Perfectly Twisted

12 Freeze

For the awesome girl Inezlivinglive! Ze schijft op dit moment een geweldig boek * taking chances* gotta read it!

Have fun, and live like you be young forever.

xxx Delia

ps; Don't do Meth

proloog

Freeze

Freeze...

Hold the pose

A perfect picture

Just so I remember how you lookin tonight

Let it go, now the days gone

Standing in the dark and we turn of the lights

(Jordin Sparks-Freeze)

***

Ik stond stil, in de zwarte leegte. Het sloeg in als een mokerslag. De gedachte dat ik dood was. Het zou alles verklaren.

Waarom ik niks kon voelen, waarom ik mijn moeder zag. Er zat me alleen één ding dwars. De hel. Zou ik daar niet naartoe moeten? Het vuur van straffing aan mijn huid voelen? De hellehonden die naar me blaffen?

Of bleef ik hier? Omdat ik verbannen was?

Kon ik wel dood zijn? Zou je dan kunnen denken zoals ik nu doe? Of droom ik? Vragen zitten in mijn hoofd. Alles is onduidelijk en gaat als een dikke massa door mijn hoofd. Ik kan door alles mijn hoofd er niet meer bijhouden. Ik voelde aan mijn handen mijn voeten. Ik zag mezelf niet. Miischien was ik wel verbrand? Waarom leek ik in een droom te zitten die zoveel op een leegte leek?

En die angst die steeds aan me knaagde.

Dat dit geen droom was, maar het wettelijke einde.

Waarom is alles zo moeilijk en kan ik niet gewoon doodgaan? Ik kan het niet, alles is zo moeilijk. Ik ging zitten, alles om me heen was zwart. Ik dacht na, als ik wel dood was dan was ik niet in de hel of in de hemel. Als ik niet dood was, moest ik wel in een soort van coma zijn.

En aan die gedachte hield ik me vast. Ik kon niet anders, ik had geen keus.

-Flashback-

Hij was er weer. Mijn vriend. Hij lachte naar me terwijl ik gooide met mijn kussens. Hij ving ze moeiteloos op en gooide ze terug. Zijn ogen keken me aan. Ik grijnsde en giechelde, mijn kleine armpjes knuffelde mijn kussen.

De geur steeg mijn neus binnen.

Vuur, water, aarde en lucht.

*

Jim P.O.V

Ik keek naar haar roerloze lichamen. Bedekt met draden en luchtbuizen. Haar infuus van bloed en een hartmonitor.

Ik wist precies wat er zou gebeuren als haar hart zou stoppen met kloppen. Jesse was zo dicht bij zijn doel geweest. Laslo nog dichtebij. Ik voelde me een idioot, ik had het kunnen zien aankomen. Het krijgt altijd zijn wil.

En ik liet het toe.

Ik had de duistere krachten kunne tegenhouden. De horror die ze heeft moeten zien. De pijn die ze heeft gevoeld.

Ik draaide me om. Het raam stond open de koele wind blaasde door mijn haren. Ik ging met mijn handen over mijn gezicht en keek weer naar Kelly. Ze leek verder weg dan ooit.

Misschien was ik niet oprecht tegen haar geweest, maar wanneer had ik de kans gehad? Had ik haar de waarheid moeten zeggen?

Dat ze een gevaar is, en IN gevaar?