goed gaat maar dan weten jullie dat" daarna viel de deur in het slot.

"We zijn eindelijk alleen je weet wat dat betekend toch lo" zei Dylan met een geheimzinnig gezicht. Snel rende hij richting de woonkamer/keuken  en nam een zak m&m's mee die hij verstopt had.
Terwijl we youtube videos keken aten we de m&m's heerlijk op dat hadden we wel even verdiend toch.

"NEEE LAAT ZE MET RUST ALSJEBLIEFT NEEM MIJ OF GRAYSON. DYLANNNN LOLAAA. ALSJEBLIEFT ALSJEBLIEFT NEEEEEE" hoorde ik Amber schreeuwen waardoor ik als een gek omhoog kwam en naar het water rende.
Toen Amber zag dat ik eraan kwam maakte ze allemaal gebaren en toen ze eindelijk op adem kwam had ik al snel door wat er was.
" IN DE WAGEN. ZE HEBBEN MICHELLA EN LYDIA. WE KONDEN NIKS DOEN ALSJEBLIEFT REN ERACHTERAAN. GRAYSON RENNEN. IK HOU LOUIS VEILIG" riep ze enorm hard en voordat ik het doorhad rende ik al richting de auto gevolgt door Dylan die net iets sneller kon lopen en over  dingen heen sprong.
Toen we bijna bij de wagen waren reed hij met een enorme snelheid weg. Met onze meiden achterin.......

"Grayson snel de auto sleutels we gaan moeten ze terug halen dat moet" riep Dylan waardoor Grayson als een gek naar boven rende om de auto sleutels te pakken.
Niet veel later sprongen de mannen in de auto met de boodschap dat wij veilig in huis moesten gaan zitten met de deuren en ramen op slot. Ook moesten we snel Holland en Tyler bellen aangezien die ook hierheen moesten komen.

*triiitriiiitriii*
H: hey zus wat is er?
L: jullie moeten nu terug komen echt nu Holland niet eerst iets anders doen nee nu
H: wow wat is er aan de hand Lo
L: daar hebben we het zo wel over haast je alsjeblieft

Snel hing ik op voordat er vragen kwamen waarop ik op dit moment even geen antwoord op wist te geven.

"Mama waar namen die meneer en mevrouw Lydia en Michella mee naartoe? Gingen ze naar een speeltuin"hoorde ik Louis naast me vragen waardoor ik huile uitbarstte.
"Nee lieverd die meneer en mevrouw vond ze zo lief dat ze Lydia en Michella graag mee wilde nemen maar papa en oom Grayson zijn erachteraan wij gaan nu even de politie van Hawaii bellen oke zodat we zeker weten dat ze terug komen ga jij maar even tv kijken en zorg ervoor dat ik je kan zien ik wil jou nu zeker graag bij me houden" zei ik terwijl ik hem een knuffel gaf en naar de tv wees.

Gelukkig had Amber het nummerbord onthouden zodat we dat door konden geven.
Na een telefoongesprek van 10 min met de politie was ons hetzelfde verteld als wat Dylan zei binnen blijven, ramen en deuren dicht houden. Ook was er politie onderweg om met ons te praten en daarna het huis te beveiligen.

Ik hoorde het slot van de deur een paar keer heen en weer gaan en daarna ging de deur open.
Amber en ik schoten omhoog en pakte het eerste beste zware voorwerp wat we konden pakken en gingen klaar staan in de aanval positie.
"Lola, Amber waar zijn jullie" klonk het door de gang. Ik herkende de stem meteen aangezien het de stem was van mijn eigen zus.
Snel lieten we de voorwerpen zakken en riepen in koor "in de woonkamer"
Holland en Tyler kwamen snel aangelopen met grote ogen vol schrik.

"Wat is er aan de hand, waarom zat de deur op slot en waarom wilde jullie ons slaan met 1 van die voorwerpen die ons by the way totaal niet buitenwesten zouden slaan maar oke" vroeg Tyler met dezelfde grote ogen als net alleen keken ze nu niet alleen met schrik maar ook met pret waarschijnlijk omdat hij zijn eigen grap erg leuk vond en net zoals ons wist dat de voorwerpen inderdaad geen schade zouden aanrichten.
"Weet je nog toen jullie weggingen ,toen zei jij nog dat de kinderen buiten waren maar er waarschijnlijk toch niks zou gebeuren nou dat klopt helaas niet helemaal meer" zei ik met veel moeite en pijn.
"Lola waar heb je het over zeg me alsjeblieft dat er niks met de kinderen gebeurt is alsjeblieft zeg het me" vroeg Holland bijna smekend. Maar helaas hoe graag ik het ook wilde kon ik dat niet zeggen.
"De meiden zijn zojuist ontvoert, door wie of met welke reden is niet duidelijk. De politie , Dylan en Grayson zitten er bovenop. Amber wist het kenteken nog dus die auto volgen ze nu. Er is politie onderweg hierheen om ons veilig te houden en vragen te stellen " zei ik met nog meer moeite dan net aangezien ik mijn zus bij elk woord meer in elkaar zag zakken. Wat logisch is het gaat wel om je kind. De enige reden dat ik momenteel niet hard aan het huilen ben is omdat Louis geen gekke dingen moet gaan denken en niet bang mag worden.
"Tyler wil je by the way even de deur weer terug op slot doen. Die tip gaf de politie alle ramen en deuren moesten op slot voor de zekerheid dus we zijn net het hele huis door gegaan om te checken of alles op slot zit en dicht is" vroeg ik aan Tyler die al opgestaan was om het te gaan doen.

Ik besloot maar thee te gaan zetten in de hoop dat iedereen daar een beetje rust van zou krijgen toen de deur bel ging. Er stonden 2 agenten voor de deur die vragen hadden over dingen die opvielen en wie er ons zou kunnen haten etc.
10 minuten later werd er nog een keer aangebeld.
Ik rende als een gek naar de deur in de hoop dat Dylan,Grayson en de kinderen  er zouden staan maar tot mijn grote schrik stonden er nog 2 agenten. Snel deed ik de deur open bang voor wat er zou komen.

"Goedemiddag agenten wat kan ik voor u doen, er zijn momenteel al 2 van uw collega's hier namelijk" vroeg ik beleeft terwijl ik naar de andere 2 wees.
"Helaas zijn we hier niet voor de vragen mevrouw ik moet ik u iets vertellen misschien kunt u beter even gaan zitten"antwoorde de agent.

Even zakte de grond onder mijn voeten vandaan. Waarom gebeurt dit wat hebben we ooit fout gedaan.