Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 9

(Felix POV)

"Stap in de auto!" Een lange man met zwart haar duwde ons in de auto. Ik keek hem boos aan, maar zei niets.

De auto kwam langzaam in beweging. Ik dacht na. Heeft Chanyeol, de man die we altijd al vertrouwden ons zojuist verraden. Ik zou er heel veel moeite mee gaan hebben om dit te verwerken en ik weet zeker dat Wendy er nog meer moeite mee gaat hebben.

Ik keek naar haar om en zij keek snel naar de grond. Ik wist wat dat betekende. Ze deed dat altijd als ze ging huilen, zodat niemand het zou merken.

Ik zag een traan over haar wang rollen. Ik schoof naar haar toe en knuffelde haar, ze keek me dankbaar aan.

Ik was zo bang op dit moment, wat waren ze van plan? Zouden ze me pijn doen, of nog erger, zouden ze Wendy pijn doen?

"Chen, stop de auto." Een zware stem klonk door de auto. Wacht, die naam heb ik eerder gehoord. Maar waarvan?

"Sehun, is-" Sehun's blik legde Chen het zwijgen op en hij stopte de auto. Sehun? Die naam herkende ik uit duizenden.

Dit kon niet! Hij is gek!

Ik was hiervoor bang, maar ik was nu nog veel banger. Wat zou hij met ons van plan zijn?

Nu herkende ik de naam Chen ook weer. Maar hij stond toch aan de goede kant? Nou ja, dat dachten we van Chanyeol natuurlijk ook, dus ik wist niets meer zeker.

Waarom waren we eigenlijk gestopt?

Ik hoorde plotseling voetstappen en de autodeur werd opengegooid. Er stonden twee mensen buiten. Eentje herkende ik uit mijn moeders verhalen, dat moest D.O. zijn. De andere was Chanyeol.

"Schuif op." zei D.O. ongeduldig. Snel schoven Wendy en ik op. Chanyeol werd de auto ingeduwd.

Ik zag dat toen Wendy hem woedend aankeek, dat zijn blik gepijnigd was. Dus hij had er wel moeite mee dat we boos op hem waren?

"Het spijt-" Chanyeol werd onderbroken.

"Hou je mond, Chanyeol, anders weet je wat je te wachten staat." Sehun's  stem klonk geïrriteerd.

Chanyeol keek gefrustreerd naar de grond. Ik zag dat hij vanuit zijn ooghoeken verdrietig naar ons keek, maar het kon me niets schelen. Ik was woedend op hem.

Hij heeft Wendy en mij verraden aan Sehun. Door hem zijn we in gevaar!

Ik trok Wendy wat meer naar me toe, zodat ze niet zo dicht op Chanyeol hoefde te zitten, ook al was dat bijna niet mogelijk. Het was een vijfpersoonsauto, maar we zaten er met z'n zessen in.

We zaten zeker een halfuur in de auto en er werd niets gezegd. Er werden wel veel blikken uitgewisseld. Chanyeol probeerde de hele tijd oogcontact met ons te maken, maar we negeerden het.

D.O. gaf Chanyeol en ons de hele tijd doodenge blikken, waardoor ik me nogal ongemakkelijk voelde. Hij was misschien nog wel de engste van ze allemaal.

De auto stopte eindelijk, en Sehun en D.O. stapten uit. Ze namen Chanyeol en Chen mee. Blijkbaar waren ze hier in ieder geval niet vrijwillig.

Sehun wilde de deur dichtslaan, maar hij bedacht zich. "Probeer niet te ontsnappen, want dan maak je het jezelf alleen maar moeilijker." siste hij. Daarna sloeg hij de deur met een harde klap dicht en deed hij de auto op slot.

Ik keek naar Wendy die nu eindelijk echt begon te huilen. Ik knuffelde haar weer en ze knuffelde me terug. "Ik ben bang." fluisterde ze in mijn oor. "Ik weet het, ik ook." antwoordde ik.

"Ik ben zo teleurgesteld in Chanyeol." zei ze. Ik knikte en ik wilde antwoord geven, maar toen werd de deur opengetrokken en stond D.O. daar. Hij glimlachte gemeen. "Aaahw, super schattig, maar de familietijd is over." zei hij grinnikend.

"Kom mee." zei hij, waarna hij zijn gezicht weer veranderde in een boze frons.

We stapten uit de auto en liepen mee. We hadden geen idee wat ons te wachten stond.