Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 1

(Mina POV)

"Mam!" Felix kwam de trap afrennen. "Waar is mijn schooltas?"  vroeg hij gestrest.

"Waar jij hem hebt neergelegd, natuurlijk." Ik rolde mijn ogen. Dit was al de zoveelste keer dat hij iets kwijt was, hoe krijgt hij dat toch voor elkaar?

 De zomervakantie was over en Felix zou vandaag voor het eerst naar de middelbare school gaan. Mijn dochter, Wendy, ging dit jaar naar groep zeven. Het is zo raar om te bedenken dat ik al zolang met Jimin ben. De tijd is echt voorbij gevlogen.

Nadat Jimin en ik waren getrouwd, verliep alles best wel normaal. Jimin en ik zaten allebei nog steeds in onze bands en we waren nog steeds super bekend.

Het was op zich raar toen ik nadat ik kinderen had gekregen, ik gewoon weer zo snel doorging met de band, maar ik kon echt geen afscheid doen van de band.

In al die jaren samen met Jimin zijn er toch wel veel dingen gebeurd. Lisa is ondertussen getrouwd met Jackson en Jungkook en Soojin zijn ook getrouwd. De andere jongens hadden ook relaties gekregen.

Binnenkort zouden Hoseok en Jennie ook trouwen.

De deurbel ging en ik liep er snel heen. In de deuropening stond Joshua, de zoon van Jungkook en Soojin. Hij was nu al jaren de beste vriend van Felix en ze zaten nu ook bij elkaar in de klas.

"Goedemorgen Joshua." zei ik glimlachend tegen hem. "Felix!" riep ik daarna. Felix kwam de gang ingelopen.

Hij knikte een groet naar Joshua en pakte zijn tas op. "Doei, mam." zei hij. Ik had door dat hij zenuwachtig was, maar dat hij er toch stoer uit wilde zien. Stiekem moest ik er om lachen.

"Veel plezier!" Ik zwaaide naar Felix en naar Joshua. Nu moest Wendy nog naar school. Ik liep naar de eetkamer, waar Wendy nog aan het eten was. "Je moet nu wel gaan opschieten, het is al bijna tijd." zei ik waarschuwend.

Wendy knikte en begon door te eten, maar ik keek naar de klok en zag dat als ze nu naar school zou gaan dat ze veel te laat zou zijn.

"Je bent nu waarschijnlijk sowieso te laat." zei ik zuchtend. Het was ook altijd hetzelfde liedje. Jimin kwam de eetkamer inlopen. "Ik breng haar wel naar school." zei hij.

(Sehun POV)

Ik werd wakker van een rammelend geluid bij de tralies van mijn cel. Wat moet dat nou weer midden in de nacht? Langzaam stond ik op en probeerde te zien wat er gebeurde. Ik zat dat er een straal licht door de deur scheen en de deur ging nog iets verder open.

"Sehun?" Een zware stem klonk in het donker. "Ja?" vroeg ik. "Ik wilde even komen melden dat je-" Ik wachtte niet tot de bewaker was uitgesproken. Ik rende op hem af en duwde hem tegen de muur. De bewaker was te overdonderd om te reageren, dus ik kon gemakkelijk zijn sleutels en pistool afpakken.

Zou het me eindelijk lukken? Na jaren en jaren geprobeerde te hebben vrij te komen, zou het me lukken?

Ik had al heel lang een plan bedacht om te ontsnappen, alleen het lukte nooit. Maar nu leek alles te werken.

Ik rende door de aardedonkere gangen van de gevangenis. Ik wist precies waar D.O.'s cel was, dus ik rende erheen. Ik probeerde de goede sleutel te vinden in het licht.

"Wat moet dat daar?" hoorde ik plotseling iemand zeggen. De agent moest me hebben opgemerkt in het licht. In een snelle beweging pakte ik het pistool en schoot de agent neer. Ik hoorde dat hij op de grond viel en ik zocht snel verder naar de goede sleutel.

Al snel had ik hem en ik opende D.O.'s cel. Zo te zien lag hij te slapen. "D.O.!" fluisterde ik. "Het is tijd!"