Dating In Contract

Thirty Four

Thirty Four

Kinakabahan ako habang nakikita ko siyang papalapit ng papalapit saakin. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Huminto siya sa harap ko at frustrated na tinitigan ako.

Madiin siyang pumikit habang nakaangat ang labi kong tinitingnan ang mga susunod na gagawin niya.

"I-I cant control anymore." huli niyang sambit at tuluyan na niyang hinigit ang katawan ko at isinandal ako sa pader.

"You might be hating me for doing this but I want you to be mine." and then mapupusok niya akong hinalikan. I want him to stop what his doing but my body is totally into him.

Omygod. Nanghihina ang katawan ko, nanghihina ang tuhod ko habang patuloy niyang inaangkin ang aking labi.

At nare-realize ko nalang na pati labi ko sumusunod narin sa mga galaw niya. Shit!

May pilyong namuong ngiti sa labi niya dahil sa pagsagot ko sa bawat halik niya pero nang maramdaman kong bumababa na ito. Napahinto ako!

Omygod. Halos murahin ko ang sarili ko sa mga nangyayare but I push him.

Tinitigan ko siya... "I'm s-sorry but I am not ready for this." tanging nasambit ko at tuluyan na akong kumawala sa pagkakahawak niya.

Ang daming pumapasok na tanong sa isip ko, Is he really worthy? All my life he was the first man na pumasok ng ganito ka lalim sa puso ko. Dapat ko bang isugal lahat dahil mahal ko siya? But how about the contract?

Napaupo ako sa kinatatayuan ko habang naramdaman ko ang pagyakap niya saakin. Hinila niya ang kumot ko sa kama at itinabon ito sa katawan ko.

"I'm sorry. I'm not in my right mind. Im really sorry." ramdam ko ang sinseridad sa boses niya. Tatayo na sana siya para iwan ako ngunit maagap kong kinuha ang kamay niya.

"No. Stay." sambit ko. Matapos kung sabihin iyon ay lumabas muna siya sa kwarto at hinayaan akong magbihis. Napatingin ako sa salamin ko at napapikit.

Tama naman ang ginawa ko diba? Nasaktan ko ba siya? No. I know Jasper can understand.

Lumabas ako na bihis na bihis na. Napansin ko rin na may pagkain nang nakahain doon. Baka nagpa-deliver siya.

Naupo ako sa Dining table habang napapangiti sa Candle light na inihanda niya.

"Nagawa mo kaagad to?" hindi makapaniwalang tanong ko. Ngumiti naman si Loko.

"Ilang minuto lang naman ako nagbihis." nakaka-amazed.

Mas lumawak ang ngiti niya dahil sa reaksyong pinapakita ko.

"Siyempre ako pa ba? Bakit pa ba ako tinawag na Womanizer?" inismiran ko siya.

"So, isa ito sa mga tactics mo?" tanong ko.

"Nope, it is my first time doing this" lumapit siya saakin "And it is me saying sorry to you." B-Bigla na naman akong namula ng maalala ko ang nangyare kanina.

Iniba ko ang usapan at binalik ito sakanya, nagsimula na din akong sumubo ng pagkain.

"Nga pala kailan mo ako ihaharap sa Lolo at Lola mo? Ang dami nilang dapat ipaliwanag saakin."

"Sinabi ko na sakanila." tinitigan ko siya at hinintay ang sasabihin niya.

"They said na ihaharap lang daw kita if pakakasalan mo na ako." Napakamot siya sa ulo niya samantalang hindi mawala-wala ang ngiti sa labi ko.

"Seryoso?" tanong ko. Tumango naman siya.

Katahimikan na naman ang namayani saaming dalawa.

"Starting tomorrow hanggang Friday, you might not be seeing me." wala sa loob na sambit ko.

"Why?"

"I am going to do some charity work."

"Really?"

Nakangiti akong tumatango sa sinabi niya. "Yes, nakasanayan ko kasing mag charity work since I am Elementary. Masyado ba kaming matulungin?" pambibiro ko sakanya.

Nangiti-ngiti lang si loko."sino kasama mo?"

"Hmmm, Si Mom and Dad."

"Paano ang school?"

"On leave ako." tipid na sagot ko.

"Do you want me to go with you?" Napailing iling ako.

"No, huwag na. Alam ko namang magiging busy ka. See you on Saturday na lang..." Napahinga siya ng malalim bilang pagsuko at nag-focus na lamang sa kinakain niya...

Maya-maya ay nakarinig kaming dalawa ng doorbell. Tumayo ako para pagbuksan ito ngunit maagap niya akong hinawakan.

"That must be Hanrem, kailangan mo pa bang harapin siya?" Tiningnan ko siya ng kakaibang tingin.

"Katulad mo I know nagaalala din siya, and dont worry, nilinaw ko na ang about saamin ni Hanrem." Binitawan ko na ang pagkakahawak niya saakin at pinagbuksan nang pinto si Hanrem.

Malungkot niya lang akong tiningnan at paulit-ulit na humingi ng tawad. Pinagmasdan ko siya habang nakaharap saakin.

"Kumain kana?" pigil ko ng mga salita niya. Nagtataka lamang itong tumingin saakin. Katulad sila ng reaksyon ni Jasper.

"Yep."

"Then good, wala na iyon. Bumalik kana sa kwarto mo." Napakamot siya sa kanyang ulo habang inilahad ko ang aking kamay sakanya.

"Friends?" nagaalangan siyang tanggapin iyon.

"Friends lang talaga? Girl Friend?" pahabol niya pa.

"Aba! Di ka titigil." pareho kaming nagulat sa biglaang pagsulpot ni Jasper sa likod ko.

Pareho kaming natatawang nakipagkamay sa isat-isa habang pinupukol na siya ng masamang tingin nitong si Kumag na ito.

Mas masaya siguro kung dati pa tayo naging magkaibigan, Hanrem.

And it is really good seeing you like this.

VOTE, COMMENT