I want you

Part 9

POV Liv

Ik schrik wakker. Met een ruk zit ik rechtop en kijk snel om me heen. Ik zit in mijn kamer op bed, hoe de hell ben ik hier gekomen? Ik merk dat het buiten donker is en dat er iemand naast me ligt te snurken. Hoe laat is het? Wat is er allemaal gebeurd, en waarom ga ik hier dood van de koppijn? Met moeite stap ik uit bed en loop naar het lichtknopje. Zodra ik het licht aan doe schiet de persoon die lag te snurken omhoog. Ik scan de persoon en zie dat het Jake is. Zijn haar zit rommelig. Hij wrijft de slap uit zijn ogen wat hem alleen maar schattiger maakt. Ik ga weer op bed zitten en kijk Jake aan. 'Dus...' zeg ik een beetje twijfelachtig. 'Weet je nog wat er is gebeurd?' vraagt hij bezorgd.                                              Awhh té cute! 'Ik weet dat ik in de les zat. Er kwam later een andere gast het lokaal inlopen en kwam bij me slijmen. Uhmm... Brandon ofzo. Jij pikte het niet en kwam tussen ons in staan. Hij begon over je reputatie en toen gingen jullie vechten. Zoiets.' Hij kijkt me wazig aan. Ik zwaai een keer voor zijn ogen en hij schrikt wakker. 'Ja uhmm.. je heb gelijk. Weet je nog wat er daarna is gebeurd?' ik schud ligt mijn hoofd en kijk hem aan. Ik zie de twijfel in zijn ogen. 'Nou.. jij kwam tussen ons in staan om ons uit elkaar te halen. Wij zagen je te laat. Ik wilde nog op Brandon inslaan maar daar stond jij. Ik raakte je tegen je hoofd en nu heb jij hier ongeveer 5 uur gelegen.'

Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Hij kijkt schuldig naar de grond. Zou hij mij niet aan durven te kijken? Zou hij zich schuldig voelen?
Langzaam leg ik mijn hand op de zijne. Hij schrikt van mijn aanraking. Als ik het zie wil ik mij hand weer optillen, zodra hij dat door heeft legt hij snel zijn andere hand op de mijne. Er ontstaat een klein lachje rond zijn lippen.

'Jake? Waarom werd je zo boos toen hij over je reputatie begon?' Er gaat een vlaag van schrik door hem heen en hij klemt zijn kaken op elkaar.

'Ik ben trots op mijn reputatie. Daardoor weet iedereen wie ik ben, heb ik veel macht, krijg ik veel aandacht en kan ik al mijn behoeftes voldoen.' Het valt even stil en ik zie dat hij moet grijnzen. 'Maar er is een reden dat ik zo doe... mijn vader. Hij was een dronkenlab 24/7. Iedere dag was hij dronken. Ik werd iedere dag geslagen en uitgescholden voor de ergste dingen. Ik was 11 toen dit begon. Mijn moeder is mijn 10de dood gegaan aan kanker, dat is de rede dat mijn vader is gaan drinken. In het begin viel het wel mee. Ik dacht: voordat je het weet is dit weer over. Maar nee het werd alleen maar erger. Ik begon op straat te leven en als ik thuis was kreeg ik klappen. Hij zei dat mijn moeder helemaal niet dood was gegaan aan kanker maar aan het idee dat ze met mij samen moest leven. Al dat soort dingen. Dit ging zo door tot dat ik 16 was. Ik ontmoete Jason en Luc. Ik mocht bij hun wonen en ze werden al snel meer dan mijn vrienden. Ik zag ze als broers. Toen ik bij hun ben gaan wonen ben ik nog één keer terug gegaan om me spullen te pakken. Sinds dien heb ik me pa nooit meer gezien.' Het valt even stil. Hij kijkt naar beneden en ontwijkt oogcontact met mij. 'Jason, Luc en jij zijn de enige die dit weten.'

Er vallen tranen op onze handen. Ik kijk snel naar Jake en zonder twijfel sla ik mijn armen om hem heen. Hij schrikt nog meer van deze aanraking, ik voel zijn spieren aanspannen. Al snel ontspant hij en slaat ook zijn armen om mij heen. Ik voel de stof om mijn schouder nat worden maar dat boeit nu niet.

Hoe kan een vader dat zeggen?! Zo iemand moet het gesticht in en er nooit meer uitkomen!

Na nog een kwartier zo gezeten te hebben laat hij me los. Ik kijk hem et een klein lachje aan. Daar zit hij dan. De Grootste Badboy van de school, tegenover mij te huilen. Ik sta op en loop de kamer uit. Ik kom terug met een glas water en geef het aan hem. Hij pakt het aan drinkt het leeg en staat ook op. Hij kijkt me aan en duwt me dan ruw tegen de muur.

'Als jij dit ooit aan iemand verteld ben je dood!' 'W-wat?' 'D-O-O-D!' 'Tuurlijk ik zal het nooit aan iemand vertellen!'

Een paar minuten geleden zat hij hier te huilen en nu word ik bedreigt. Hoe kan iemand zo snel stemmingswisselingen hebben?
——————
Song : Human -> Christina Perrie