Perfectly Twisted

35 Serial Killer

By Chance is nu officieel verandert (andere titel) Ik ben ook bijna klaar met het boek... Dus daarna zal ik alles in word gooien en editen. Alle autersnotitie verwijderen etc...

Weet gewoon. Dat dit boek voortaan: Perfectly twisted, heet. (nieuwe cover etc) Er is dus ook een nieuwe trailer! Te vinden op mijn profiel!

xx Delia

* 

35; Baby I am sociopath, sweet serial killer 

*

 Kelly P.O.V

Rustig keek ik rond. De kamer was leeg, maar mijn antwoorden waren nog niet beantwoord. Ten eerste, wat deed Marcus lichaam in mijn huis? Wie had hem gedood? Dat zat me zeker dwars. En dan nog de kist, waar de tweede ruiter uit zou komen. Ik moest het vinden en vernietigen, dan zouden er nog maar twee over zijn. En dan nog de gene die hier al rondloopt. Dat zou de klus sneller laten gaan. Als de ruiters uit de weg waren, was er geen kans meer op de vernietiging van de mensheid. Het was altijd al mijn vaders plan geweest om de mensheid uit te roeien… Hij had altijd zijn eigen redenen gehad om de mensheid te haten.

We moesten hem nog steeds uitschakelen, maar vroeger of later zou de ruiter bij mij komen, het moest wel. Of hij het wilde of niet, hij had me nodig. Zonder mij had hij geen toegang tot mijn vader, dat zou zijn dood worden. Dus besluiten om te wachten was het veiligst, op aarde kon hij misschien meer ravage en chaos veroorzaken, maar het zou niets zijn wat de mensheid niet over zichzelf had gebracht. Mijn vader was gevallen, omdat hij teveel van god hield.

God heeft meer mensen laten sterven dan Lucifer ooit heeft gedaan.

 Met een zucht voelde ik aan de ketting van Ann, Danté en Persephone. Ik rolde met mijn duim en wijsvinger over die van Ann. Het was lang geleden dat ik haar had gezien. En beter nodig, dat ik iemand had vermoord.

Ik wachtte voor de openhaard van mijn huis en tikte ongeduldig met mijn voet tegen de vloer. Ik hoorde een hoog gepiep en ik keek naar achteren. Ann stond voor me. Haar rode haren gloeiend en een stomp waar haar arm gezeten had. Ze keek razend. 

'Jij', zei ze. Met een soort gif in haar stem. Ik kreeg een halve grijns op mijn gezicht. 'Waarvoor krijg ik het plezier je te zien?' Zei ze. Haar stem grauwig en strak. 'Ik heb training nodig. En ik voel me... Wraakgezind', zei ik. Ann gaapte. 'Kel, je bent nooit goed geweest met woorden.' Zei ze. Ze haalde een mes van achter haar rug vandaan. 

'Training. Goed. Denk snel'. Ze pakte het mes steviger vast. Ze zette ze af van de vloer en sprong op de bank. Ze leek op me af te springen, maar in een snelle beweging haakte ze haar voet aan de kroonluchter. Ze had het mes tussen haar tanden en trok haarzelf op en pakte met haar arm de kroonluchter vast. Haar stomp van haar andere arm hing er vreemd.

'Pak me', grijnsde ze. Ik liet vuur verschijnen vanuit mijn vingers. En schoot ze af, als kogels gingen ze haar kant op. Ze sprong omhoog en hing aan het plafond. Ze had haar hand tegen het plafond, samen met haar voeten. Haar haren hingen naar beneden. De kroonluchter zwiepte vervaarlijk heen en weer. 

 'Valsspeler', mompelde ze met het mes in haar mond. Ik gromde en sprong tegen de muur en sprong zo snel mogelijk voor de kroonluchter. Met beide handen hield ik het vast en zwiepte heen en weer. Ann liet zich van het plafond los en sprong op de andere kant van de gigantische lamp. Ik gooide mezelf omhoog en ging op de ijzeren reling staan waar de diamanten naar beneden hingen. Ann gooide het mes tussen mijn ogen, met beide handen kon ik het tegenhouden. Mijn voeten zochten voor balans op de gigantische kroonluchter. Stukken glas vielen naar beneden.