I want you

Part 67

• POV Liv •

Langzaam word ik wakker. Ik kijk op de wekker en zie dat het 10.00 uur is. Rustig stap ik uit bed en loop naar beneden. Ik zie niemand. Ik loop naar de keuken en besluit ontbijt te maken. Ik pak 2 pannen en maak eieren en pannenkoeken. Wat vers fruit en drinken. Alles zet ik op tafel en loop naar de trap om ze te roepen. 'Eten!' Meteen hoor ik wat gestommel boven en al snel zit iedereen beneden. Ik zet de eieren en pannenkoeken op tafel en schuif zelf ook aan. Niemand zegt wat.
'Ey, als jij het doen hè uhm... de bedden moeten wel verschoond worden.' zeg ik terwijl ik naar Luc en Emma kijk. Emma word rood en Luc kijkt me geïrriteerd aan. Jason schiet in de lach en al snel lacht iedereen mee. We bespreken de meest nutteloze zaken, maar het is gezellig. Het lijkt net alsof er niks aan de hand is.

Iedereen is klaar met eten en we zitten nog even aan tafel. 'Dus vanavond hè?' zegt Jason twijfelend. Ik knijp mijn handen samen tot vuisten en ik kijk Jason strak aan. Ik voel dat iemand een hand om mijn vuist vouwt en meteen verslapt mijn grip. Ik kijk opzij en zie dat Luc me lief aankijkt. 'Wat is daarmee?' zeg ik dan. 'Hoe gaan we het doen. Ik weet we hebben gister al gepraat maar nu ff in details.'

'Luister. Ik ga met de auto naar de loods. Ik loop daar maar binnen en roep dan iemand. Vanzelf komt er iemand die over het geld begint. Ik heb een koffer waar kranten in zitten. Als we gelijk overdragen hebben hun de koffer en heb ik Jake. Wij rennen terug naar de auto en Done.' zeg ik. 'En wij dan?' vraagt Jason. 'Nou ... Ik wil niet dat Emma mee gaat.' zeg ik als ik haar aankijk. De blik in haar ogen word meteen verdrietig en ze kijkt me niet aan. 'Em het is gevaarlijk. Het kan gewoon niet.' 'Zometeen raken jullie in een gevecht verwikkeld en zijn jullie allemaal zwaar gewond en dan zit ik hier maar thuis.' 'Emma luister; ik heb mensen moeten vermoorden... ik weet wat ik doe.' Meteen word haar blik op mij gevestigd. 'Oké dan...' zegt ze zacht.
'Ik snap dat jullie meewillen maar jullie blijven bij de auto.' 'Ik denk het niet. Als ik mee ga, ga ik mee naar binnen.' zegt Jason. 'Nee.' 'Wel.' 'Nee.' 'Wel!' Zodra hij het schreeuwt slaat hij op tafel en staat dan op. Hij loop met harde stappen maar boven en laat ons achter. 'Gaan jullie maar douchen ofzo.. ik ruim wel op.' Emma en Luc staan op en lopen ook naar boven. Ik stapel alle borden op en breng het naar de keuken. Het zelfde doe ik met de pannen en glazen. Alles zet ik in de vaatwasser en de rest zet ik terug in de koelkast. Ik loop naar boven terug naar mijn kamer. Ik pak een joggingbroek, een trui van Jake en een setje ondergoed. Ik zet de douche aan en besluit om een lange douche te nemen.
———-
Ik draai de douche uit en kleed me snel aan. Ik haal een borstel door mijn haar maar doe het dan in een losse knot. Eenmaal klaar loop ik naar de kamer van Jason en klop aan. Geen reactie. Langzaam open ik de deur. Hij ligt op bed met zijn telefoon in zijn handen. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. 'Jase...' 'Nee niks Jase. Zoals ik al zei; hij is mijn broer, en of je het nou wil of niet ik ga mee naar binnen.' Ik zucht een keer en sta dan op. In de deur opening draai ik me nog 1 keer om. 'Best.' zeg ik dan.
Als ik mijn kamer in wil lopen gaat de bel. Ik loop de trap af en open de deur. Arthur. Ik Laar hem binnen en loop naar de keuken. 'Liv. Wat ga je doen?' 'Ik ga vanavond met 1 van de auto's naar de loods. Ik heb een koffer met oude kranten mee, die geef ik, neem Jake weer mee. Klaar.' 'Liv je weet hoe het de vorige keer is gegaan. Ik wil dat niet nog een keer.' 'Dat gaat ook niet gebeuren.' 'Zeg me dat je dat pistool niet mee neemt.' 'Arthur. Voor de zekerheid.'
Ik zie de pijn in zijn ogen. Ik geef hem een stevige knuffel en meteen knuffels hij terug. Minuten lang staan we zo in de keuken. Als hij los laat kijkt hij me diep in de ogen aan. 'Laat waf van je horen.' zegt hij zacht. Ik knik en druk een kus op zijn wang. Voordat hij weg loopt drukt hij nog een kus op mijn voorhoofd en dan zie ik hem niet meer.
——————
Het is 17.00 uur. Ik sta op en kleed me om. Een zwarte spijkerbroek met een zwarte trui. Ik doe een strakke staart in en mijn schoenen aan. Ik pak de koffer en neem het mee. Ik klop op de deur van Jason. 'Als je mee gaat moet je je omkleden, over een half uur gaan we weg.' Dat gezegd te hebben loop ik weer weg. Het zelfde doe ik bij Luc. Ik loop van de trap af met de koffer stevig in mijn handen. Ik leg het voorzichtig neer op tafel en open het. Ik haal het pistool en de munitie eruit en leg het op tafel. Ik loop naar de krantenbak en pak er kranten uit. Ik neem een stapel mee en verscheur alles. Boven op leg ik toch nog €100. Ik stop alvast kogels in het pistool en de rest van de munitie stop ik in mijn zakken. Ik doe de koffer dicht en ga op de bank zitten. Ik probeer tot rust te komen maar bet lukt niet. Dan hoor ik veel lawaai en niet veel later staan Jason, Luc en Emma beneden. Ik kijk op de klok en zie dat het tijd is om te gaan. 'Kom.' zeg in zacht. Iedereen volgt me. Ik loop met grote passen naar de garage en ik besluit de Range Rover Sport mee te nemen. Zonder wat te zeggen stappen Jason en Luc al in. Ik draai me om naar Emma en zie dat ze het moeilijk vind. 'Em het komt goed. Vanavond zijn we terug. Allemaal.' Ik geef haar snel een knuffel en stap dan in. De koffer leg ik op de bijrijdersstoel. Ik start de motor en rij de garage uit.
—————-
Na zo'n 20 minuten rijden zijn we aangekomen. We zijn dan we 10 minuten te vroeg maar dat maakt niet uit. Ik open de deur en de jongens willen ook de deur openen. 'Wacht ff, eerst kijken of het veilig is.' Als ik uitstap voel ik snel aan mijn broekrand om te kijken of het pistool nog goed zit. Ik pak snel de koffer en doe de deur dan dicht. Ik pak nog een paar spullen uit de kofferbak en doe de auto dan op slot. 'Liv! What the fack! Laat ons eruit!' 'Sorry jongens. Het moet!'
Dat gezegd te hebben draai ik me om en loop naar de loods. Ik hoor de jongens nog roepen maar ik geef er geen reactie op.

Als ik voor de deur sta adem ik diep in en uit en loop dan naar binnen. De deur valt met een klap achter me dicht. Meteen draai ik me om, om te kijken of in iemand zie. Niemand. Met zekere passen loop ik door tot dat ik in de grote ruimte ben. In het midden staat een stoel met een jongen erop. Jake! Ik wil roepen als ik dan zie dat er iemand achter hem staat met een wapen op zijn hoofd gericht. Dit gaat me niet gebeuren! Met grote passen loop ik naar ze stoel. Een paar meter ervoor sta ik stil. 'Liv!' probeert Jake te schreeuwen. Ruw word hij afgekapt door de persoon achter hem die Jake een klap geeft met het wapen. 'Laat hem gaan ik heb hier het geld.' zeg ik koel. Ik gooi de koffer op de grond. Hij geeft geen reactie. Ik kijk naar Jake waarbij het bloed over zijn gezicht stroomt. Hij zit onder de wonden en blauwe plekken. De persoon achter Jake loop naar mij toe en komt langzaam in het ligt. Brandon! Godver! Ik had het kunnen weten...

'Heey Liv.' zegt hij met een grote lach op zijn gezicht. Langzaam loopt hij naar de koffer en meteen snel ik naar Jake om hem los te maken. 'Liv. Ik heb je zo gemist. Sorry. Maar je had hem nooit het geld moeten geven ik...' 'Jake als ik het zeg; rennen!' kap ik hem af. Zodra de bandjes om zijn polsen los zijn ren zijn benen ook roep ik rennen. Zo snel als Jake kan rent hij weg. Ik ren achter hem aan tot dat ik het wapen hoor laden. Meteen sta ik stil. 'Ach arme Liv.. dat was niet slim. €100 en een paar oude kranten. Ik had meer van jou verwacht.' Hij richt het wapen op mij. Ik hoor iemand naar me rennen. Jake gaat voor me staan en probeert op Brandon in te praten. 'Laat haar hier buiten. Zij heeft hier niks mee te maken.' 'Ach Jakie toch. Altijd zo beschermend voor zijn vrienden.' Jake snuift een keer maar zegt niks. Langzaam breng ik mijn handen naar mijn broekrand en haal het pistool eruit. Voorzichtig laad ik het en beuk Jake dan aan de kant. Hij verliest zijn evenwicht en valt hard op de grond. Ik richt het wapen op Brandon en ga steviger in mijn schoenen staan. Brandon begint hard te lachen en laat zijn wapen zakken. 'Jij gaat toch niet schieten.' Ik richt het wapen op zijn knie en schiet. Raak! Een harde schreeuw vult de ruimte en ik begin te grijnzen. 'Liv What the fack!' schreeuwt Jake. 'Ik vertel het allemaal. Eerste hier weg.' Ik trek Jake overeind maar laat hem dan vallen als er een schot door de ruimte klink. Mis. Brandon ligt op de grond en probeert me te raken maar hij mist. Snel trek ik Jake overeind en een samen weg. Ik ren achterstevoren naar de deur en schiet ondertussen op Brandon. Ik mis. Maar het maakt niet uit. Leeg... shit! Snel haal ik het magazijn eruit en doe er een nieuwe in. Bijna zijn we bij de deur. Brandon is dan ook leeg en ik draai me om naar Jake. Hij pakt mijn hand vast en samen lopen we naar de deur.

Als we bijna bij de deur zijn klinkt er weer een schot. Ik voel een harde steek in mijn buik en alles word zwart.
—————-
Song : Angel with a Shotgun -> The Cab