I want you

Part 20

• POV Liv •

Nog steeds ben ik boos op Jake. Al helemaal na die klap die hij mij gaf. Met mijn glas drinken loop ik terug naar de woonkamer. Maar dan... Daar staan Jake en Amber. Zoenend! WAT?
Of Jake er echt van geniet weet ik niet. Hij staat daar met zijn handen in de lucht en zijn ogen wijd open gesperd. Geschrokken van wat ik net heb gezien laat ik mijn glas vallen. Jake lijkt bij zinnen te komen en duwt Amber hard van zich af. Van binnen moet ik lachen als Amber hard tegen de muur terecht komt en begint met jammeren. Geschrokken kijkt hij mij aan. Als hij mijn blik ziet lijken zijn ogen zich te vullen met schuld. Voelt hij zich nou schuldig? Het zal aan mij liggen. Hij opent zijn mond om wat te zeggen maar er komt geen geluid. Ik kijk hem nog vragend aan. Als ik na een paar minuten door heb dag hij niks gaat zeggen zucht ik en loopt ik langs hem heen. Brandon...

'Heey' zegt hij. 'Hoi.' zeg ik bot terug. Hij trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt me vragend aan. Ik zucht en kijk hem dan maar aan. 'Sorry ik ben gewoon chagrijnig.' 'Vertel.' 'Gewoon. Ik mis thuis.' besluit ik maar te zeggen. Hij hoeft niet te weten wat er echt ik gebeurt. Met medelijden kijkt hij me aan. 'Liv ik zie dat je liegt.' 'Oke.... het is Jake ik word zo moe van hem.' 'Wat is er gebeurt dan?' 'Hij maakt zich zogenaamd zorgen om me, de ene keer is hij poes lief en de andere keer behandeld hij me als stront.' 'Jake en lief doen? Dat kan niet.' 'Toch is het zo.' Ik kijk naar de tafel voor me en drink langzaam mijn drinken op. 'Vertel hoe is Jake Carter als hij lief is.' 'Gewoon.' 'Liv vertel nou.' 'Brandon het gaat jou niks aan!'

Hij zucht en draait zich even om. Als hij zich terug draai kijk ik hem aan. Voor dat ik het weet heeft hij zijn lippen op de mijne gedrukt. Niet wetende wat ik moet doen blijf ik daar verstijft zitten. Als hij eindelijk los laat kijk ik hem geschrokken aan. Hij kijk grijnzend terug en loopt dan weg. Verslagen zit ik daar. Alleen. Ik drink snel mijn koffie op en loop terug. Als ik terug loop kijk mensen me aan en beginnen met fluisteren. Ik versnel mijn pas en loop snel terug naar mijn appartement. Als ik daar ben zie ik Lisa op de deur staan rammen. Ik loop rustig naar haar toe. Als ze me opmerkt kijkt ze me vrolijk aan. 'Liv daar ben je! Ik moet je wat vertellen!' 'Vertel.' 'Nou. Levi heeft me mee uit gevraagd.' 'OMG!!' gil ik blij met der mee. Als we eindelijk zijn uitgegilt schiet me iets te binnen. Wie is Levi? 'Lies.. wie is Levi?' 'Daar kom je snel genoeg achter. Maar ik moet me gaan klaarmaken ik zie je later.' Ik kijk haar lachend aan en dan is ze weg.

Ik open de deur en sluit hem zachtjes weer. Als ik eenmaal in het appartement ben laag ik alles even bezinken. Ik sluit mijn ogen en adem diep in en uit. Maar dan hoor ik ineens luid gekreun uit de kamer van Jake. Nasty!  Ik loop naar de keuken en pak een zak chips. Ik pak mijn laptop erbij en zet mijn serie op. Ik ga languit op de bank liggen en kijk rustig naar de aflevering en probeer me zo min mogelijk te focussen op het gekreun. Dan halverwege mijn aflevering gaat de deur van Jake open. Amber...  Jake probeert Amber weg te sturen maar het lukt niet echt. Ik zet mijn aflevering op pauze en kijk genietend naar het tafereel wat zich voor mij afspeelt. Als Jake en Amber dicht bij de deur zijn valt het me op dat Amber niet eens fatsoenlijk is aangekleed en dat Jake alleen ene jogings broek aan heeft. Ik bestudeer al zijn tatoeages 1 voor 1. Dan 10 minuten later is Amber eindelijk weg. Zuchtend draait hij zich om. Dan ontmoeten zijn ogen de mijne. 'Wat zit jij te kijken?!'
Waar heeft hij nou weer last van? Hij heeft toch net een beurt gehad?
Ik haal mijn schouders op en kijk hem nog steeds aan. Hij loopt terug naar zijn kamer terwijl hij zijn hoofd blijft schudden.
Jeez.. wat heeft die?
——————————
Song : Ain't my fault -> Sara Larsson