Η Βικτόρια μαζεύτηκε και φάνηκε πως ένιωσε άβολα.
Μα καλά τι έπαθε ο Λουκάς;Πρώτη φορά τον βλέπω έτσι.
Όμως δεν προκειτε να τον αφήσω να μπυ την στεναχωρήσει.Απλα προσπέρασα την αγένεια του Λουκά και πρότεινα στα παιδιά να κάτσουμε.
Όλοι-εκτός από την Βικτόρια-συμφώνησαν.Εκεινη είπε πως έπρεπε να φύγει.
Εγω:Περίμενε λίγο,θα σε πάω εγω της είπε και πήγα να σηκωθώ και να πάρω το μπουφάν και τα κλειδιά μου.
Βικτόρια:Οχι δεν χρειάζεται,κάτσε εδώ με τα παιδιά ειπε με ένα χαμόγελο βα κοσμεί τα χείλη της.Δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω να βγει εξω μονη της τέτοια ώρα.
Εγω:Δεν ακούω κουβέντα.Η ώρα ειναι 02:30 το βράδυ,πως θα πας μέχρι το σπιτι σου μονη σου;Ούτως ή άλλως η μαμα σου έχει την-σωστή-εντύπωση πως εγω σε προσέχω όταν βγαίνουμε εξω της είπα αφού πρώτα είχαμε πάει λίγο πιο πέρα.Δεν ήθελα να συζητάμε μπροστά σε όλους.
Βικτόρια:Μωρό μου αλήθεια δεν χρειάζεται.Δεν θέλω να αφήσεις τους φίλους σου για μια διαδρομή που θα την κάνω σε 15' με τα πόδια μου είπε γλυκά.Εγω ήμουν έτοιμος να συμφωνήσω όταν θυμήθηκα τι έγινε εκείνο το βράδυ στο πάρκο.Μονο στην θύμηση των γεγονότων ένιωσα τον θυμό να βράζει μέσα μου.
Η Βικτόρια φαίνεται να κατάλαβε πως τσιτωθηκα,γιατί άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά.Ξερει ότι ειναι από τα λίγα πράγματα που μπορούν να με χαλαρώσουν όταν ειμαι εκνευρισμένος.
Βικτόρια:Γιατί εκνευρίζεσαι με ρωτησε ήρεμα.
Εγω:Απλα φοβάμαι.Θυμασαι τι έγινε εκείνο το βράδυ στο πάρκο της είπα της χάιδεψα το μάγουλο.Εκεινη έκλεισε στιγμιαία τα μάτια της και αναστέναξε.
Βικτόρια:Ναι θυμαμαι είπε και έκανε μια παύση.Απλα δεν θέλω να σε βάζω σε κόπο είπε και έσκυψε το κεφάλι της.
Εγω:Τα πάντα για σένα μικρό χάμστερ της είπα και χτύπησα με τον δείκτη μου την μύτη της για να ελαφρύνω λίγο την ατμόσφαιρα.Εκεινη έβγαλε ένα πνιχτο γέλιο και με κοιταξε στα μάτια.
Πέτρος:Αχιλλέα εγω την κάνω.Αυριο έχω πρωινή προπόνηση είπε και σηκώθηκε.Να σε πάω εγω είπε στην Βικτόρια και εκείνη γύρισε και με κοιταξε σαν να περιμένει την έγκριση μου.
Εγω της έγνεψα θετικά και εκείνη ήρθε και με φίλησε στο στόμα.Μολις κατάλαβε πως οι φίλοι μου ειναι ακόμα μπροστά απομακρύνθηκε και κοκκινησε αμέσως.Ειναι τόσο γλυκια.
Ειδικά όταν αγχώνεται.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Το παιχνίδι της μοίρας
Romance"Πρέπει να χωρίσουμε"του είπα. "Τι ειναι αυτά που λες" είπε έκπληκτος. "Την αλήθεια" του είπα ξανά. "Δεν μπορεί να το εννοείς" είπε εκνευρισμένος αυτή την φορά. "Τα πράγματα ειναι πιο περίπλοκα από όσο φαντάζεσαι" του απάντησα. "Εξήγησε μου τότε." "...
