Emmy verhuist met haar moeder, Monique, naar Sydney, Australië. Ze zullen daar intrekken bij David en Calum Hood. Emmy ziet hier tegenop en probeert het leven van haar moeder zuur te maken door niet naar haar om te kijken. Maar ze raakt verstrengeld...
Mama komt vandaag thuis, samen met Connor en Jennifer. Ze hebben alle 3 een week in het ziekenhuis gelegen waardoor ik ze dus eigenlijk helemaal niet gezien heb... ik was tot onwijs laat op school iedere dag vanwege repetities voor tentamens en weet ik veel, dat ik 's avonds gewoon weg de mogelijkheid niet had om naar het ziekenhuis te gaan... waar ik onwijs van gebaald heb.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Maar in de tijd dat ze nog niet thuis waren, hebben we natuurlijk het hele huis versierd en alles klaargemaakt voor de komst van de baby's. 'weet de familie in Nederland al dat de baby's er zijn?' vraagt David aan me en ik knik 'ja, ik heb ze gebeld.' Antwoord ik en hij knik 'komen ze nog op bezoek?' 'zeker!' zeg ik blij 'als het goed is... vertrekken ze over 3 dagen, dus zijn ze over 5 dagen hier.' Ze knikken 'echt?' vraagt Simon verbaasd en ik knik 'echt.' 'wauw...' 'komt oma ook?' 'beide oma's komen, beide opa's, tante Nicole komt of oom Robert komt is de vraag.' 'ik zal het hotel regelen.' Zegt David 'als het goed is, is dat allemaal ook al geregeld.' 'maar dat gaan zij niet betalen wanneer ze ook die vreselijk dure vluchten moeten betalen.' Ik haal mijn schouders op 'dat moet jij dan maar regelen.' Zeg ik grinnikend en hij knikt 'dat ga ik ook doen, kan jij even de namen van de familie en achternamen op een blaadje zetten en welk hotel ze geregeld hebben, dan ga ik daar achteraan.' Ik knik 'komen de ouders van papa ook?' vraagt Simon en ik krijg buikpijn als ik er aan denk en knik 'wat is er?' 'sorry, ik mis hem.' Mompel ik en ik loop langs hem heen naar boven, naar mijn kamer. Ik heb zijn ouders eigenlijk maar 2 keer gezien sinds zijn dood, daarna zijn we naar Sydney vertrokken... achteraf gezien denk ik dat het best goed geweest is dat we naar een ander land zijn verhuisd... aangezien je hier zo een nieuw leven op start waardoor je het leven van daar ergens best wel een beetje vergeet... is niet erg eigenlijk, want als ik nu daar nog had gezeten was het rouwproces van mijn vader echt heel veel langer geweest. Natuurlijk denk ik heel veel aan hem en mis ik hem nog steeds onwijs hard, maar het is toch anders dan dat ik hier zit of dat ik daar zit.
'gaat het?' vraagt Simon wanneer hij mijn kamer in komt lopen en ik knik langzaam 'kijk.' Zeg ik zacht, ik zit op mijn bed met een aantal fotoalbums van het gezin van een aantal jaar geleden. Hij komt op bed zitten en samen bladeren we door de foto albums. 'ik ga jullie moeder ophalen, zorgen jullie ervoor dat jullie gereed staan als we zo komen?' 'ja, doen we.' Zeg ik en ik kijk David aan 'wat kijken jullie?' 'foto's van vroeger.' 'ah, daar moeten we eens met z'n alle naar kijken om elkaar nog wat beter te leren kennen... zoveel weet ik helemaal niet van jullie vroeger en van jullie vader.' We knikken 'is goed, ga jij mama maar ophalen.' Lacht Simon en hij knikt grinnikend en loopt weg, ik sla de fotoboeken dicht en samen lopen we naar beneden. Mali en ik hadden een taart gebakken voor de komst van de kleintjes, maar of ik er nou echt zin in heb is natuurlijk weer iets heel anders. 'oke, zullen we de stukjes al snijden? Of zullen we het boven neerzetten?' 'laten we het boven maar neerzetten.' Antwoord ik 'dan is die nog heel, is wel leuk.' Ze knikken, ik pak de taart op en loop vanaf de keuken naar de derde verdieping, ik kan er natuurlijk voor kiezen om hem nu te laten vallen, maar aan de andere kant is dat ook lullig, dus ik ga dr niet voor.
