Perfectly Twisted

13 Just the way you are

Dit hoofdstuk is voor XWhiteRose, because she is just freaking awesome!

xxx Delia

Proloog

Her eyes, her eyes makes the stars look like they're not shining

Her hare falls perfectly without her trying

She is so beautiful and I tell her everyday

Yeah, I know, I know

When I compliment her she won't believe me

And it so, it is so

Sad to think she don't see what I see

But everytime she asks me 'Do I look okay?'

(Bruno Mars-Just the way you are)

***

Kelly P.O.V (A/N Sory, als ik steeds teveel switch >.<)

Het was een nachtmerrie. Mijn leven was sinds vandaag een nachtmerrie. Ik rende van iets weg, wwarvan ik niet wist wat of wie het was. Enkel omdat Jim het zegt.

Wat ben ik een schoothondje? Die man had me met handboeien weer aan  het bed vastegemaakt. Ik lag nog steeds in een bed, vol met slijm. Zwart bloed en de geur van mijn zweet. Mijn polsen brandde door het wijwater.

De ironie. Een wezen als ik is gevoelig voor wijwater, bijna zielig. Gelukkig werkt het net zo als antibiotica.

Hoe vaker het wordt gebruikt, hoe sterker je word. Over een paar jaar zal ik er geen last meer van hebben. Al hoop ik wel dat ik dan allang hier weg ben. Sinds ik bij Jim ben is alles alleen maar bergafwaarts gegaan. Als op een klif. Geweldig.

De deur was dicht en ik trok soms aan mijn boeien. Wat een voordeel dat ik niet kon sterven van verveling. Ik keek naar het raam dat er zo aanlokkelijk uitzag. Ik werd nieuwsgierig naar Laslo. Ik wist dat hij 'Bad News' was, maar ik had geen idee waarom.

Wat hij nou van me wilde!

En Jesse, voordat hij dat verdomde mes in mijn maag stak, zei hij nog wat. De donkere slierten vergrootte toen hij dat zei. Dat moest iets betekenen. Ik schoof heen en weer op het bed en trok zo en dan aan mijn boeien. Het brandde lichtjes mijn huid binnen, maar niks ernstig. Ik was hongerig.

Ik had al een tijd niet gegeten, geen mensenbloed. En vooral na alles wat ik had meegemaakt kon ik dat wel gebruiken. Mijn lichaam moest gevoed worden, anders ga ik terug naar de plek waar ik net eindelijk uit was.

Ik trok nog één keer hard aan de boeien, geen beweging. Ik gromde en zocht bij mijn bed voor iets scherps, om het slot te forceren.

Ik hoorde gestompel bij de deur. Dat vroeg ik me eigenlijk oook af, ik had nieks meer gezien van dit gebouw dan deze kamer. Het was niet al te groot, vier verdiepingen en bijna helemaal van baksteen. Amper ramen en geen balkonnen. Niet een huis dat ik zou uitkiezen.

Ik wou weer door de bossen rennen, vrij zijn. Ik bedoel, wat is het nut mij hier te houden? Als Jim toch niet van plan is mij de waarheid te vertellen? Ik ben niet zomaar iemand.

'Ben je gek! Ik probeer het juist uit te stellen! Heb je enig idee hoe verdomd moeilijk dat is meester?' Het was de stem van Jim, zijn toon was verheven.

'Wil je de rug toe keren naar iets dat groter is dan jezelf?'

De oude man, die hij eerder meester had genoemd, reageerde woedend. Ik kon hem bijna zijn preek zien geven, terwijl het spuug over zijn mond vloog. Nee, bedankt. Ik hoorde woedend gestamp en hard dichtslaande deuren.