Ο Γείτονας!

(31)

Η κοπέλα σηκώνεται από τον καναπέ αργά-αργά και κατευθύνεται προς την πόρτα. Μόλις την ανοίγει αντικρίζει ένα πρόσωπο που δεν περίμενε να δει.

«Μαμά... τι κάνεις εσύ εδώ;» είναι το μόνο που προλαβαίνει να ρωτήσει πριν την πάρει μια σφιχτή αγκαλιά η μητέρα της.

«Τι κάνεις κοριτσάκι μου;»

«Καλά είμαι. Έλα μέσα.» αρχίζουν να πηγαίνουν προς το σαλόνι.

«Ποιος είναι αυτός;» λέει δείχνοντας τον Ζοζέφ.

«Είμαι ένας φίλος της Φαμπιάνας.»

«Αα φίλος;» λέει γελώντας.

«Ναι μαμά! Φίλος!» επισημαίνει η Φαμπιάνα.

«Καλά...» λέει παραπονιάρικα.

«Λοιπόν δεν μου είπες... τι θες εσύ εδώ;»

«Βασικά... ήρθα να μείνω μαζί σου!»

«Γιατί;» ρωτάει σοκαρισμένη.

«Γιατί χωρίζω με τον πατέρα σου.»

«Γιατί;» ρωτάει με τον ίδιο τόνο.

«Γιατί δεν τα βρίσκουμε πια... δεν... δεν ταιριάζουμε!» της απαντά άνετα η μητέρα της.

«Και το καταλάβατε αυτό μετά από 20 χρόνια γάμου;»

«Όχι μόνο... γνώρισα και κάποιον άλλο.» λέει ντροπαλά η μητέρα της.

«Ποιον άλλο;»

«Θες να το συζητήσουμε αργότερα αυτό;» της κάνει νόημα πως είναι και ο Ζοζέφ στον χώρο.

«Εγώ καλύτερα να πηγαίνω. Θα τα πούμε!» την αγκαλιάζει σφιχτά.

«Εντάξει. Θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο!»

«Οκει.»

Μόλις ο Ζοζέφ φύγει η Καρολάιν, η μητέρα της Φαμπιάνας, ανεβαίνει στον ξενώνα και τακτοποιείται. Μόλις τελειώσει κατεβαίνει στην κουζίνα. Βάζει να φάει λίγη από την μακαρονάδα. Η κόρη της κάθεται δίπλα της στο τραπέζι. Θέλει εξηγήσεις κάτι που γίνεται αντιληπτό από την Καρολάιν.

«Τι θες να μάθεις;» ρωτάει η μητέρα της.

«Απλά ξεκίνα να εξηγείς.» λέει απαλά.

«Δεν είναι πολλά... με τον πατέρα σου, φαντάζομαι το είχες προσέξει, τσακωνόμασταν συνέχεια για τα πάντα σχεδόν. Εε έπιασα δουλειά σε μια εταιρία και γνώρισα έναν συνάδελφο τον Κεν. Είναι πολύ καλός! Αρχίσαμε να βγαίνουμε, φιλικά στην αρχή και μετά άρχισε να μου αρέσει. Δεν το έκανα επίτηδες, μόνο του βγήκε και τον ερωτεύτηκα.»