|| VOLTOOID ||
'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gev...
Ik had er geen zin in en wilde het liefst neervallen en slapen totdat ik uitgerust was. Maar ik wilde niet dat we uithongerden, dus forceerde ik mezelf. Voor hem.
Toen hij naar beneden kwam in een shirt en een joggingsbroek (die overigens te groot voor hem was), zat ik in de woonkamer met een deken om me heen gewikkeld. De kleren pasten hem dan misschien nog net, maar mij niet. Dus zat ik daar, met een trui die los om mijn bovenlichaam heen hing en shorts.
En dat was hoe we hier waren gekomen. We waren net klaar met het eten van noedels, die ik kon maken door behulp van de waterkoker, toen ik de vragen op Rafaël afvuurde.
'Nou, ik denk dat je eigenlijk wel kan zeggen dat ik een soort van... ontvoerd was? Ik kwam terug van de Hemel en vloog door de lucht heen... totdat twee demonen mij aanvielen en me neerhaalden. Ze brachten me naar die plek, en op het moment dat ze jou bewusteloos in die kamer brachten, wist ik dat er iets goed mis was.'
Hij haalde diep adem en wreef met zijn handpalmen in zijn ogen.
'Ik wist niet wat Owen bezielde. Ik weet het nog steeds niet. Het leek erop alsof zijn stoppen waren doorgeslagen.' Hij schudde zijn hoofd vol ongeloof. 'Ik dacht dat hij eindelijk een beetje normaal werd.'
'Ik voelde me machteloos. Ik voelde me... echt hulpeloos. Vanbinnen huilde ik. Dat ik niets had kunnen doen. Dat ik niets had kunnen doen voordat je gewond raakte.'
'Het is niet jouw schuld, Rafaël.' begon ik zachtjes. Ik staarde naar mijn handen. 'En we zullen er achter komen waarom dit allemaal gebeurd. Er zal heus een reden achter zitten. Voor nu... maak je geen zorgen. We zullen alles samen uitvogelen. Voel je niet schuldig. Al helemaal niet omdat ik gewond raakte. Oké? Rafaël?' Ik keek op en zag dat zijn hoofd weggezakt was in de zitzak waarop hij zat.
Sliep hij nou?
'Rafaël?' fluisterde ik nog een keer, voorover leunend. Zijn zachte ademhaling was het enige antwoord.
En terwijl ik daar zat, starend naar zijn gezicht vol kalmte, dwaalde mijn gedachten af naar Rafe.
Waar was hij?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/N: Het was een normale dag. En ik checkte mijn Wattpad. Toen zag ik dit:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
150K+ reads met 12K+ votes terwijl ik #1 sta in Fantasy? EN DAN OOK 2K+ VOLGERS? Dit is hoe ik me voelde:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
En ik heb heel veel emoties. Ik heb woorden tekort om te uitten hoe emotioneel ik momenteel ben. Ik ben jullie dankbaar, Engeltjes en Duiveltjes. Was het niet voor jullie, dan had ik dit nooit kunnen bereiken. LOVE Y'ALL <3
We vieren het natuurlijk!
...en dat betekent een spin-off.
Ja, als dit boek af is, zal ik een spin-off schrijven. Maar dat kan over alles gaan: over Owen, Rafe, misschien Mara? Feli? De kinderen van Amara?
Yeah. Het gaat lit worden. Mijn eerste spin-off HAHAHAH
Over zeven hoofdstukken komt er ook een Q/A, een "Vraag en Antwoord", waar jullie vrij vragen mogen stellen aan de personages, die ze zullen beantwoorden. Dit wordt dan een apart deel.
