Ο Γείτονας!

(19)

«Τι έπαθες;» την ρωτάει απαλά.

«ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΆΛΛΟ ΧΑΡΡΥ. ΑΠΛΆ ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΥΠΟΚΡΊΝΟΜΑΙ.» φωνάζει.

«ΚΑΙ ΕΓΏ ΤΙ ΦΤΑΊΩ;» φωνάζει κι εκείνος.

"ΦΤΑΙΣ! ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ... ΠΟΥ ΣΕ ΕΡΩΤΕΎΤΗΚΑ!»

"Τι;» σοκ κατακλύζει το πρόσωπο του.

"Αυτό που άκουσες. Όμως δεν αξίζεις.» πονος φαίνεται να δηλώνεται στα λόγια της.

«Εε;»

«Ναι Χάρρυ, δεν αξίζεις. Τόσο καιρό πονάω. Σε χρειάζομαι, σε θέλω και δεν ΜΠΟΡΏ να σε εχω. Σήμερα... σήμερα που πίστεψα πως ΊΣΩΣ νιωθείς τα ίδια με εμένα, μόλις κλείσω τα μάτια μου σε βλέπω να φιλιέσαι με την Βικτώρια. Δεν έχασες ευκαιρία!» λόγια γεμάτα νεύρα, πόνο, οργή.

«ΜΑ ΤΙ ΛΕΣ; ΔΕΝ ΙΣΧΎΕΙ ΤΊΠΟΤΑ ΤΈΤΟΙΟ. ΕΣΎ ΑΝΈΒΗΚΕΣ ΠΆΝΩ ΜΕ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΦΛΏΡΟ ΝΑ ΧΟΡΕΨΕΤΕ ΠΡΏΤΟΙ!» φωνάζει ο Χάρρυ.

«Πρόσεχε πως μιλάς για τον Τζακ!» τον προειδοποιεί δίχνοντας τον με το δαχτύλο της.

"Ναι οκει σου θίξαμε τον γκόμενο.» λέει ειρωνικά.

«ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΌΣ Ο ΓΚΌΜΕΝΟΣ ΜΕ ΚΆΝΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΈΧΕΙ ΠΛΗΓΏΣΕΙ ΠΌΤΕ!» έχει τόσα νεύρα που θέλει να τον χτυπήσει.

«ΔΕΝ ΜΟΥ ΈΔΩΣΕΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΊΑ ΝΑ ΣΕ ΚΆΝΩ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΗ!»

«Δεν θα τα κατάφερνες.» χαμηλώνει τους τόνους.

«Αυτό δεν το ξέρεις.» της απαντά θιγμένος.

«Ναι εντάξει...» τον ειρωνεύεται.

«Γαμώ Φαμπιάνα.» αναφωνεί.

«Άστο Χαρρυ, άστο. Δεν... δεν ταιριάζουμε.» λέει και ξεκινάει να απομακρύνεται.

«Σ' αγαπώ γαμώτο!» φωνάζει λίγο και τρέχει από πίσω της.

Την πιάνει από το χέρι και την φιλάει παθιασμένα. Πόσο πολύ είχανε λείψει ο ένας στον άλλο. Εκείνη δεν διστάζει και ανταποδίδει. Την κολλάει στον τοίχο και αρχίσει να της χαϊδεύει τα μπούτια. Τυλίγει τα πόδια της γύρω του. Πηγαίνουν σε μια τάξη. Την κολλάει πάνω του και της ξεκουμπώνει το φόρεμα. Την ξαπλώνει στην έδρα. Του βγάζει την μπλούζα και χαϊδεύει του κοιλιακούς του. Βγάζει και το παντελόνι του. Φιλιούνται παθιασμένα. Η γλώσσες τους παλεύουν σε ένα δικό τους μοναδικό παιχνίδι.

«Σε θέλω!» της ψιθυριζει στο αυτί. Η ανάσα του είναι καυτή.

«Και εγώ!» απαντά γεμάτη ηδονή.