Το παιχνίδι της μοίρας

Κεφαλαιο 2

Άλλη μια μέρα σε αυτό το ηλίθιο σχολειο.Αυτο που έγινε εχθές ,είχε ως αποτέλεσμα σήμερα να με κοιτάνε όλοι.

Δεν το αντέχω αυτό.

Θέλω απλα να μάθω τι έχω κανει και κανεις δεν με συμπαθεί.

Ουφ

Τέλος πάντων.Συνεπαρμενη από τις σκέψεις έφτασα στο ντουλαπάκι μου,το οποίο είχε καθαριστεί.

Εκεί,προς έκπληξη μου,βρισκόταν ο Αχιλλεας και κοιτούσε συνέχεια το ρολόι του.
Μάλλον κάποια περίμενε.
Μόλις το σκέφτηκα αυτό,ένιωσα κάτι μέσα μου να σπάει.

Ναι ,γιατί σου αρεσειι

Σκάσε ηλίθια.Δεν γίνετε να μου αρέσει ο μεγαλύτερος player του σχολείου.

Ναι αλλα κοιτα τι ωραία χείλη.

Μμ έχεις δίκιο-
ΜΑ ΤΙ ΛΕΩ! Δεν μπορώ να ειμαι ερωτευμένη μαζί του.
ΣΚΑΣΕ ΗΛΙΘΙΑ

Όλη αυτή την ώρα που μάλωνα με τον εαυτό μου,παρατηρούσα τον Αχιλλέα.

Εκεινος είχε κοκκινίσει και δάγκωνε το κάτω χείλος του ,όση ώρα εγω έκανα οτι έκανα.

ΚΑΤΣΕ.Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ,Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ PLAYER ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΚΚΙΝΗΣΕΙ.
Κάποιος πρέπει να μου κάνει πλάκα ,δεν εξηγείτε αλλιώς.

Τον πλησίασα και του μίλησα.

Ε:Καλημέρα ,του είπα ευδιάθετα.
Εκεινος ξαφνιάστηκε και σαν να ξύπνησε από τον λυθαργο του απάντησε.

Αχιλλέας :Εμ..Αα.. Καλημερααα,είπε κρατώντας αρκετα την τελευταία συλλαβή.

Εγω παραξενεύτηκα αλλα δεν έδωσα σημασία.

Εκείνη την ώρα τον φώναξαν οι φίλοι του και του έκανα νόημα να πάει.

Αχιλλέας POV

Έχει αργήσει.Ειμαι στο ντουλαπάκι της και περιμένω να έρθει.Κοιταω συνέχεια το ρολόι και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έχει έρθει ακόμα.Καποια στιγμή την βλέπω να στέκεται στην απέναντι μου και να με κοιτάει.Βασικα νομίζω πως ήταν κι αυτή χαμένη στις σκέψεις της.

Εγω άρχισα να νιώθω άβολα και νομίζω πως κοκκινησα.ΓΑΜΩΤΟ.
Έχω να κόκκινησω από την Πέμπτη δημοτικού.Τι μου έχεις κάνει ρε Βικτόρια.

Ξαφνικά την βλέπω να στέκεται δίπλα μου.Η φωνή της με ξύπνησε.

Βικ:Καλημέρα είπε γλυκά και εκείνη την ώρα νομίζω ήμουν ακόμα κόκκινος

Εγω:Εμ...Αα...Καλημερααα είπα και για κάποιον λόγο τράβηξα την τελευταία συλλαβή?

ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΤΣΙ.