Bulletproof: X [BTS+Yoongi] ✔️

6 •Bulletproof:X•

Testere'nin işine burnumu sokmamalıydım.

"Kimse yok mu?" dedim yüksek sesle.

Sonra sesim sadece ortamda duyuldu. Tek ses okul klozetlerinin sifonları çekildiğinde borularda oluşturduğu sesti.

"Elbette kimse yok! Fareler alınmasın." mırıldanarak kelepçeye yaklaştım. Ve çıkarmak için binbir türlü yol denedim. Sonuç; yirmi beş dakikanın sonunda bileğimden gelen kan damlaları.

Ben ki eline kıymık batsa Jimin'e üç gün hizmet ettiren bir insanım. Sorun bir bileğin kanadığında ne yaparsın diye? Ağlarım. Öylede yaptım.

"Çıkarın beni buradan bileğim kanadı ya!"

Hızla gözyaşlarımı içime akıttım, şimdi savaşma zamanı küçük Yeon!

Deponun kapısına uzaklığım hemen hemen beş adımdı, etrafta su boruları ve fareler dışında bir şeyler yok, ki şuan farelerde yok muhtemelen daha zengin bölgelere göç ettiler mesela okul kantin deposu gibi, etrafta bir telefon ya da ses çıkarabileceğim bir şeyde yok.

Yani plan şu; Burada öleceğim.

Güzel plan. En iyisi bu.

Yere çöküp oturdum. Neyse ki şort giymiştim, etek olsa onu da yapamam.

"Aferin YeonHa şu durumda düşündüğün şeye bak," omuz silkip güldüm "Hayır başka ne düşünebilirsin ki? Şarkı mı söylesem acaba? Shimmie Shimmie kokobop I think I Like that, yolo yolo yolo Yo - yok ya bunlar başka grupların şarkılarıydı."

Tekrar sessizliğe bıraktım kendimi.

Gözüm kol saatine gittiğinde gözlerim kocaman oldu.

18.49?

Akşam olmuştu. Üç saatten fazladır kayıp mıyım?

19.23 ama hala ses seda yok.

"Kesin iskeletimi bulurlar burada. Ama Testerenin görev vermesi gerekmiyor mu? Bakar mısınız bana görev vermeniz gerekmiyor mu? Sorulara güzel cevaplar verebileceğimi düşünüyorum."

Elbette geçen üç dakika bir cevap gelmedi. Ondan sonra ki yirmi dakika, otuz dakika, kırk dakikada da.

21.53

Hala ses yok. Hala yalnızım. Hala ölüme terk edildim. Açım, susuzum ve terliklerim yok.

Birden gelen ağlama isteğiyle, arada ağzımdan kaçan "Terliklerim," nidalarıyla bir yirmi dakika daha ağladım.

Uykum gelmeye başladığında ağlamayı kestim çünkü uyku daha önemli.

Karnımdan yükselen sesler, susuzluk ve yorgunlukla yerimden kalktım. Uykunun sırası değil. Bileğimi zorlamaya başladığımda daha yeni yeni kurumuş yaralar tekrar kanamaya başladı.

Ben şöyle düşünenlerdenim; Evinizde hırsız mı var ya da yangın mı çıktı? Camdan atlayın. Kolunuz bacağınız kırılır ama en azından ölmezsiniz.

Yarın öbür gün kolum iyileşir ama en azından ölmem.

Yine geçen on beş dakika sonunda kolum iyice kan oldu. Bileğimden aşağı akan kanlarla kaşlarımı çattım. Umarım atar damarımı falan kesmemişimdir!

Kendimi tekrar yere bıraktım ama kolumda ki kan akmaya devam etti. Nasıl bu kadar derin kesmiş olabilirim ki? Belki de ayağımı duvara koyup, kendimi geri çekerken olmuş olabilir. Evet o zaman olmuş olmalı.

23.39

Sanırım kitabın sonuna geldik, yazar beni öldürecek. Bana ayrılan sürenin sonunda gibi hissediyorum. Şuan hayatım bir kitap olsaydı, yazarın beni öldüreceğine emindim.