Project Silver

Vol. 4 Chap. 60: Confidant

A/n: Another volume to read. Hey, it s been a while. I couldn t post any updates lately. Hindi kasi ako nilubayan ni writer s block. I cri- but I will try to update more. Thank you for your understanding.

Morgan's Pov

Nagbabasa ako ng mensahe sa cellphone ko nang may biglang kumatok sa pintuan. Tumayo ako at pinagbuksan ito.

Grim.

Hindi ko inaasahang siya ang kakatok sa pintuan ko. Well, this is the first.

"Good evening, Morgan." Pagbati nito sa akin gamit ang kanyang malamig na boses.

Tumango ako. "Y-yeah. Good evening." Bati ko rin pabalik.

Anong kayang kailangan nito? Hindi naman si Grim 'yung tipo na kapag may sasabihin, pupuntahan nito. Kadalasan, ipinapaabot niya lang gamit sa text message. Baka importante ang kanyang sasabihin at hindi pwedeng idaan lang sa mensahe.

"Do you need something?" I asked.

"No, nothing in particular," He stated. "Gusto ko lang makita ka."

Nagulat ako sa sinabi nito. What? The most serious in our family just wanted to see me in the middle of the night? No way.

"Mukhang maayos ka naman. I need to go," Aniya saka ngumisi. "Oh, and take good care of yoursef, Morgan." He patted my head before walking away.

Naiwan akong nakatulala sa hangin. What was that? Did that seriously happen? Shit. Kailangan kong makita si Cyan. I need to tell this to Cyan or else I wouldn't be able to sleep well tonight.

I almost run on my way to Cyan's room. Hindi ko pansin na mabibigat na pala ang bawat paghinga at pagbuga ko ng hangin. Kumatok ako ng malakas sa pintuan nito. I heard his voice inside saying to just wait up.

"What is it?" Cyan coldy stated without looking at me.

His long hair was a beautiful mess and his wearing his cyan robe sexily. Cyan is really beautiful.

"Oh Morgan, what are you doing here?" Nagmamadali niyang inayos ang roba nang makitang ako ang kumatok at napansing kong namumula rin ang kanyang pisngi hanggang kaliwang tenga niya. Nahihiya ba siya? Bakit naman siya mahihiya? He's beautiful and perfect. And don't even asked me about his scar. He looks perfect with or without it.

Huh? Napailing ako nang saglit na mawala sa isip ko ang ipinunta ko rito. Napayakap ako ng mahigpit kay Cyan.

"Hey, anong problema?" Nag-aalalang tanong nito.

"Cyan."

"Hmm?"

"Pwede bang dito ako matulog?" I whispered.

Wala akong sagot na natanggap sa kanya. Masyado bang mahina ang pagkakasabi ko? Uulitin ko pa ba? Pero nahihiya ako. Ganito rin kasi ang inasta ko noong mga bata pa lang kami. Whenever I pisses Grim, tatakbo kaagad ako sa kwarto ni Cyan para lang matakasan ang parusa ni Grim. Whenever I was afraid of myself. I will tell Cyan everything. I remember asking him out of nowhere that what's really wrong with me? Or am I just sick in the head? Bakit naiisip kong hindi lang sapat na patayin ang isang kalaban? Why do I feel like I need more? I need them to scream loudly because of the pain that I had inflicted to my target.

Nang mga panahong pakiramdam ko mababaliw ako kapag hindi ako nakakapatay? Nung napadpad ako sa ipinagbabawal na kwarto, I saw the most gruesome scene not even suitable for my age back then. I know I was afraid but something inside me snapped. I saw mama cried for the first time while hugging me at simula noon nalaman ko na hindi kami isang normal na pamilya.

"Pinuntahan ako ni Grim kanina." Panimula kong bulong.

"Then?" He whispered.

"Kinamusta niya lamang ako."

"Really? That's a first," Hindi ko man nakikita ang mukha ni Cyan ngayon alam kong nakangisi siya. "Mukhang natakot ka niya dahil tumakbo ka rito."

Napabitaw ako at tumingin sa kanya.

"No.. Not really. Naninibago lang ako sa inasal niya. He even patted my head and told me to take care of myself."

"He did that?"

Tumango ako sa tanong nito.

"May nangyayari bang kakaiba kay Grim nitong mga nagdaang-araw?" Tanong ko.

"Hmm. No. Sa pagkakaalam ko, wala naman itong inaasikasong mission ngayon," Aniya. "Oh? Napapansin kong madalas siyang lumalabas ng manor tuwing hatinggabi."

Napaisip ako. So, aalis rin ng manor ngayon si Grim?

"So, dito ka parin ba matutulog?" Tanong nito at napasandal sa gilid ng pintuan.

"No. I think I can manage myself now. Thank you, though."

Napangisi ito. "You are always welcome, my Morgan."

Ngumiti ako at nagpaalam na sa kanya. Habang naglalakad sa pasilyo ay napansin ko ang isang bulto ng tao na pababa ng hagdan.

"Luka?"

Hindi ko alam pero nagtago at siniguradong si Luka nga ang nakita ko at hindi nga ako nagkamali. Siya nga ang kasalukuyang bumababa ng hagdan.

Bakit gising pa siya? At anong gagawin nito? Saan siya pupunta? Mas lalo pang dumoble ang mga katanungan sa aking isip nang makita kong lumabas si Grim mula sa madilim na parte ng sala. Ngumiti ito kay Luka at sabay silang naglakad palabas ng manor.

Anong gagawin mo Grim?