Cheated by the Billionaire (EDITING)

Chapter 15

Chapter 15

I'm comfortable on Ethan's shoulder. He's just tapping mine while i continuosly cried like there's tommorow. Nasasaktan lanang ako ng lubos lubos. Ang lahat ng inipon kong lakas sa araw na ito ay nawala dahil sa nalaman.

If Isaac's father died because of my mother, Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Bata palamang ako nuon at walang muwang sa mundo. I always heard my parents fight almost three to five times a week. Ang buong akala ko ay dahil pagod lamang sa trabaho o dahil may sariling problema.

"Ethan, Pagod na pagod na ako. G-Gusto ko na munang lumayo dito.." halos walang lakas na aking sambit.

Kahit may pag aalinlangab sa kanyang mata ay nagawa nitong tumango sa itaas ng aking ulo. He slightly touched my elbows and help me to get up. Kumapit ako dito ngunit muling napaiyak.

"A-Ang hirap... Bakit ba ako ginaganito? A-Ano bang nagawa kong masama.." napapikit ako. "Nag mamahal lang ako! Hindi ko ginusto ang mga nangyari.. Wala akong alam.."

"Vennie.."

"Mahal na mahal ko sila, Ethan! 'di ko na alam ang gagawin ko.."

Ang pangangabit ay hindi magandang gawain. Palagi mong sinasabi sa akin na huwag akong gumawa ng masama sa kapwa, Mama. Bakit ganoon ang nagawa mo?

Papa...

Bakit kayo nabulag sa pag mamahal na siyang ikakamatay niyo? Bakit ganoon?

"Look at me, Vennie," Pilit na iniangat ni Ethan ang aking mukha. Hinagilap nito ang aking mata. "Tell me everything once you're finally okay, a'right? I'm always here, Vennie.."

Naluluha akong tumango habang tinitignan ang nag aalalang mukha ni Ethan. Kahit kailan ay 'di ako umiiyak sa hatap nito ngunit ngayong araw ay eto nga ako, nakaupo at humahagulgol sa harap niya.

Ethan is one of my greatest friend. I always labeled him as jerk but now he's right infront of me and making me calm for being cry baby.

"Andito lang ako kapag kailangan mo ng tulong. Alam mo naman kung bakit diba? Alam na alam mo," He said with a soft smile.

Hindi ako tumango. He also knew that i want someone else, right? Kahit dati pa man ay nag paparamdam na siya ng kanyang damdamin ay pag kakaibigan lamang ang kaya kong ibigay. Hanggang doon lang.

"Ethan, alam mo namang.."

"No." He cuts me. "Don't say anything. Don't mind me."

Ilang sandali kaming nanahimik ni Ethan sa bench. Kalaunan din ay napagpasyahan niya nang ihatid ako sa aking apartment. Ayaw ko mang bumalik ay naisip kong wala akong matatakasan. Hindi ko kayang takasan si Isaac o ang mama niya.

Kailngan ko ding marinig ang sasabihin ni Isaac. Alam niya na ba ito dati pa? Paano kung oo at ginagamit niya lang ako?

Mahal niya ako at mahal ko siya. Ayon ang pangako namin but i know it's hard for us to see each other right now. He needs to take care of his mother.

Mapait akong ngumiti. "Salamat sa paghatid"

Ethan forced a sighed and slightly smiled at me too kahit alam kong pansin pa din sa kanya ang lungkot at pag aalala. Sinubukan ko pading guluhin ang buhok niya at mag biro.

"Ayos lang ako, Ethan... Mauna ka na at mukhang uulan pa ata," 'di ko na halos makilala ang aking tinig.

"I'll be back." He surely said.

Napatigil ako at umiling. Biglang lumamig ang hanging sa paligid. Ang hamog ng gabi ay pumapasok sa aking shirt. Muli kong tinignan si Ethan at sinubukang huwag mag pakita ng anumang emosyon at tanging ngiti lang.