Perfectly Twisted

14 How you like me now

Proloog

Ik ben ik.

Als ik van dat hou, en jij niet is dat jouw probleem. Maar is dat niet wat me zo speciaal maakt?

Dat ik anders ben?

Ik ben uniek, net als iedereen. Is dat niet ironisch, iedereen is uniek, dus hetzelfde? Ik heb er zo vaak bij stilgestaan.

Ik had namelijk voor altijd en eeuwig de tijd om erover na te denken. De zin van het leven.

En ik kon je één ding weggeven.

Er is er geen, zolang jij er geen hebt.

*

Now there was a time

When you loved me so

I could have been wrong

But now you needed to know

See, I've been a bad, bad, bad, bad man

And I'm in deep ( Yes I am)

I found a brand new love for this man

And I can't wait till you see

I can't wait

(The heavy- How you like me now?)

*

Kelly P.O.V

Ik was zo ver weg. Aanrakingen en gedachten gingen door me heen.

En het stopte.

Het was weg, net zo als het was gekomen. Ik stond weer met twee benen op de vloer. Mijn ogen open, maar verblind. Mijn oren vingen geluiden op, maar kon het niet registeren. Mijn neus rook geuren, die herineringen opdeden, maar niet welke.

Ik wachtte.

Ik wachtte tot alles weer normaal werd. Ik wist niet meer wat er was gebeurd, laat staan waar ik was. Alles was een zwarte vlek. Onmogelijk om dingen te onderscheiden of te herkennen.

Ik sloot mijn ogen en wachtte totdat de geluiden te onderscheiden waren.

Ik hoorde stemmen, geschreeuw, gegil, gehuil en gekreun, van pijn en van genot.

En ik wist waar ik was. De geuren kwamen mijn neus binnen. Onbeschrijfelijk en herkenbaar. De geur van het hellevuur. Ik was thuis.

Ik haalde opgelucht adem, voor zover ik kon ademen. Ik was thuis. Mijn verbanning was uitgewerkt. Ik was thuis. Mijn vader, mijn vrienden, mijn volk, mijn onderdanen.

Ik had alles weer terug, alles wat ooit van me was afgepakt. Ik opende mijn ogen. Ik zag zwarte leegte, maar ik wist beter.

Ik sloot mijn ogen, dacht eraan en mijn kamer verscheen. Dit was ongelofelijk, vreugde vulde me en gaf me een glimlach. Ik wou naar mijn bed lopen, maar iets hield me tegen. Ik lette er niet op en bleef stilstaan.

Ik had tijd nodig om dit te beseffen. Dit was ongelofelijk. Ik beet op mij lip. Ik was alles vergeten, Logan en Jim. Hoe ik hier kwam. Ik wist alleen dit nog.

Mijn huis, mijn leven.

-Flashback-

'Alsjeblieft. Ik mis je als je er niet bent'.

Hij lachte naar me. Mijn kleine armen kwamen net bij zijn handen. Hij stond rechtop en torende boven mij uit. Ik kwam net bij zijn heup. Hij bukte door zijn knieën en keek me aan.