Ο Γείτονας!

(46)

Το επόμενο πρωί η κοπέλα ξυπνάει και δεν βρίσκει δίπλα της τον Χάρρυ. Υποθέτει πως θα είναι στο μπάνιο, όμως τελικά βλέπει πως δεν είναι. Ντύνεται και αρχίζει να τον ψάχνει σε όλο το σπίτι, όμως δεν τον βρίσκει πουθενά. Ξινίζει τα μούτρα της, αλλά δεν θέλει να χαλάσει την διάθεση της.

Φτιάχνει ενα καφέ και ανοίγει τα βιβλία της. Μεθαύριο ξεκινάει η σχολή και πρέπει να διαβάσει κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες. Βάζει το στύλο ανάμεσα στα δόντια της, όταν ακούει την εξώπορτα να χτυπάει. Σηκώνεται και πηγαίνει να ανοίξει. Μπροστά της εμφανίζεται μια κοπέλα πιο μικρή απο την ίδια. Φοράει ένα, ο θεός να το κανει σορτσάκι, με μια τιραντέ μπλούζα που αφήνει ακάλυπτη την κοιλιά της. Έχει πιάσει μια πλάγια κοτσίδα και είναι υπερβολικά βαμμένη. Επίσης μασάει την τσίχλα της σαν κατσίκα. Το υποσυνείδητο την Φαμπιάνας την προειδοποιεί πως κάτι κακό επρόκειτο να συμβεί.

«Εεμ γεια σου. Μήπως είναι εδώ ο Χάρρυ;» λέει με την τσιριχτή φωνή της κάτι που κάνει την Φαμπ να ανατριχιάσει.

«Όχι, είναι έξω για κάποιες δουλειές... Εσύ ποία είσαι;» λέει η κοπέλα και ανασηκώνει το δεξί της φρύδι.

«Εσύ ποία είσαι;» την πλησιάζει.

«Εγώ ρώτησα πρώτη!» πλησιάζει και η Φαμπ.

«Anyway... είμαι η κοπελα του!» λέει και σταυρώνει τα χερια της. Τα νύχια της είναι βαμμένα κόκκινα. Αλίμονο!

«Η ποία του;» η Φαμπιάνα έχει πάθει σοκ. Όμως προσπαθεί να ηρεμήσει, ώστε να μην της ορμήσει. Τα μάτια της σκουραίνουν από τον θυμό της.

«Εσύ ποία είσαι;» ρωτάει τσιριχτά.

«Η αδελφή του!» απαντά αποτομα.

«Δεν μου είχε πει πως εχει αδελφή!» χαμογελάει.

«Ναι... θα του πω οτι πέρασες. Πως σε είπαμε;»

«Σούζι! Αα και δώσε του και αυτό! Μου το έδωσε σαν δώρο, αλλά δεν χωράει στο δάχτυλο μου.» λέει και της δίνει το δαχτυλίδι που της είχε κάνει δώρο τα Χριστουγεννα, αλλά του το αφήσε πίσω όταν χωρίσανε.

«Ε... εντάξει!» λεει με τρεμάμενη φωνή και το παίρνει στα χέρια της.

«Τα λέμε!» απαντά χαμογελαστά και ξεκινάει να φύγει.

Η κοπέλα κοπανάει με δύναμη την πόρτα και πηγαίνει στην κουζίνα. Παίρνει ένα ποτήρι και το σπάει στον τοίχο. Παίρνει άλλα δυο που καταλήγουν και αυτά στο τοίχο. Μόλις πάει να σπάσει ένα πιάτο, ένα χέρι την σταματάει. Γυρίζει και βλέπει τον Χάρρυ. Ο θυμός της συνεχίζει να φουντώνει όσο δεν παει. Τραβάει το χέρι της και σπάει το πιάτο στο πάτωμα μπροστά τους.

«Έι έι ήρεμα! Τι έγινε;» ρωτάει και κοιτάζει τα μάτια.

«ΤΙ ΈΓΙΝΕ; ΑΥΤΌ ΈΓΙΝΕ!» λέει και πετάει το δαχτυλίδι μπροστά στα πόδια του.

Εκείνος σκύβει να το πιάσει. Μόλις δει τι του πέταξε, ασπρίζει ολόκληρος. Σηκώνει το κεφάλι του να της μιλήσει, όμως εκείνη σηκώνει το χέρι της ώστε να τον σταματήσει και παίρνει τον λόγο.

«ΓΕΛΟΊΕ! ΤΗΣ ΈΔΩΣΕΣ ΑΥΤΌ, ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΊΔΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΊΧΕΣ ΚΆΝΕΙ ΔΏΡΟ ΕΜΈΝΑ; ΜΉΠΩΣ ΤΗΣ ΕΊΠΕΣ ΣΕ ΑΓΑΠΏ ΚΙΌΛΑΣ;» φωνάζει όσο πιο δυνατά μπορεί και νιώθει το κεφάλι της να πονάει παρέα με την καρδιά της.

«Φαμπ...»

«ΜΕ ΤΗΝ ΣΟΎΖΙ ΡΕ; ΤΗΝ ΦΊΛΗ ΤΟΥ ΤΆΙΛΕΡ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΊΓΟ ΝΑ ΜΠΕΙ ΑΝΆΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΧΈΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΕΑΤΡΊΞ!» συνεχίζει στον ίδιο τόνο.

«Φαμπ...»

«ΠΟΥ ΞΈΡΕΙ ΠΟΥ ΜΈΝΟΥΝΕ; ΠΩΣ ΤΟ ΈΜΑΘΕ; ΜΉΠΩΣ ΤΗΣ ΤΟ ΕΊΠΕΣ ΕΣΎ ΓΙΑ ΝΑ ΈΡΘΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΉΣΕΙ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΆ ΣΟΥ;» λέει και κοιτάζει το επίμαχο σημείο του.

«Φαμπιάνα! Ασε με να σου εξηγήσω!» απαιτεί καθώς υψώνει λιγο την φωνή του.

«ΌΧΙ ΔΕΝ ΘΈΛΩ! ΟΎΤΕ ΚΑΝ ΜΠΉΚΕΣ ΣΤΟΝ ΚΌΠΟ ΝΑ ΤΗΝ ΧΩΡΙΣΕΙΣ ΡΕ ΓΕΛΟΊΕ! ΑΠΛΆ... ΆΣΕ ΜΕ!» λέει και βγαζει την μπλούζα του Χάρρυ, την οποία φορούσε και του την πεταει. Εκείνος κατεβάζει το κεφάλι του. Κάνει γροθιά το χέρι του κά χτυπάει τον τοίχο με δύναμη.

«Γαμώτο!» φωνάζει.

Η κοπέλα βγαίνει από την κουζίνα και πηγαίνει στο δωμάτιο. Μαζεύει σε μια τσάντα μερικά ρούχα, καλλυντικά και την οδοντόβουρτσα της και αφού βάλει μια πρόχειρη μπλούζα φεύγει. Μόλις πάει να βγει από το σπίτι, βλέπει τον Χάρρυ να βγαίνει από την κουζίνα.

«Που πας;» λέει και τα μάτια του γουρλώνουν.

«Όπου θέλω!» απαντά εκείνη απότομα.

«Έλα τώρα Φαμπιανα!» την πλησιάζει και εκείνη απομακρύνεται.

«Άσε με... ξέρεις κάτι; Με πείραξε... με πείραξε πολύ που της έδωσες το δαχτυλίδι μου... αυτό που εσύ μου πήρες το φόρεσε αυτή η... αυτή η τσούλα!» είχε βουρκώσει, αλλά δεν ήθελε να κλάψει.

«Συγγνώμη το ξέρω μαλακία μου, απλά... ήθελα να περάσω κάπως τον χρόνο μου και...»

«Δεν θέλω να ακούσω άλλο!» τον διακόπτει.

«Τουλάχιστον μην φύγεις, σε παρακαλώ;» λέει καθώς ξεφυσάει.

«Αν μείνω εδώ θα σε χτυπήσω και δεν θέλω! Θα σου τηλεφωνήσω όταν είμαι έτοιμη. Τα λέμε!» λέει ξερά και φεύγει.

Μόλις η πόρτα κλείσει, ο Χάρρυ γυρίζει από την άλλη, λέει ένα δυνατό "Γαμωτο" και ξανά κοπανάει το χέρι του στον τοίχο. Η κοπέλα ξέρει που θα πάει. Μετά από μερικά λεπτά φτάνει και χτυπάει την πόρτα δειλά.

«Φαμπ;» ακούγεται σοκαρισμένη η φωνή του Τζειμς.

«Μπορώ να μείνω σήμερα μαζί σου;» λέει και ανασηκώνει λίγο την τσάντα της.

«Ναι, φυσικά όσο θες. Πέρασε!» ανοίγει την πόρτα για να περάσει και την κλείνει απαλά πίσω του.

VOTE & COMMENT. THANK YOU:*