The best we have - 5SOS Fanfictie - Laura-aa

Hoofdstuk 11.

POV Emmy.

Eind van de middag komen we samen weer thuis en is er niemand
'papa zou wel weer werken zijn.' Mompelt Calum
'wel weer?' vraag ik hem en hij kijkt op
'oh sorry, had niet hardop gemoeten.' Zegt hij
'maar wat is er dan?'
'nee, daar zal ik jou niet mee opzadelen.' Zegt hij
'waarom niet?! ik zadel jou al genoeg op met mijn problemen, waarom zou je het niet met mij delen?'
'omdat ik niet jou nog meer gezeik op wil doen.'
'maar jij lijkt er mee te zitten.' Dram ik door en ik gooit zijn handen gefrustreerd in de lucht
'hij is er nooit! Nou goed!?' ik kijk hem medelevend aan
'nee.' zeg ik 'wil je thee?' hij knikt en ik loop naar de keuken om thee te maken.

Uiteindelijk zitten we samen in de tuin op de rand van de veranda en vraag ik weer naar David.
'hij is de enige die geld in het huishouden brengt.' Zegt hij eerlijk 'we hebben een groot huis, we hebben een luxe leven, maar hij is wel onwijs veel weg voor werk.'
'ben je vaak alleen thuis dan?'
'soms is die er 's nachts.' Zegt hij 'maar ook dat niet altijd.'
'mmm...' mompel ik 'misschien kan mijn moeder hem daarin veranderen.' Zeg ik 'en jij zou eerlijk moeten gaan zijn naar hem.' Hij knikt
'dat is waar, ik zou hem moeten vertellen wat ik er van vind... maar ik denk niet dat dat verandert.'
'dat weet je niet van te voren.' Zeg ik 'ik denk dat hij niet inziet wat dit met je doet, als je tegen hem zegt dat je dit vervelend vindt, dat hij het misschien wel inziet, ik denk namelijk wel dat hij dat begrijpt.'
'denk je?'
'zoals ik hem ken? Ja.' Hij blijft stil 'moet ik je helpen?' stel ik voor en hij draait zijn hoofd naar mij en kijkt me aan en glimlacht
'zou je dat willen doen?'
'waarom zou ik het anders voorstellen.' Lach ik en hij grinnikt
'dat is waar.'
'wanneer we met z'n 4e aan tafel zitten, zullen we het erover hebben oke?'
'is goed.' Zegt hij en ik knik

Ik denk dat het wel 3 minuten stil is voordat hij weer begint met praten
'zullen we zwemmen?' ik kijk hem vragend aan
'zwemmen?' hij knikt 'waar?'
'kom eens.' Zegt hij en ik zet mijn mok thee aan de kant en loop achter hem aan door de tuin, langs een klein paadje laat hij me een onwijs zwembad zien
'jezus.' Zeg ik verbaasd 'sorry... mag ik niet zeggen.' We schieten beide in de lach
'volgens je moeder misschien niet, maar mij doet het niks hoor.' Zegt hij en we blijven lachen
'wist je dit niet?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd
'wist ik niks van.' Lach ik
'knap...' grapt hij en ik por hem
'maar nee... dank je... ik heb niet echt behoefte om te zwemmen.' Hij kijkt me vragend aan
'hoezo niet?'
'gewoon niet zo'n zin in.' zeg ik met een glimlach, hij kijkt me twijfelend aan 'echt waar.' Zeg ik en we draaien ons om, hij slaat een arm om me heen en we lopen terug naar waar we net zaten.

'hey?' horen we iemand door het huis roepen en ik zie mijn moeder door de keuken lopen
'hi.' Zeggen we tegelijkertijd, we hebben ondertussen al 2 koppen thee op en hebben ons verplaatst naar de lounge-set
'hi.' Zegt ze wanneer ze vlakbij is en ze drukt een kus op mijn wang en loopt naar Calum die ze een knuffel geeft waar ik met een glimlach naar kijk.

'hoe was de eerste dag?' vraagt ze aan ons
'ik weet het niet, best interessant, maar niet zo van woohoo ik ga deze opleiding rokken.' Zeg ik
'want?'
'het is vooral introductie nu... dus ik weet niet in hoeverre ik nu kan oordelen.'
'ik denk dat volgende week echt start.' Praat Calum verder en ik knik
'precies.'
'en bij jou?'
'ik denk wel dat het iets is wat ik leuk vind.' Zegt hij met een glimlach, hij is gestart aan de muziekopleiding, iets wat volgens mij echt iets voor hem is. 'volgens mij zullen er bandjes gevormd worden, muziek maken en leren over muziek, ja, ik vind het wel interessant.'
'en die vrienden? Die hier laatst waren?'
'die doen hetzelfde, maar ik zit niet bij ze in de groep.' We knikken
'nice!' zeg ik
'ik ga koken.' Zegt mama wanneer ze terugloopt naar binnen 'David komt zo ook thuis.' Calum gaat rechtop zitten en kijkt haar verbaasd aan
'hij komt thuis eten?' ze knikt
'hij is thuis vanavond.' Calum kijkt me grijnzend aan
'je zal het toch moeten delen met hem.' Hij knikt
'i know... i know...'

'jongens?' roept mama naar buiten 'komen jullie eten? Ik heb hamburgers!'
'lekker!' roept Calum terug en we staan op en lopen naar de keuken en gaan aan tafel zitten die helemaal vol gedekt is
'hi, ben ik nog op tijd?' zegt David wanneer hij de keuken inkomt lopen
'ja, wat fijn dat je er bent.' Zegt mama en ze geeft hem een kus
'ja, dit is behoorlijk anders dan voor de vakantie.' Zegt hij en ik kijk naar Calum als hint dat hij nu moet inhaken en hij knikt en zucht diep 'is er iets?' vraagt David hem en hij knikt
'eigenlijk wel.'
'wat dan?' ik zie dat Calum niet weet hoe hij dit moet delen en kijkt me hopend aan
'moet ik helpen?' vraag ik en hij knikt 'oke, Calum begon vanmiddag dat hij het eigenlijk heel vervelend vindt dat hij zoveel alleen is en dat je zoveel aan het werk bent.' Vertel ik
'ja... dat weet ik...' zegt hij
'ik heb het je nooit vertelt.'
'nee, dat is waar, maar ik weet wel dat ik eigenlijk te veel aan het werk ben en dat jij te veel alleen thuis bent.'
'hoeveel ben je dan alleen?' vraagt mijn moeder aan Calum en hij haalt zijn schouders op
'papa gaat 's ochtends vroeg weg en komt 's avonds laat weer thuis.' Ze knikt
'maar daar gaat verandering in komen, ik ga minder werken, of naja minder weg zijn.' Calum knikt
'dus nu er een vrouw is, ga je minder werken?'
'nee, voor jullie allemaal.'
'dus ik was niet belangrijk genoeg?'
'Calum.' Zeg ik zacht en hij schiet een boze blik mijn kant op... ik merk dat ik me er niet lekker door voel en de tranen probeer weg te slikken, ik kan de boosheid van Calum meestal niet weerstaan ofzo, als hij boos is, raakt het me 100 keer zo hard dan als mijn moeder of weet ik veel wie boos is.
'Calum, ik ben gaan inzien dat het anders is nu, dat jij heel belangrijk voor me bent, net zoals Monique en Emmy, en daarvoor ga ik mijn best doen te veranderen.' Hij knikt langzaam en ik sta op en loop naar de wc... ik weet dat ik nu het vertrouwen van mijn moeder niet terugwin aangezien ik eerder tijdens of na het eten heel vaak naar de wc ging om over te geven, niet dat dat nu mijn bedoeling is, maar ik moet echt even een moment hebben om weer tot mezelf te komen.

'alles oke?' vraagt David wanneer ik weer aan tafel ga zitten en ik knik en ga verder met eten 'zeker?' ik knik weer
'zeg eens iets Emmy.' Zegt mijn moeder
'wat dan? Wat moet ik zeggen?'
'misschien wat er mis is?'
'niks, gewoon.. moe ofzo?' en ik neem nog een hap van de burger
'het heeft niks met dit te maken?'
'met wat?'
'de hamburger? De friet?' ik schud mijn hoofd
'nee hoor.' Zeg ik nuchter
'sure?'
'jezus, als ik zeg dat het oke is, is het oke toch?!' Mama gaat achterover zitten
'snap je ergens onze bezorgdheid?'
'tuurlijk, maar als ik zeg dat het oke is, is het oke toch?'
'ja, maar je loopt van tafel af, je gaat naar de wc, tijdens het eten, we eten hamburgers en friet, snap je ergens de bezorgdheid?!'
'mam! Kappen please!' roep ik uit en ze kijkt me geschrokken aan 'ja, je zegt nu al weet ik veel hoevaak hetzelfde, ik heb volgens mij duidelijk gemaakt dat dat het niet is.'
'wat is het dan wel?'
'weet ik veel, gewoon, even een emotionele bui die er even uit moest, kan ik niet plaatsen.'
'moet je ongesteld worden?!'
'wat? Nee! dat kan ik nog helemaal niet zijn, dus kappen nu, ga door met jullie gesprek, en let alsjeblieft nu even niet op mij.' Ze blijft stil, dus nee, ik denk niet dat er nog een reactie gaat komen.

Nadat er na zo'n 5 minuten nog niks gezegd is slaak ik een zucht en kijkt David me aan.
'wat is er?' vraagt hij
'ik snap niet dat jullie niet door kunnen gaan met leven.'
'wat bedoel je?' mama en Calum kijken me nu ook vragend aan
'gewoon... dat jullie nu geen gesprek meer hebben, plots niet meer, voordat ik naar de wc ging ging het kei goed, nu ik terug ben durft niemand meer iets te zeggen.'
'oke, uhm... nou... hoe was het op school?' vraagt hij nuchter en we schieten alle 4 in de lach
'ja, was wel leuk volgens mij, beetje apart, maar kan nog niet echt goed oordelen nu.' Hij knikt
'is ook best logisch aangezien dit nog echt introductie is.' Ik knik
'inderdaad.'
'bij jou Cal?' vraagt hij en eindelijk komt het gesprek weer opgang.