Bulletproof: X [BTS+Yoongi] ✔️

25 •Bulletproof:X•

Hastane odasına tamamen zorla götürüldüm.

Yoongi tepemde Azrail gibi dikilirken hayat hakkında düşünmek hiç kolay değildi. Sonunda hemşireler çıktığında Yoongi düşünceli bir şekilde telefona bakıyordu.

"Jimin'e söylemen lazım," dedi sonunda bir şeyler söyleyerek. 1 saattir benimle tek kelime konuşmamış, sadece doktorlarla muhatap olmuştu. Bir saat önce neredeyse ağlayacak olan oğlan gitmiş, yerine soğuk duvarlar örmüştü.

"Bilmiyorum, sanırım söylemem lazım."

Hızlı bir hareketle yatağın yanına bir sandalye çekti "Ben olsaydım, öğrenmek isterdim."

Garip bir tavırla konuşması, ona bakmama sebep oldu. Hüzünlü bir şekle bürünmüştü.

"Hastaneden çıkmak istiyorum, ondan sonra Jimin'e söylerim."

Yoongi kafasını iki yana salladı "Olmaz, biraz daha dinlen. Akşama doğru çıkarız. Ayrıca psikolog ile konuşman lazım."

Bu sefer ben kafamı iki yana salladım "Bugün konuşmak istemiyorum."

Yoongi bir şey demek için ağzını açtı ama sonra hemen sustu. Birkaç dakika sonra tekrar konuştu "Pekala, çıkmak istiyorsan çıkalım."

Eşyalarımı alıp çıkış işlemlerimi yaptım. Zaten yatılı hasta değildim. Yoongi beni eve bırakana kadar olabildiğince sessizdim. Yol boyunca düşünmem gereken şeyler vardı.

Araba evin önünde durduğunda apartmana bakmaya başladım. Tek başıma Jimin ile konuşacak cesaretim yoktu. Onu üzecek bir haberi, öylece vermek istemiyorum. NamJoon'u mu çağırsam? Ama bugün önemli bir semineri vardı, onu rahatsız edemezdim.

Ayrıca... Eğer bu durumu Jimin'e söylersem beni net bir şekilde annemlerin yanına gönderirdi. Yanımda duracak birine ihtiyacım var.

"Sen de... Benimle gelir misin?" dedim Yoongi'ye bakmadan.

"Ben mi?" dedi şaşkınlıkla. Kafamla onayladım.

"Jimin beni annemlerin yanına göndermek ister. Yanımda durman lazım."

Birkaç saniye sessizce bekledi "Belki en iyisi bu olur?"

Kafamı hayır anlamında salladım "Emin ol orada bu panik atak şeyi daha da artar. X mi ailen mi dersen, X derim."

"Tamam. Yanında olurum."

Kabul edeceğini pek düşünmemiştim ama aniden kabul etmesi beni şaşırttı.

Birlikte arabadan inip eve çıktık. Jimin'in dersi sabahtan bitmiş olmalıydı. Yani tam şuan evde, habersiz bir şekilde oturuyor. Kapının anahtarını bulmak zordu ama kapıyı açmaya çalışmak daha zordu. Yoongi onun yerine zile bastı. Birkaç saniye sonra kapı açıldı.

"Yeon? Yoongi?" Jimin geçmemiz için kapıyı açtı.

Yüz ifademden fark etmiş olsaki yüzü endişeli bir hal almaya başladı.

"Sorun ne?" dedi merakla. Ama sesi titremek üzereydi. Onu çok iyi tanıyorum. Şuan kafasından geçirdiği komplo Teorilerini hayal bile edemem.

Eşyalarımı koltuğun üzerine bıraktım ve ben de yanlarına geçtim. Jimin hemen yanıma oturdu.

"Önemli bir şey yok," dedi Yoongi yatıştırmak için. Ağlamamak için gözlerimi sıktım. Tamamen sulu göz birine döndüğüm için nefret ediyorum.

"Yeon birkaç gündür, spora başladığından beri, iyi değildi. Gizlice test yaptırmış. Panik atağı var." Yoongi olabilecek en kısa açıklamaya yaptığında Jimin bir süre sessiz kaldı.