I want you

Part 38

• POV Liv •

Langzaam open ik mijn ogen. Mijn blik is wazig en het duurt ff voordat mijn zicht scherp is. Waar ben ik? Langzaam komen de herinneringen van gisteravond weer naar boven. Ik begin snel te ademen en mijn ogen schieten om me heen. Ik zit in een kleine donkere kamer met 1 klein raam. Ik sta snel op en kijk door het raam. Het enige wat te zien is, is een weiland. 1 groot weiland. Er is 1 grote, ijzeren deur in de kamer. Ik wankel erheen en begin er op te slaan.

'He! Help! Help!' Na vele minuten zo te gestaan te hebben wankel ik terug. Het enige wat in deze kamer is, is een matras. En vies, oud matras. Ik ga erop zitten en trek mijn knieën op. Ik beweeg rustig heen en weer en probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen.
Na wat wel uren lijkt te duren gaat de deur eindelijk open. Door het vele licht wat van achter de persoon schijnt zie ik alleen een zwarte gedaante. Ik hef mijn hand voor mijn ogen en probeer een gezicht te zien van de persoon. De persoon pakt een zaklamp en schijnt ermee op mijn gezicht. Zijn gezicht is nu ook zichtbaar. O mijn God! Het is Brandon!!

'B-Brandon wat doe ik hier?' komt er angstig uit mijn mond. 'Ach arme Liv toch.' Zegt hij met een misselijk makende grijns. 'Wat?' 'Je bent zo mooi, maar zo naïef' zegt hij dan. 'Wat bedoel je!' schreeuw ik nu. 'Jij had maar niet door dat ik je gebuikte. Jake wilt jou. Dat zorgt ervoor dat ik jou wil. De enige reden dat ik jou gebruik is omdat ik hem nu pijn doe. Ik doe er alles aan om hem pijn te doen. Alles!'
'W-waarom? Wat heeft hij jou ooit aangedaan? Jij was de persoon die zijn vriendin afpakte.' 'Klopt. Maar hij was de persoon die ervoor zorgde dat Jess vervolgens helemaal doordraaide!' schreeuwt hij kwaad naar me. 'Wat?' 'Nadat ze wist dat Jake van ons wist draaide ze door. Jess was altijd al een beetje raar in haar hoofd. Dat vond ik zo leuk aan haar... Maar toen het uit was tussen haar en Jake was ze zo kwaad op zichzelf dat ze alles zo had laten gebeuren dat ze werd opgesloten in een gesticht. Ze kon het allemaal gewoon niet meer aan. Daar is ze helemaal doorgedraaid wat ervoor heeft gezorgd dat ze het niet heeft overleefd....'
Terwijl hij het zegt rollen de tranen over zijn wangen. 'Brandon?' Vraag ik zacht. Meteen veranderd er iets in zijn blik. Hij word hard. 'Wat ga je met mij doen?' durf ik haast niet te vragen. 'Dat zie je vanzelf wel..' zegt hij met een grijs op zij gezicht. Ik word er bang van. Ik maak mezelf kleiner en schuif meer naar de muur.
'Brandon!' word er vanachter hem geschreeuwd. 'Hier!' schreeuwt hij enkel terug. Al snel hoor ik snelle voetstappen deze kant op komen. Zodra de persoon dichterbij is en ik het licht staat zie ik haar gezicht. 'Waarom zit je bij haar?!' vraagt ze vol afkeur in haar stem.
'Liv aangenaam dit is Lisa mijn zusje.'

Zusje?! Wat?! Dit kan niet!!!

'Z-zusje?!' 'Ja meid je hoort het goed!' Gilt ze. Ze komt met grote passen dichterbij. Zodra ze voor me staat gaat ze op haar hurken zitten en kijkt me afkeurend aan. Ik durf haar niet aan te kijken. Ze pakt mijn kin vast en draait mijn hoofd ruw haar kant op. Voordat ik het weet heb ik een klap in mijn gezicht te pakken en loopt er een brandend gevoel door mijn wang. Snel plaats ik mijn hand op mijn wang en voel dat het warm is. Trots staat ze weer op en loop richting Brandon.

'Wat heb ik jullie aangedaan?' vraag ik zacht terwijl er tranen over mijn wangen rollen. 'Jin niks maar Jake wel. En het is tijd voor wraak. En dat doen we via jou!' zegt Lisa vrolijk. Ze draait zich om en loopt heup wiegend weg. Brandon kijkt me nog ff aan en loopt daarna ook weg. Hij doet ze deur weer dicht en ik hoor hem op slot gaan.

Hier zit ik dan. Alleen. In een koude ruimte met weinig licht. Met alleen de vraag hoe en of ik hieruit ga komen...
——————-
Song : Addicted to a memory -> Zedd