Cheated by the Billionaire (EDITING)

Chapter 11

Chapter 11

Hindi ko alam kung kaya ko ba ipagkatiwala ang puso ko kay Isaac. May mga bagay na nag dadalawang isip pa ako gawin, katuld nito. I'm too fragile to think about us pero sa pag kakataong 'toh susubukan kong sumaya. Susubukan kong tumaya dahil pakiramdam ko may bagong pag kakataon sa'kin.

Panay ang sulyap sa akin ni Isaac habang muling kinakausap ang engineer. Napapayuko din ako tuwing nangyayari 'yon. I feel embarassed lalo na yung nangyari kagabi. What should i feel? Proud like there's nothing happened? Syempre talagang mahihiya ako! Lalo na't meron nang namamagitan sa aming dalawa.

"I understand, Engineer. Valencia. I also thought about extending the club house." I watched his mouth as he seriously talked to the engineer. Nag init lalo ang pisngi ko.

Ganito talaga ang pakiramdam ng nagmamahal, ano? Mainit sa pakiramdam... Lalo na sa puso.

"Vennie..."

Napaayos ako ng upo at napatingin sa grupo nila. Ngumisi si Isaac sa akin dahilan para manlaki ang mata ko. Sumulyap ako ka Samantha at nakita ang matatalim niyang titig sa'kin. Like she's looking for a fight. Mahinahon akong nag iwas at tumingin sa engineer.

"S-sorry. Yes... I think that's a good idea, Engineer."

"Maganda din siguro, Mr. Darwin if we try to make it modern. The tools and woods are kinda old looking at ang iba ay 'di na maganda sa mata." Ani ng babaeng engineer.

Nagusap pa sila ng mahabang oras at ako ay nakikinig lamang. Nang matapos ang meeting ay naiintindihan ko kung bakit 'di ako napansin ni Ethan. Tila naka distansya siya sa akin at mabilis na umalis. Nagkamayan kami ng team bago sila umalis ngunit natira si Samantha.

"Isaac... I want to eat something. Samahan mo ako..." Samantha said seductively to Isaac. Kumurot ang dibdib ko at nag iwas doon.

Haliparot talaga 'tong babaeng 'toh. Syempre ay nasasaktan ako. Dahil... Bagay sila. Bagay na bagay. I glanced at Isaac and now he's looking at me with concerned eyes agad ding napalitan ng tumingin kay Samantha.

"I'm not free, Samantha. We're going back to Manila. Let's just see each other again." Walang ganang sambit ni Isaac at tinabig ang kamay niya.

"Then let's see each other at Manila? Kailan ka free kung ganoon?" There's a hope in Samantha's voice but na-uh, girl. Just waisting your time here.

Ofcourse, Isaac will refused. Sobrang naginhawaan ako doon. Gaya ng sinabi niya ay bumalik na nga kami ng Manila agad. Kumain muna kami sa restaurant bago umuwi, 'di naman ito kamahalan kaya naginhawaan ako.

Hinalikan ni Isaac ang aking palad habang nag dadrive siya. Napangiti naman ako dahil doon. Kahit kunot ang nuo niya at tila masungit ay ayos lang. Ngumuso ako. Cute naman, e.

"Do you have plans this weekend? 'Cause i don't." He said while driving.

"Wala naman. Day-off ko sa'yo diba? Free ako kaya baka mag linis ako ng apartment o bumisita ako sa puntod nila Mama..."

Balak ko din sanang mag dala ng mga bulaklak at mag sindi ng kandila. Matagal tagal narin ng makadalaw ako. Baka nag tatampo na 'yon.

Bigla siyang nanahimik. Tumingin ako dito at nakitang tila marami siyang naiisip sa kanyang utak.

"Ayos kalang?" Tanong ko.

Tumango siya at sumulyap sa gawi ko. "Did you feel sad when you lost your parents? You feel abandoned?"

Napatigil ako dahil sa tanong niya. Huminga ako ng malalim at tila naging mahirap sa aking sagutin 'yon. Lumaki ako at maagang tumayo sa sariling paa. Tinulungan ako ng kaibigan ko para umahon pero 'di ibig sabihin non naging madali narin sa'kin lahat.