Perfectly Twisted

16 Bad kids

Pijn is voor altijd.

Liefde blijft nooit voor lang.

En als je een keuze had?

Als jij mocht kiezen tot het eeuwige leven, en de gevolgen daarvan: Iedereen om je heen die sterft, geen liefdes die voor altijd zullen duren, en herineringen die nooit meer zullen vervagen.

Of een sterfelijk leven, met zijn up's en down's? Met liefde en pijn, maar nooit voor lang.  

Zal je dan onsterfelijk willen zijn?

*

Proloog

We don't care what people say

We know the truth

Enough is enough whit this horse sh*t

I am not a freak

I was born with my freedom

Don't tell me I am less then my freedom

(Lady Gaga- Bad kids)

**

Okém het is nu totaal geen pretje meer. Ik wil antwoorden en de waarheid. Niet dit! Ik trok nog eens aan mijn arm en begon me dood te ergeren.

'Iratus?'

(Boos?)

Ik draaide me om, uit de duisternis kwam hij. Zijn stem zacht als fluweel en donkere kringen rondom hem. Hij had enkel een broek aan. En ik kon het niet laten te kijken naar zijn buik. God, hij was gespierd. Een six-pack. Ik beet op mijn lip. Er was nog steeds een schaduw over zijn gezicht.

Hij lachte, hij showde zijn perfecte tanden. En zijn lippen, ze zouden zo goed zijn tegen mijn lippen. Ik blokte die gedachten en keek weg.

Hij was de reden, en nu was hij hier.

Hoe kon dat! Hij hoorde hier niet. Ik wist niks van hem. Hij bleef stilstaan. Ik hoorde het sidderen van de duistere slierten. Ik bleef koppig de anderen kant op kijken. Kinderachtig hopen dat wanneer ik hem zou negeren, hij zelf weg zou gaan.

Maar, nee.

'Ecce'

(Kijk)

Ik draaide me om. Iets aan hem maakte dat ik wel naar hem moest luisteren. Dat ik wel moest doen wat hij van me verlangde. Ik keek recht in zijn heldere blauwe ogen.

**

I am a b*tch, I'm loser baby maybe I should quit

I'm jerk, wish I had the money, but I can't find work

I'm brat , I am selfish punk, I really should be smacked

(Lady Gaga-Bad Kids)

**

Jim P.O.V

Mijn hoofd knalde van de pijn. Ik kuchtte. Het vuur verstikte mijn ademhaling langzaam. Ik voelde me zwak en uitgedroogd. Mijn handen waren vastgebonden en mijn lichaam voelde verdoofd aan.

Alsof letterlijk mijn ergste nachtmerrie uitkwam.

'Je bent eindelijk wakker'.

Een accent zo dik, dat het bijna onverstaanbaar was. Ik keek op, mijn toestand was beroerd, maar ik liet er niks van merken. Ik keek op, in de ogen, van de enige echte.

Duivel.

Ik voelde zijn kracht. Zag zijn aura, zo zwart als de nacht.

Ik wendde mijn blik af. Enkel naar het kijken van zoveel kwaad deed me pijn. Ik liet mijn hoofd zakken. En sloot mijn ogen. Hij was echt.