I want you

Part 47

• POV Jake •

Langzaam word ik wakker door 2 handen die de lijnen van mijn six-pack volgen. Ze gaat nog dichter tegen me aan liggen wat een kleine glimlach op mijn mond laat zien.
'Heey.' zeg ik. Ik wrijf het slaap uit mijn ogen en kijk naar het meisje wat in mijn armen ligt.
'Hoi'. 'Hoe heb je geslapen?' 'Goed. Jij?' 'Nu jij weer terug bent is het goed.' Ik zie dat haar wangen rood worden en ze kijkt weg. Ik grinnik en plant een kus op haar voorhoofd. Ze is schattig....

Ik stap uit bed, trek wat kleren aan en ga weer op bed zitten. Ik pak mijn telefoon en scroll door de 100 berichten die ik heb. Jason en Luc waren blijkbaar bezorgt hoe het gaat. Ik antwoord snel en druk mijn telefoon uit. Ik draai me om en zie dat Liv de hele tijd mee zat te kijken. Er heerst een stilte maar niemand is van plan om het te verbreken. 'Ga jij naar school?' is Liv de eerste die de stilte verbreekt.  'Jij?' 'Ik ga als jij gaat.' haal ik mijn schouders op. 'Nou ik ga wel dus ja.' zegt ze dan beslist. Ik had niet anders verwacht...
Ze stapt uit bed en loopt de kamer uit. Ik pak mijn telefoon, Brandon had me een bericht gestuurd.

Je meisje is dus zo slim geweest om te ontsnappen. We weten dat ze bij jou is. Je blijft bij der uit de buurt of het loopt niet goed af. O wacht... dat doet het sowieso niet. Niet voor jou en voor haar.

Wat?! Wat denkt die gast. Echt ik vermoord hem!

Liv loopt weer mijn kamer is. Mijn ogen scannen vluchtig haar prachtige lichaam. Ze doet mijn kast open en pakt er een trui uit. Ze checkt snel of het haar staat. Het is prachtig. Aan dit idee kan ik wel wennen. Liv in mijn trui...
Ze draait zich naar me toe en ik kan haar alleen maar aankijken. 'Mag dat zomaar?' verlaat toch mijn mond. 'Tuurlijk.' antwoord ze met een grijns. 'Ik dacht het niet.' 'Jakie..' zegt ze met een pruillip. 'Noem me niet zo!' zeg ik met een lach op mijn gezicht. 'Alleen voor een kus.' zeg ik dan.
Ze kijkt me uitdagend aan want haar nog aantrekkelijker maakt. Damn. Ze loopt op me af en drukt snel een kus op mijn lippen. Meteen loopt ze de kamer uit en laat mij achter.

Ik kom weer bij zinnen en besluit Brandon te bellen. Als hij ook nog maar met 1 vinger aan Liv zit is hij dood!

'Heey Jakie.'
'Jij blijft met je poten van Liv af! Begrepen?!'
'Ach maak je niet druk. We hebben ons de laatste tijd optimaal vermaakt. Binnenkort weer.'
'Jij bent zo dood.'
'Nee. Jij Jake.'
'Nee. Wat jij heb gedaan was eenmalig!'
'Als ik jou heel dicht bij haar zie. Ik doe haar wat.'

Dat gezegd te hebben hangt hij op. Woest ben ik! Ik loop de kamer uit en gooi de deur achter me met een klap dicht. Ik zie Liv schrikken maar geef er geen aandacht aan. Ik doe mijn schoenen aan en wil de deur uitlopen als ik besluit te wachten op Liv. Ik kan haar niet achterlaten. 'Kom je?' sta ik ongeduldig te wachten op der. Meteen komt ze in actie. Als ze klaar is loopt ze achter me aan naar de les. De les is al begonnen en ik loop ongeïnteresseerd het lokaal in. Ik heb niks meer tegen der gezegd. Liv blijft twijfelend staan maar loopt dan naar Emma toe.
Ik neem plaats naast Luc die contact probeert te maken maar ik geef geen aandacht aan hem.

Gister avond was alles zo perfect! Brandon belt en alles is verpest.....
—————————
Zodra de bel gaat loop ik meteen het lokaal uit maar de kantine. Liv keek me een paar keer vragend aan maar ik gaf er geen aandacht aan.
Ik meng me bij wat andere vrienden en ga vrolijk in gesprek. 'Yo kijk wie er ook weer is.' Ik draai me om en volg hun vinger. Liv. Lachend loopt ze de kantine in met Emma. Ik draai me weer om naar de gasten en zie die blik in hun ogen. Alleen maar lust. Ik bal mijn vuisten en heb moeite om me in te houden.
Ik loop weg en ga bij de rest staan. Liv geeft me weer een blik maar ik negeer haar. Als de pauze voorbij is lopen alle kinderen de kantine uit. Wij zijn de enige die overblijven. Echt niemand anders is er. Ik ben in gesprek met Jason en Luc. In mijn ooghoeken volg ik Liv. Ze staat op en pakt wat uit haar tas. Ze draait zich naar ons om maar geeft geen aandacht meer aan mij.

Dan word ze van achter vast gepakt. De angst kan ik van haar gezicht aflezen. Het word er niet echt beter op als er ook een mes tegen haar keel aan word gezet.
Brandon....
Meteen sta ik recht en ga voor ze staan.
'Laat der los!' Het enige wat hij doet is grinniken. 'Ik dacht dat ik duidelijk was. Jij blijft uit haaf buurt zo niet doe ik wat. Bij haar aan 1 tafel zitten is niet uit de buurt blijven.' zegt hij simpel. Ik kijk 1 keer snel naar Liv waarbij de tranen over haar wangen rollen. Ik zet een stap dichterbij. 'Ik zei laat haar los.' zeg ik kalm. Hij drukt het mes nog dichter tegen de keel. 'Liv heeft niks met Jess te maken. Laat haar gaan pak mij.' 'Ik ga jou laten voelen hoe het is als je liefde word afgepakt.'
Een klein moment zie ik zijn grip verslappen. Ik pak zijn arm en in 1 vloeiende beweging druk ik die op zijn rug. Het mes wat hij laat vallen schop ik weg. Ik geef hem een klap in zijn gezicht. Jason en Luc zijn en inmiddels bij komen staan en helpen me met Brandon. Ik sta op en wil met op Liv focussen maar die zie ik nergens. Mijn ogen gaan razend snel door de kantine maar ze is nergens. Wel gaan de deuren van de kantine nog een paar keer heen en weer. Ze is weg...
—————
Song : The middle -> Zett, Maren Morris, Grey