Το παιχνίδι της μοίρας

Κεφαλαιο 8

Εγω:Μπορείς να μου πεις τι στο καλό συμβαίνει εδώ πέρα ρώτησα για 3η φορά την μητέρα μου.Εκεινη συνέχισε να με κοιτάει σοκαρισμένη.

Εγω δεν άντεξα αλλο και απλα γύρισα την πλάτη σε αυτούς και έφυγα από το σπιτι.

Ήθελα να πάω μόνο σε ένα συγκεκριμένο μέρος.Αλλα δεν μπορούσα να πάω μονη μου.Ειναι μακρια.

Αχιλλέας:Παρακαλώ ακούστηκε η φωνή του αχιλλεα αφού τον πήρα τηλέφωνο για να με πάει αυτός.

Εγω:Μωρό μου έχεις δουλειά ρώτησα έχοντας την ελπίδα πως η απάντηση του θα ειναι αρνητική.

Αχιλλέας:Όχι μωρό μου δεν έχω,γιατί τι έγινε ρωτησε ανυσηχος και εγω κατάλαβα πως ακούγομαι αναστατωμένη.

Εγω:Απλα ειναι ανάγκη να πάω κάπου και δεν μπορώ να πάω με τα πόδια.Ηλπιζα πως θα μπορούσες να με πας εσυ με το αυτοκίνητο είπα παρα πολυ γρήγορα χωρίς να ξέρω γιατί.

Αχιλλέας:Εννοείτε μωρό μου.Εισαι καλά ρωτησε φανερά ανυσηχος.Εγω δεν μπορούσα να του τα πω αυτά από το τηλέφωνο.

Εγω:Θα σου τα πω όλα μόλις βρεθούμε.Περνα να με πάρεις από το σπιτι μου του είπα και κλείσαμε το τηλέφωνο.

Μόλις έφτασε,βγήκε από το αμάξι του και ήρθε προς το μέρος μου.Εγω όλη αυτή την ώρα που περίμενα,έκλαιγα.Οχι γιατί η μαμα μου έχει σχέση μετά τον θάνατο του πατέρα μου,αλλα γιατί δεν μου είχε αναφέρει τίποτα.

Δεν ειμαι κανένα ξεροκέφαλο κακομαθημένο που δεν θέλω να ξαναδώ την μαμα μου ευτυχισμενη αλλα αυτό παραπάει.

Απλα μου ήρθε απότομο και όσο το σκεφτόμουν τόσο πιο πολυ θλιβωμουν από το γεγονός το ότι η μαμα μου δεν με εμπιστευται.

Μόλις είδα τον Αχιλλέα έτρεξα προς το μέρος και χώθηκα στην αγκαλιά του.Εκεινος μάλλον δεν με είχε δει να κλαίω γιατί δεν είπε τίποτα.Απλα με αγκάλιασε.

Αχιλλέας POV

Έκλαιγε.Την ώρα που έφτασα στο σπιτι της και κατευθύνθηκα προς το μέρος της,την είδα.Εκλαιγε.

Μόλις με είδε έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά μου.Δεν την ρώτησα τίποτα απλα την αγκάλιασα.

Φυσικά και κατάλαβα πως κάτι,αρκετα σοβαρό για εκείνη,είχε συμβεί.Αλλα επίσης κατάλαβα πως είχε ανάγκη μια αγκαλιά.

Όποτε έκανα αυτό που είχε περισσότερη ανάγκη:την άφησα να ξεσπάσει.

Και οντως αυτό έκανε.Αρχισε να κλαίει με λυγμούς.Σπαραζε η καρδιά μου που την έβλεπα έτσι.Ημουν και γω έτοιμος να βάλω τα κλάμματα.Αλλα έπρεπε να μείνω δυνατός για εκείνη.