Perfectly Twisted

15 Misery

Proloog

Oh yeah, Oh yeah

So scared of breaking it

That you won't let it bend

And I wrote two hunderd letters

I will never send

(Maroon 5- Misery)

**

Ik hoorde hoe de deur werd geopend. Ik keek door mijn wimpers heen. In mijn half dronken toestand. Ik had teveel nagedacht. Dat maakte me nogal 'vreemd'. Ik zag hoe hij onzeker bij de deur stond. Hij zuchtte. En schudde zijn hoofd en sloot de deur weer.

Ik sloot mijn ogen weer en dacht na.

Er was zoveel om over na te denken. Het nut van het leven. Zwaartekracht. Licht. Evolutie. Geloof. Maar ik had er geen zin in. Het had ook geen zin. Wat heb je eraan als je  over iets nadenkt als je niet zeker bent van de waarheid? Mensen noemen het een mening. Ik noem het lariekoek.

Je hoort geen dingen te zeggen waarvan je niet weet of het goed is. Op die manier ontstaan geruchten. Leugens en onnodige pijn.

En nu maakte mij dat niet zoveel uit.

Maar misschien de mensen wel. Een leven lang vol geluk dat klinkt aanlokkelijk toch? En er zit geen prijs aan, enkel geen dingen doen die anderen pijn veroorzaken. Het is een makkelijk taak, toch lukt het iedereen het te verkloten.

Op deze werled zijn nog maar een paar pure zieln over. Die smaken ene stuk lekkerder en zijn sterker dan anderen. Die van Engelen bijvoorbeeld. Alsof je de kracht van het wezen in je draagt. En begrijp me niet verkeerd.

Mensen met een slecht ziel kunnen ook naar de hemel. Als ze bereid zijn te vergeven. En dat is wat ik oneerlijkheid noemt.

Je mag een lang en gelukkig leven als je hebt gezondigd? En de slachtoffers? Die krijg je er niet mee terug. Alle pure zielen worden stapvoets gevolgd door engelen.

Om demonen en vampieren van hun pad af te houden. Als een soort beschermengel. Walgelijk en zo zoetsappig, UIteindelijk waren mijn onderdanen toch altijd sterker. Je hebt enkel zwart en wit.

Maar zo gauw je te 'wit' bent sta je steeds dichterbij het zwart. Hoe slechter je bent, hoe dichterbij je komt bij het wit.

Ik was zwart, maar niet dichtbij wit.

En Jim? Hetzelfde, enkel wit.

En Logan? Zwart, zoals het teken van balans.

Ze kunnen niet met en zonder elkaar.

Ik stond op en veegde mijn broek af, al was dat nergens voor nodig.

***

Sometimes these cuts are so much

Deeper then they seem

You'd rather cover up

I' d rather let them bleed

*****

De deur opende zich weer. Ik zag rode haren en een tenger lichaam.

'Ann!'

Ik wou naar haar toerennen, maar iets om mijn handen hield me tegen. Ik gromde, maar ik merkte dat Ann al naar me toe rende. Ze omhelsde me ik knufflede haar terug en kreeg haar roden haren in mijn gezicht.

'Ik heb je gemist'.

Ik huilde nog net niet. Ik was blij eindelijk een gezicht te zien die me niet liever dood wilde. Ze liet me los en bekeek me van top tot teen.