He's the Angel, I'm the Demon ✔ || #Netties2017

~Deel 2, hoofdstuk 2.~

A/N: Voor de mensen die denken: "what the hell doet Owen hier nou weer?" Nou, alles wordt duidelijk aanstaande (en dit) hoofdstuk.

Ik kon mijn ogen niet geloven.
Was Owen hier echt?

Maar... Hoe? Hoe had hij het voor elkaar gekregen om weg te komen van de "speciale plek"?

En als hij kon komen, waarom kwam hij pas twee en een half jaar later?

Rafe liet me langzaam los en ik wendde mijn blik naar beneden. Ik wilde niet naar Owen kijken en alle herinneringen boven water brengen.

'Ik... laat jullie wel even alleen. Zie je zo, Amara.' Met dat liep Rafe weg, nog voordat ik kon protesteren.

Er volgde een kleine stilte, waarin ik zijn blik op me voelde branden. Hij was de eerste die sprak: 'Je ziet er prachtig uit, Tesoro. En... ik zie dat je heel goed bevriend bent met de zoon van de Duivel. Of is het meer dan vriendschap?'

Met opeen geklemde kaken balde ik mijn vuisten. We zagen elkaar na twee en een half jaar, en dit was wat hij zei? Geen: "Was je verdrietig toen ik verdween?" of "Wat heb je in twee en een half jaar tijd gedaan?"

Ik maakte aanstalten om weg te lopen, maar hij pakte mijn pols vast voordat ik dat ook maar kon doen. 'Een momentje. Ik ben nog niet klaar, Tesoro.'

Tesoro.
Tesoro.

Er knapte iets in me. De opgebouwde frustraties van de afgelopen jaren wilden in één keer los. 'Stop met je "Tesoro", want ik weet dondersgoed dat die bijnaam voor Mara bedoeld is. Ik wil niet dat je mijn dag vandaag verpest, dus kan je me alsjeblieft niet aanraken?'

Hij glimlachte kort, maar liet me niet los. 'Je bent totaal niet veranderd, wist je dat?'

'Owen.' fluisterde ik na een korte stilte. Ik verzamelde al mijn moed bij elkaar en keek naar hem op, recht in zijn ogen.

Zijn ogen waren nog altijd die diepblauwe kleur. 'Waarom?' zei ik hoofdschuddend.

'Waarom... wat?'

Hij wist niet waar ik het over had. Niet te geloven.

'Waarom zoek je me pas na twee en een half jaar op? Waarom voelde ik me zo verdrietig toen je me verliet? Waarom voelde ik me schuldig? Al dat soort vragen doolden door mijn hoofd. Ik wist niet wat ik moest doen. Rafe bood me hulp aan en... daarna besloot ik verder te gaan met mijn leven.'

Hij keek me stilletjes aan. 'Dat is goed. Heel goed, zelfs. Ik zou niet willen dat je-'

Owen werd onderbroken door Rafe. 'Amara, je moet iemand ontmoeten. Hij is belangrijk.' Hij was ongerust, ik kon het van zijn gezicht aflezen.

Zonder op mijn antwoord te wachten trok hij me mee. Owen keek ons schichtig aan. 'Waar was dat voor nodig? Wie moet ik ontmoeten? Of was het een smoes om mij van Owen weg te houden?' vroeg ik toen ik buiten zijn gehoorafstand was.

'Eigenlijk... klopt dat laatste wat je zei. Hij is niet te vertrouwen. Zie je dat niet? Hij ziet er gevaarlijker uit. Zijn knokkels zijn geschaafd, zijn ogen zijn afstandelijker, zijn schouders zijn breder... Dat komt allemaal omdat hij zo een lange tijd in de Hel is gebleven. Hoe denk je dat hij hier is gekomen? Ik had hem niet uitgenodigd. Ik herinner me ook niet dat vader ooit toestemming aan hem heeft gegeven om de Hel te verlaten. Over mijn vader gesproken, hij heeft een spoed situatie. Ik moet nu naar hem toe, hopelijk vind je het niet erg... Ik probeer zo snel mogelijk weer terug te komen.'

'Oh. Dat is oké, maakt niet uit. Ik red me hier wel, ga maar snel.'

Ik duwde hem al teken dat hij weg kon gaan, maar hij bleef stug staan. 'Beloof me dat je uit zijn buurt blijft, Amara.' Zijn ogen hielden de mijne vast.

'Ja, ja, ik beloof het. Nou goed? Ga nou maar.'

Uiteindelijk verliet hij me twijfelend, waarna ik alleen achter bleef tussen al de demonen.

Er kon niets mis gaan, dacht ik.

Tenminste, dat dacht ik voordat mijn hele avond uit de hand liep.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dit is geen cliffhanger. IK HERHAAL: DIT IS GEEN CLIFFHANGER.

Alles gaat een beetje heel erg worden, maar... het komt heus wel goed. *kucht*

TeamOwen mensjes: ik hoop dat jullie het leuk gaan krijgen; en
TeamRafaël mensjes: jullie tijd gaat nog komen. Zeker weten. Over twee hoofdstukken, misschien drie?

Oh ja. Dit is een hele random update aangezien twee weken al bijna voorbij zijn, maar ik ga pas weer regelmatig updaten over anderhalf week, misschien twee? Ik had een inspiratie bom gekregen, dus vandaar dit.

Geloven jullie in vampieren? Hint hint 😉

OKAY BYE.

AD- *stikt*

ADIO- *stikt van het hoesten*

ADIOOOSSSSSSSS

Hahahahah ik ben grappig. (geef me lachgas ofso)

Xxx Jaani