I want you

Part 29

• POV Jason •

Lachend loop ik met Luc naar het appartement van Jake. Liv is nu 5 dagen weg. Ik probeer der al 5 dagen lang te bereiken maar ze negeert me compleet. 2 dagen geleden zagen we Jake weer. Hij sluit zich zelf op. Nog steeds. Het is 1 tering zooi daar binnen. Overal liggen blikjes bier, dozen pizza's en zakken chips. Het stinkt er naar kots en rook. Nadat we bij hem binnen zijn geweest en hij ons alles heeft verteld, heeft hij ons ook meteen weer het appartement uitgezet. Hij schaamt zich en dat is goed. Eerst tegen ons zeggen dat hij verlieft op der is en daarna haar zo voor schut zetten. Maar dit vind ik ook zielig.

Eenmaal aangekomen bij z'n appartement open ik de deur met een sleutel die ik de vorige keer had mee gegrist. Als ik binnen kom schrik ik. Het is er nog steeds donker, nog steeds een tering zooi en nog steeds ruikt het naar rook. Maar dat is niet het gene waar ik van schrik. Daar ligt Jake op de bank. Hij zit onder de resten kots en de tranen blijven maar stromen over zijn wangen.

Ergens heb ik het idee dat er meer aan de hand is maar ik weet het niet

Ik snel naar Jake toe en sla een arm om hem heen. Luc rent het appartement uit en belt Liv. Dit kan zo niet langer

• POV Liv •

Het is vrijdag eind van de middag en ik zit rustig Netflix te kijken als ik opeens word gebeld. Al de hele week proberen Jason en Luc mij te bereiken maar ik druk ze weg. Ik heb geen zin in het gezeik van Jake. Zuchtend sta ik op en loop langzaam naar de douche. Ik zet de muziek kei hard en zing vrolijk mee. Na 20 minuten zet ik de douche uit, sla een handdoek om me heen en loop zingend terug naar mijn slaapkamer. Meteen valt mijn blik op mijn telefoon. Ik pak hem op van mijn bed en zie dat ik in 20 minuten 87 oproepen heb gemist van Luc en Jason. Oke nu is er wat mis.

Weer belt Jason me en ik neem op. 'Liv eindelijk.' 'H-hoi. Wat is er?' 'Jake! Liv je moet nu komen het gaat niet goed hier. Sinds jij weg bent sluit hij zichzelf op. Luc en ik zijn nu bij hem. Het is hier 1 tering zooi, hij blijft maar huilen! Kom nu!' 'Ik weet niet hoor?' zeg ik twijfelend. 'Liv pleasss!' 'I-ik denk er over na.' besluit ik te antwoorden.

Nadat ik dat heb gezegd hang ik op en kleed me snel aan. Jake die aan het huilen is het zal wel. Ik maak een ontbijtje voor mezelf en laat mezelf neer vallen op de bank. Rustig wil ik mijn eten opeten maar dat gaat niet. Mijn gedachten blijven maar zitten bij de woorden van Jason. Wat als het echt zo is? Twijfelend besluit ik om Arthur te bellen met de vraag of hij me terug wil brengen. 5 dagen is eigenlijk wel lang zat. Met een kwartiertje is Arthur hier. Snel ga ik naar boven en pak mijn spullen.

Als ik klaar ben gaat de bel. Met een knuffel ontvang ik Arhur. 'Ben je klaar.' 'Ja.' zeg ik met een zucht en ik sjok achter Arthur aan de auto in. Als we al 2 uur onderweg zijn krijg ik honger. Wat niet heel raar is aangezien het al 7 uur is. Arthur en ik besluiten om even een restaurantje op te zoeken en wat te gaan eten

------------------

Tijdens het eten heb ik aan Lisa laten weten dat ik weer bijna daar was. Ik moet nog een uur rijden maar dat maakt niet uit. Het eten was erg gezellig en vrolijk zitten we dan ook met z'n 2 in de auto.

Na een uur ben ik daar dan weer. Ik blijf nog 10 minuten in de auto zitten en kijk naar het gebouw. Dan ineens schraapt Arthur zijn keel. 'Lieverd, het is al 8 uur 's avonds en ik moet nog terug rijden. Je weet dat ik niet van je af wil maar ik denk dat het verstandig is al je naar binnen gaat.'            Zelfverzekerd knik ik naar Arthur en stap uit.

Als ik binnen ben zie ik niemand. Rustig loop ik naar mijn appartement. Als ik daar aan kom zie ik overal blikjes bier en pizza dozen liggen. Met een ruk draai ik me om en snel naar het appartement va Jason en Luc. Boos klop ik op de deur en wacht ongeduldig. Dan word de deur ineens open gedaan. Daar staat een vermoeide Luc die zijn ogen amper kan open houden. 'Wat?!' krijg ik naar me toe gesnauwd. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik Luc aan. Dan opent hij zijn ogen en ziet me staan. 'Liv je bent er!' Meteen slaat hij zijn armen stevig om me heen. Dan komt Jason er ook bij staan en geeft me ook een knuffel. 'Als jullie toch in het appartement waren hadden jullie net zo goed kunnen opruimen.' Luc krabt "onschuldig" achter zijn hoofd. 'Sorry.' 'Het maakt niet uit. Maar ik ga terug en opruimen. Ik zie jullie morgen wel weer.'

Ik draai me om en loop terug naar het appartement. Ik knip het licht aan en kijk hopeloos rond. Dan valt mijn blik op de deur van Jake. Ik loop erheen en doe hem open. 'Wat?!' schreeuw ik. Dit kan gewoon niet......

---------------------------

Song : On my way -> Why don't we