Ο Γείτονας!

(39)

«Βασικά... δεν είναι εντάξει!» σηκώνεται απότομα και κάθεται στο κρεβάτι.

«Τι εννοείς;» κάθεται απέναντι του.

«Φοβάμαι πολύ Φαμπιάνα, γιατί ξέρω πως κάποια στιγμή θα με αφήσεις για εκείνον!» λέει στεναχωριμενα.

«Τζειμς...»

«Τον αγαπάς ακόμα, έτσι δεν είναι;» την διακόπτει γεμάτος παράπονο.

«Εεεμ... βασικά...» κολλάει νιώθοντας αβολα.

«Άστο, κατάλαβα!» λέει και κοιτάζει έξω απο το παράθυρο.

«Συγγνώμη, απλά...»

«Δεν πειράζει.» λέει ήρεμα και της πιάνει το χέρι.

«Γιατί απλά δεν είσαι χαρούμενος που είμαι μαζί σου;» απαντά λίγο απότομα.

«Είμαι, απλά φοβάμαι πως θα σε χάσω!» ξανά κοιτάζει έξω από το παράθυρο.

Τον γυρίζει προς το μέρος της και τον φιλάει απαλά. Εκείνη την ώρα χτυπάει το κινητό της και ακούγεται ο ήχος του μηνύματος. Το ανοίγει και διαβάζει.

*Θέλω να μιλήσουμε!* κοιτάζει την οθόνη για λίγο δίχως να ξέρει αν πρέπει να απαντήσει ή όχι.

*Χάρρυ σε παρακαλώ, δεν νομίζω πως έχουμε να πούμε κάτι.* απαντά τελικά με το ζόρι, μιας και θα ήθελε να τον δει.

*Σε παρακαλώ Φαμπιάνα.* επιμένει.

*Καλά...*

*Θα περάσω να σε πάρω σε δέκα λεπτά.*

*Οχι οχι, θα συναντηθούμε στο παγκάκι που ήμασταν πριν, εντάξει;*

*Καλά...*

Ο Τζειμς ξέρει ήδη ποίος είναι και δεν μιλάει. Απλά ξαπλώνει δίπλα της γυρίζοντας της πλάτη και κλείνει τα ματια του για να κοιμηθεί. Η κοπέλα ξεφυσάει και φοράει τα παπούτσια της. Αρχίζει να πηγαίνει προς το παγκάκι τους. Μόλις φτάσει τον βλέπει να κάθεται και γυρίζει να την κοιτάξει. Η καρδιά της αρχίζει να χτυπάει τόσο δυνατά που νομίζει πως θα σκίσει το στήθος της και θα πεταχτεί έξω. Ένα ρίγος διαπερνά την πλατη της, όπως την πρώτη φορά που τον είδε! Ναι, τον αγαπάει ακόμα και το ξέρει, όμως έχουν γίνει τόσα και σκέφτεται πως ίσως είναι καλύτερα χωριστά.

«Τι θέλεις να πούμε;» ρωτάει αμέσως μόλις κάτσει δίπλα του.

«Θέλω να μου πεις γιατί δεν μπορούμε αν είμαστε μαζί;»

«Γιατί Χάρρυ ίσως είναι καλύτερα έτσι. Κάνουμε κακό ο ένας στον άλλον, δεν το βλέπεις;»

«Οχι, δεν το βλέπω. Δεν καταλαβαίνω εξήγησε μου!» απαιτεί και η Φαμπ μαζεύεται λίγο.

«Έχουν γίνει τόσα. Βαρέθηκα αυτά τα πέρα δώθε στην σχέση μας.»

«Δηλαδή;»

«Δηλαδή κουράστηκα να είμαστε μαζί, μετά να γίνεται κάτι και να χωρίζουμε, μετά να ξανά είμαστε και μετά να ξανά χωρίζουμε!» λέει έντονα.

«Αυτές είναι μαλακιές Φαμπιάνα και το ξέρεις.» λέει θυμωμένα και εκείνη αγριεύει λίγο.

«Εκτός αυτού... εγώ είμαι με τον Τζειμς τώρα.»

«Ναι και;» όσο παει και αγριεύει όλο και περισσότερο.

«Τι και;»

«Τον αγαπάς;» στο άκουσμα αυτής της ερώτησης η καρδιά της χτυπάει δυνατότερα. «Λοιπόν...» συνεχίζει να τον κοιτάζει χωρίς να πει κουβέντα.

«Μάλιστα κατάλαβα, τον αγαπάς!»

«Οχι δεν είναι....» τελικά βρίσκει την φωνή της να μιλήσει, όμως ο Χάρρυ την διακόπτει απότομα.

«Πες μου απλά πως δεν με αγαπάς και πως θες να φύγω και θα το κάνω. Απλά πες το μου!» της πιάνει το χέρι. Εκείνη δεν λέει τίποτα, ούτε καν στα μάτια δεν τον κοιταει.

«Το φαντάστηκα, τότε γιατί...»

«Δεν ξέρω Χάρρυ, φοβάμαι πως θα γίνει πάλι κατί και θα χωρίσουμε!» απαντάει απότομα και παίρνει το χέρι της από το δικό του.

«Γιατί τότε δεν κάθεσαι να σκεφτείς;»

«Αυτό θα κάνω!» σηκώνεται όρθια και παει να φύγει.

«Σ' αγαπώ Φαμπιάνα και δεν θα σταματήσω να προσπαθώ για εμάς να το ξέρεις!» της λέει καθώς εκείνη προχωράει να φύγει.

Η καρδιά της αρχίζει να χτυπάει δυνατά και ένα χαμόγελο αρχίζει να μεγαλώνει στο πρόσωπο της άθελα της.

Φαμπιάνα's pov

Τον ξέρω πως τον αγαπώ, το ξέρω γαμώ! Όμως... για κάποιον ηλιθιό λόγο, έχω κάποιες επιφυλάξεις. Φοβάμαι μην πληγωθώ ξανά. Δεν ξέρω τι να κάνω. Από την μια, τον Χαρρυ τον αγαπώ τόσο πολύ, περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό, όμως έχουν συμβεί τόσα μεταξύ μας που... τίποτα δεν μας θέλει μαζί. Από την άλλη, τώρα είμαι μαζί με τον Τζειμς. Είναι τόσο καλός μαζί μου και φοβάται τόσο πολύ πως θα με χάσει. Δεν ξέρω... δεν του αξίζει να του συμπεριφέρομαι έτσι. Αααχ... μου θυμίζει τόσο πολύ τον Τζακ κάποιες φορές και αυτό με φοβίζει λιγάκι, γιατί με τον Τζάκ...

Τέλος Φαμπιάνα's pov

VOTE & COMMENT. THANK YOU:*