Perfectly Twisted

De avond was nog jong. En ik was nog lang niet klaar. Ik voelde me krachtig. Mijn tanden pulseerde tegen mijn volle lippen. De twee moorden van eerder op de dag zaten nog vers op mijn netvlies. De ruil van een mens en mijn verdiensten gaven met het gevoel alsof ik de hele nacht nog door kon gaan. Ik liep over de straten. Het was koud, maar ik had er geen last van. Mijn haren zwaaiden om mij heen. De maan stond stralend aan de hemel, een rode rand sierde het licht in de donkere straten. Het was al met al een melancholische avond .

Ik zag een stelletje zitten, in een bankje in het park. Ze leken zich van geen kwaad bewust. Ze keken naar de sterren en lette niet op mij. Ik voelde hoe mijn bloed harder begon te razen toen ik het bloed van het jonge stelletje voelden stromen. Het hart dat klopte en energie gaf aan het lichaam. En zonder hun ooit gezien te hebben kon ik hun simpelste angsten voelen. 

Ik liep achter ze, op hen af. Het was stil in het park, geen ziel, behalve die twee, en mijn gemartelde ziel. Ik bleef vooruit lopen, totdat ik stil stond bij de achterkant van de bank. Mijn honger werd erger en ik had zin om mijn tanden meteen in hun nek te zetten, maar ik had zin om er vandaag plezier van te maken.

'Is het geen heerlijke dag?' Ze keken allebei verschrikt op, en ik hoorde hoe het hart van het meisje een slag oversloeg. Ik lachte tegen mezelf en keek met mijn felle groenen ogen naar hen beide. Ze knikten naar elkaar, als antwoord op mijn vraag. De jongen zijn ogen waren gefocust op die van mij en na het likken van mijn lippen leek de vrouw ook in trance. 

Ik bukte naar voren en ging met mijn lippen tegen zijn oorlel. 'Ze lekker rustig niet? Zo alleen? Is het geen geweldige dag om-' Ik hoorde hoe het meisje een lichte kreun slaakte.. Ik ging weer rechtop staan. 

'Laten we het leuk maken!' Mijn stem klonk melodieus. De twee mensen keken me bevreemd aan. Ik ging voor hen staan, ik torende boven hen uit, en ik voelde de lust en de angst van de twee mensen, wat mijn honger alleen maar aanwakkerde. In een snelle beweging, onmogelijk te behalen voor mensen, sprong ik boven het meisje. Ze keek me met angstige ogen aan.

Mijn tanden sneden door mijn vlees en werden zichtbaar. Mijn ogen gloeide op. Ik keek naar het meisje. Ik pakte haar nek in mijn rechterhand, en legde mijn linkerhand op haar achterhoofd. De jongen stond snel op, en probeerde me van haar af te rukken, alsof hij eindelijk uit zijn hypnose was, nu hij mijn ware staat zag.

Het meisje leek uiteindelijk door te hebben wat er gebeurde en begon te schreeuwen om haar leven. Ik lachte enkel en in een snelle beweging draaide ik haar nek om. Een luide krak klonk door het park. Het was stil. De jongen keek verlamd naar het levenloze lichaam van zijn vriendin. Ze gleed van de bank af. Ik lachte enkel. Hij keek me aan, maar hij was zo verdoofd door de schok, dat hij niet bewoog. Mijn ene been stak met mijn hak in het meisje haar dijbeen, terwijl ik met de ander sterk op de tegels stond. 'Nou? Wil je niet rennen?' Verstijfd bleef hij staan. 

Ik greep hem bij zijn nek en duwde zijn luchtpijp dicht. Hij hapte naar adem en zijn ogen werden groot van angst. Hij wilde schreeuwen, maar er leek niets uit zijn keel te komen. Hij bewoog niet en zijn huid werd paars.

Ik liet hem los en gooide hem op de grond. Hij hapte opgelucht naar adem. Zijn gezicht kreeg zijn normale kleur terug. Hij krabbelde overeind, maar ik was nog lang niet klaar. Ik was sneller dan hem. Zijn postuur was net wat langer dan ik, maar ik was vele malen sterker. Ik stond nu voor hem. Hij hijgde, maar zei nog steeds niks, alsof hij zijn stem was verloren.

De nacht was donker en ik keek in zijn angst gevulde ogen. Ik kraste met mijn lange nagel in zijn wang. Het begon hevig te bloeden en hij drukte zijn hand ertegenaan en begon te schreeuwen tegen de pijn. Ik wist precies hoe ik hem wilde martelen, hoe ik langzaam een einde zou maken aan zijn leven.