I want you

Part 42

• POV Jake •

Zuchtend sta ik op. Het is al half 11. De eerste 2 les uren heb ik dus al gemist. Weer heb ik niet geslapen. Langzaam loop ik naar de spiegel. Grote, grauwe wallen zitten onder mijn ogen. Het boeit me niet. Ik blijf me maar afvragen waar ze zou zijn? Ze moet toch ergens zijn?

Ik kleed me aan, pak mijn boeken en loop de deur uit. Ik loop maar de kantine, het is nu toch pauze. Ik sla mijn capuchon over mijn hoofd en loop recht door naar onze tafel. 'Eindelijk daar ben je!' zegt Luc nu hard. Wanneer hij mij recht aankijkt zie ik heb schrikken. 'Jezus wat zie jij eruit! Heb je nog steeds niet geslapen?!' langzaam schud ik nee met mijn hoofd. 'Jake ga terug en probeer wat slaap te pakken.' mengt Jason zich nu in het gesprek. Ik haal mijn schouders op en draai me om. Wanneer ik 2 passen heb gedaan verstijf ik. 'Jake wat is er?' vraagt Emma. Het enige wat ik kan doen is naar het wijzen. Ik zie dat ze mijn vinger volgen. Zodra Luc en Jason zien wat ik bedoel staan ze op en komen naast me staan. 'Daar zijn ze!'
Meteen gaat de knop bij mij om en ik loop met grote passen op ze af. Zodra ik voor ze sta kijken ze me met een kleine grijns aan.

'Waar is ze?!' schreeuw ik. Ik voel 1 hand op mijn schouder om me rustig te houden maar dat lukt niet. 'Jake waar heb je het over?' vraagt Lisa geniepig. 'Waar is Liv?!' schreeuw ik nog een keer. 'Hoezo is Liv weg?' mengt Brandon zich nu. Ik kijk hem boos aan. Doe vliegt mijn vuist naar zijn gezicht. Hij slaat terug en zo raken we in een gevecht verstrikt. Blind van woede blijf ik maar op hem inslaan.
Dan ineens word ik van hem afgehaald en houden 2 personen mij stevig vast. Ik duw ze van me af en verwijder me een paar passen van hun. Jason wilt op me afkomen om me weer tegen te houden als ik dan onschuldig mijn handen ik de lucht steek. Ik kijk een keer naar Brandon en zij dat hij een sneetje heeft boven zijn wenkbrauw, een bloedneus heeft en dat zijn arm in een verkeerde positie ligt. Gebroken denk. Trots op mezelf draai ik me om en loop weg. Al snel heb ik 3 personen die  naast me lopen en zo lopen we terug naar mijn appartement.

Thuis loop ik meteen door naar de badkamer en bekijk mezelf in de spiegel. Ook ik heb een bloedneus, en de kans dat mijn oog blauw gaat worden is ook erg groot. Ik loop terug en kleed me om. Ik doe een joggingbroek aan en een ander t-shirt zonder bloed. De rest zit op de bank maar doet niet veel. Ik ga erbij zitten en meteen zijn alle ogen op mij gericht.

'Ja wat nou?' zeg ik tegen ze. 'Jake waarom deed je dat nou?' vraagt Luc. 'Zeg je hoe ze keken toen ik naar Liv vroeg. Ze weten het. Ze weten waar ze is!' Voordat ze ook maar iets kunnen zeggen word er op de deur geklopt. Ik doe de deur open maar ik schrik als de directeur daar staat. 'Wil je mee lopen.' vraagt hij nors. Ik knik ja en loop achter hem aan. Gelukkig is er nu les bezig. Na iets van 5 gangen door te hebben gelopen zijn we eindelijk daar aangekomen. We nemen plaats op een stoel en kijken elkaar aan.
'Paul dat mag ik nu toch wel zeggen?' zeg ik een beetje uitdragerij. Hij zucht alleen maar. Tja het is niet de eerste keer dat ik hier zit. 'Jake hoe vaak moet ik nog zeggen dat je niet mag vechten?' zegt hij afkeurend. 'Waarom heb je deze keer gevochten?' Ik schrik van de vraag. Tuurlijk het is logisch dat hij het vraagt maar ik kan geen antwoord geven. 'Meneer ik kan dat niet zeggen.' zeg ik zacht. 'En waarom dan niet?' 'Meneer er is echt een rede voor maar ik kan u die reden niet geven. Het spijt me.' 'Jake ik heb hier geen zin in. Dus ik moet je maar vertrouwen voor zover dat kan en ik laat het hij een waarschuwing.' 'Dank u' ik sta op en verlaat de kamer.

Eenmaal terug staan Emma, Luc en Jason meteen op. 'Wat moest die?' 'Niks hij wilde weten waarom im vocht. Het is gebleven bij een waarschuwing dus chill.' Ik plof neer op de bank en kijk ze alle 3 even kort aan.

'Jake' zegt Jason. 'Nee niks ge-jake. Kijk hoe ik eruit zie. Ik eet niks, ik slaap niet. Ik moet Liv terug hebben. Naast me hier nu! Maar ze is er niet. En de enige personen die wel weten waar ze is kijken mij alleen maar geniepig aan. Ik heb zo'n sterke haat naar die 2 echt waar!'
Ik zie dat ze allemaal wat terug willen zeggen. 'Nee laat maar.' zeg ik dan. Ik heb nu geen zin in ruzie of iets. Ik sta op en pak wat ijs uit de vriezer om tegen mijn oog aan te leggen. Ik ga zitten en druk het ijs tegen mijn oog. Maar dan gaat de deur ineens open. Ik sta meteen recht.

Wat? Dat kan niet!
———————-
Song : Silence -> Marshmello ft. Khalid