Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 31

(Joshua POV)

Het was het einde van Wendy's verjaardag en iedereen ging weg, alleen EXO zou nog langer blijven, omdat zij heel ver moeten reizen om naar huis te gaan.

Ik had aan mijn moeder gevraagd of ik mocht blijven en gelukkig mocht het.

"Maar je slaapt wel gewoon bij mij op de kamer, hoor." Felix kwam naast me staan met een frons. "Niet bij Wendy."

"Hoezo, vertrouw je me niet?" vroeg ik met een grijns.

Felix sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd. "Dat bedoelde ik niet." zei hij. "Ik weet echt wel dat je zo niet bent. Ik wil gewoon beste vrienden blijven."

Ik glimlachte. "Dat blijven we sowieso." zei ik resoluut. "Daar komt niemand tussenin."

Hij sloeg me op mijn schouder. "Mooi zo." zei hij en hij klonk tevreden.

(Mina POV)

Iedereen was vertrokken, op Joshua en EXO na. De woonkamer was leeg en alleen Jimin zat er nog. Hij was voor zich uit aan het staren en leek in gedachten verzonken.

Ik ging voor hem staan en toen pas merkte hij me op.

Hij glimlachte en nam me in zijn armen. "Is er iets aan de hand, Jimin?" vroeg ik bezorgd.

Jimin leek te twijfelen. "Ik weet het niet. Valt jou iets op tussen Joshua en Wendy?" vroeg hij.

Ik dacht na en fronste. "Nee, hoezo?" vroeg ik.

Jimin leek weer diep in gedachten. Het is vreemd om hem zo te zien, hij is normaal gesproken altijd vrolijk.

"Nee, laat maar." zei hij en hij zette zijn brede glimlach weer op. "Ik zat gewoon even na te denken over dat onze kinderen zo snel zijn opgegroeid, terwijl ik mezelf ook nog gewoon een kind voel." zei hij.

Ik lachte. "Je bent af en toe ook net een klein kind." zei ik. "Ik zag je recente interview met BTS en-"

Jimin onderbrak me. "En Hoseok dan?"

Ik knikte. "Ja, hij ook wel, maar ik let meer op jou in interviews."

Jimin glimlachte en gaf me een kus op mijn hoofd. "Aahw. Ik heb trouwens morgen training voor BTS. We zijn bezig met een nieuw nummer."

Ik zuchtte. "Onze band ook en ik heb er ook echt veel zin in, maar dan zijn we wel weer veel weg."

Jimin grinnikte. "Misschien vinden onze kinderen dat nu wel oké."

Ik fronste. Hij deed zo raar. Waren ze zo erg veranderd, of zo?

"Serieus, vertel me gewoon wat er aan de hand is." zei ik.

"Nou, ik..." Jimin slikte. "Ik zag Joshua en Wendy zoenen." zei hij.

Ik keek hem raar aan.

"Ja, tuurlijk." zei ik sarcastisch. "Dat gelooft echt niemand."

Jimin keek op. "Het is waar, vraag maar aan Felix."

Het is waar? Ik fronste. Dit had ik nooit verwacht, die twee hadden altijd ruzie vroeger.

"O-oké, ik geloof je." zei ik.

Plotseling leek het alsof er iets te binnen schoot bij Jimin. "O, ja. Ik wilde vragen, is er iets waar je mee zit? Het lijkt alsof er iets is."

Ik slikte. Ik kon hem niet vertellen over Kai, hij zou hem er meteen uitschoppen en dat zou vreselijk zijn voor Wendy en Felix.

Ik haalde mijn hand over zijn haar. "Er is niets." zei ik en ik probeerde zo overtuigend mogelijk te klinken. "Laten we maar gewoon gaan slapen."