Cheated by the Billionaire (EDITING)

Chapter 5

Chapter 5

Libo libong kuryente ang dumadaloy sa katawan ko. He passionately kissing my lips. I already can feel his kisses awakened so many new sensations to me. Nanlaki ang mata ko habang hinalikan ako nito.

I can feel the hunger through his kisses. Nadadalala ako rito at parang wala na akong balak pigilan pa. Mabilis kong kinuha ang kanyang polo at 'di alam kung itutulak ba o ilalapit pa.

I moaned when i felt he suck my lips. Kinagat nito ang pangibabang labi ko dahilan para maibuka ko ito and yes, i gave him an access para maipasok ang dila niya sa aking bunganga at mailaro ito.

The sensation was too much. Ano bang ginagawa mo, Vennie? Bakit mo siya sinusuklian ng halik? Dahil sa pag iisip ay nilabanan ko ito at ibinuhos ang buong lakas ko para maitulak siya. Parehas
Hinihingal dahil don.

Namumungay  ang kanyang mata sa akin ngunit dahil sa kalituhan ay lumayo ako.

"S-sorry.." Ayun lang ang huli kong sinabi at mabilis nag lakad palabas ng opisina.

Pumunta ako sa rest room at nilock iyon
Agad buhumos ang luha ko dahil don.  tinignan ko ang repleksyon ng aking sarili sa salamin. Nasasaktan ako pero hindi ko alam kung bakit. Nanlalambot ang aking mga binti.

Habang patuloy na umiiyak ay inayos ko ang aking butones na ngayon ay parang dinaanan ng bagyo ganuon din ang aking buhok.

Habang hinahalikan ko kanina ang labi ni Isaac ay nasasaktan ako at gulong gulo kung bakit ako nihalikan. Bakit nga ba? Bakit ganito din ang nararamdaman ko?

Marahas ko pinunsan ang aking luha at kumuha ng compact powder para matakpan ang mga basa.

Huminga ako ng malamim at tinignan ang relos ko. Malapit na pala mag ala sais at tapos na ang working hours ko.

Hindi kona magagawa pang magpaalam kay Isaac dahil sa kahihiyan kaya pinagpasyahan ko nalang lumabas na. Wala naman nadin siya doon kaya lumuwang ang pag hinga ko.

"Ang aga mo naman umuwi, Ma'am! Ingat po ka'yo." Ani ni Kuya Guard.

Ngumiti ako. "Wala napo kasing meeting si Sir at nacancel lahat. Salamat po, Kuya!"

Tumango ito at nagpaalam na. Habang naglalakad ay nararamdaman kong parang may sumusunod sa akin. Kumunot ang nuo ko at medyo sumusulyap sa aking gilid.  Binilisan kopa ang lakad ko pero huli na.

May isang magarang sasakyan ang humarang sa harapan ko. Gulat na gulat ako sa bilis ng pag ka parada non. Mas lalo naman akong nagulat kung sinong laman doon.

"Sakay."

"A-Ayos lang ako." Patuloy ako naglakad pero bumubusina parin ito dahilan para mapahinto ako.

Easy, Vennie! Boss mo 'yan! Huwag mo alalahanin ang kanina!

"Sakay na, Vennie." Paos niyang sambit.

Wala na akong nagawa kundi sumasakay dito. Ang gara ng kotse niya! kung ako ang may kotse na ganito hindi ko gagamitin at baka manakaw ito sakin. Pero para saan nga ba ang mga magarang kotse at pera kung may kulang naman sa buhay at pag katao mo?

Ang buong paligid namin ay tahimik ganuon din kami. Kanina pako lunok ng lunok dito at tumitingin sa malayo. Dahil doon ay hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa byahe namin.

Naramdaman ko ang kamay sa braso ko at ang mainit na paghinga.

"Wake up, Sleepy head." Tumaas ang lahat ng balahibo ko dahil dito at agad na napatayo.

Nakita ko si Isaac na siya na mismo nagbukas paitaas nong kotse at namangha ako dahil don. Sinamahan niya ako pauwi. Kung ganoon ay nalaman niya ang bahay ko?

Syempre ay nakalagay sa address pero eksakto talaga?

"Gusto nyo bang mag kape?" Pormal na sambit ko habang 'di nakatingin. 

Bigla bigla nalang talagang nagsasalita itong bibig ko! Nakakahiya. Baka naalala mo hinalikan mo kanina ang boss mo!

"If it's okay to you, then..." tumango ako. Gusto komang bawiin yung sinabi ko pero huli na, e.

Umakyat kami sa apartment ko at binuksan ko ang pinto. Buti nalang at malinis dahil ako lang naman ang nakatira rito. Pnaupo ko siya sa may sofa, nilibot nito ang buong bahay at parang may sinusuri

Siguro ay ten times na mas laki ng bahay niya, kaya hindi sanay. Maliit lang kasi itong apartment ko, almost a studio type. Ayos lang dahil medyo 'di kamahalan ang renta.

"Sigurado ba kayong ipaparada nyo yung lamborghini nyo sa labas? Baka kasi pag kaguluhan ng kapit bahay.." pag tatanong ko.

Nag kibit siya. "I don't mind it."

Oh... Okay.

Alam kong tagos ang titig sakin ni sir isaac, talagang di ako makagalaw dahil lahat ng kilos ko ay pinagmamasdan niya. Kagat labi akong tumungo sa kusina at sinulyapan pa ang kotse niya sa labas na pinag kakaguluhan na nga. Ngumiwi ako sa kaisipang parang mali pang sumama ako kay Isaac.

Naka suot pa naman ito ng pang office at elegante. Wala mang coat ay halatang mayaman. Gwapo pa! Baka akalain ng kapit ahay ay

Boyfriend ko!

Muli akong ngumiwi dahil naisip. Boyfriend si Isaac? Ang layo! Nang matapos ay inilapag ko sa kanya Ito.

"Ito napo, Sir."

Tinanggap niya ito at ininom. Natikom na ulit ako at pwumesto sa harap  niya hinihintay pa ang sasabihin pero nang napansin ako ay agad siyang bumangon.

"Why are you alone in this apartment?" sabi niya habang sumisimsim ng kape.

"Wala naman din kasing kasama sa buhay." Pumunta ako sa kusina para kunin ang rekado mamaya sa aking pagluluto.

"Asan ang pamilya mo?" Natigilan ako dahil 'doon.

Nasa magandang kamay na si Daddy at Mommy at alam kong ginagabayan nila ako.

"Namatay sila sa isang car accident noong bata palamang ako. Kaya ulila na po ako, Sir."

Biglang tumahimik ang buong kwarto, siguro ay nabigla siya.

"Sorry to hear that." tumingin ako dito at tumango.

"Ayos lang. Matagal na 'yon...." bumalik ako sa may sofa at umupo kaharap nito.

Nakita ko ang panghihina sa mga mata nito habang nakatuon ang tingin sakin. Kaya ayaw kong sabihin ito dahil ayaw kong kinaawaan ako.

"I think..." Tumaas ang tingin ko sa kanya. Parang nahihirapan siyang magsalita.

"I have to go. Just see you tommorow." Nagulat ako ng bigla siyang tumayo at agad na umalis sa apartment ko.

Anong trip niya?

Kinuha ko ang basong ginamit niya para hugasan pero may umagaw ng pansin ko. Mga rosas at tsokolate at may nakita akong card duon.

'Sorry about earlier. I didn't mean to kissed you like that.' - Isaac

Napanganga ako at muling binalikan ang pintuan kung saan siya lumabas at inamoy ang mga rosas. Pano kaya niya hindi napahalata sakin kanina ito?

Ang lakas talaga ng pintig nang puso ko. 'Bat ganoon?

Inilagay ko ang rosas sa vase at walang sawang ngiti ang napamalas ko. Ngumingiti habang nag lilinis. Paano ba naman kasi? Ngayon nalang ulit ako nakatanggap ng rosas a buong buhay ko!

Napakagat ako sa labi ng maalala ang halik ni Isaac. Nababaliw na ako. Pero tama ba 'toh? Bakit parang may mali.

Habang inaayos ko ang mga gamit na nasa maleta na aking mga magulang ay namimiss ko sila yung amoy nila ay nandito pa.

Nakita ko ang iilang photo album duon at letrato pero isang letrato ang bumuhay ng aking sistema.

Si Mommy at isang magandang babae. ako ang karga ni Mommy. Ako itong sanggol na babae at may kasama naman iyong babae na batang lakake. Nakasimangot ito pero makikita mo ang pagkgwapo niya mukhang may lahi rin yung batang lalake.

Nakita ko sa likod ang isang sulat at napangiti.

1995, Margaret & Archer.