Monster (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 16

(Mina POV)

"Ik wist wel dat Kai zo was, ik zei het toch." Riep Tao alweer.

Geërgerd keek ik hem aan. "Ik snap het nu wel, je hoeft het niet vierhonderd keer te herhalen."

Tao gaf me een gemene grijns. "Ik hou er gewoon van als ik gelijk heb."

"Richt je gewoon op je stomme spel." zei ik, terwijl ik mijn hoofd afwendde naar de televisie.

"Op deze manier win ik nog steeds van Xiumin." zei Tao, maar toch ging hij snel verder toen hij zag dat hij achter lag.

Ik zuchtte en verborg mijn gezicht in mijn handen. Waarom zijn ze zo?

Ik stond op van de bank en liep naar de keuken. Ik zocht naar pizza, maar Lay had alles meegenomen. Fijn, dan hadden we geen avondeten in huis. Als Jimin nou gewoon echt naar de supermarkt was geweest...

Ik opende één van de keukenkastjes, maar ik zag dat hij leeg was. Op iets na dan. Er zat namelijk een belachelijk grote spin in het kastje. Ik gilde en sprong snel bij het kastje weg.

Ik hoorde de jongens stommelen in de woonkamer en een paar seconden later stonden ze in de keuken. "Wat is er aan de hand?" vroeg Xiumin bezorgd.

Ik keek nog steeds met afschuw op mijn gezicht naar het kastje. Tao liep zuchtend naar het kastje. "Wat kan er nou weer zo erg zijn dat je... O nee, het is afschuwelijk, haal het weg!" Schreeuwde hij plotseling en hij schuilde achter Xiumin.

Moesten deze jongens mij beschermen?

"Wat is er aan de hand?" Xiumin keek angstig naar Tao, die nu helemaal wit was weggetrokken en naar het kastje keek met grote ogen. "S-spin."

Xiumin liep zuchtend naar het kastje. "Pas op!" riep Tao angstig, die nu achter mij stond.

Xiumin draaide zich om en keek ongelovig naar Tao. "Dit ding is nog niet eens een millimeter groot, wat denk je dat het kan doen, me bijten?"

Oké, misschien had ik wat overdreven toen ik zei dat het een grote spin was, maar een spin is een spin.

Xiumin pakte een doosje en deed de spin erin. Hij liep naar de voordeur en gooide de spin uit het doosje. Tao leek eindelijk te ontspannen. Serieus, ik dacht dat ik een watje was.

(Felix POV)

D.O. stond recht voor onze neus. Hij keek ons aan met een gevaarlijke grijns.

"Waar denken jullie dat je heen gaat?" vroeg hij, terwijl hij een stap in onze richting deed.

"Blijf uit hun buurt!" riep Chanyeol en hij blokte D.O.'s  weg.

D.O. keek geërgerd. "Waarom ben je ook zo'n overloper, Chanyeol. Eerst stond je aan hun kant, toen aan de onze en nu weer aan die van hun. Het lijkt me niet dat je hun vertrouwen snel terug zal kunnen winnen." grijnsde hij.

Het leek alsof het Chanyeol pijn deed toen hij dat zei. "Je weet er niets van." gromde hij.

"Eigenlijk wel, ik weet in ieder geval dat je een verrader bent." Hij legde nadruk op het woord verrader en sprong daarna boven op Chanyeol, die door het impact tegen de muur aan knalde.

"Misschien ben ik een verrader! Maar ik sta niet meer aan de slechte kant! Sehun heeft ons gek gemaakt en als nog vertrouw je hem? Hij heeft heel de groep kapot gemaakt!" Chanyeol bleef maar schreeuwen.

D.O. gaf hem een blik, maar hij bleef stil. Zouden Chanyeol's woorden invloed op hem hebben?

"D.O. ik smeek het je, kom terug. Ik weet dat je niet slecht bent, alleen in de war." Chanyeol keek hoopvol naar D.O. die op dit moment verward voor zich uit staarde. Hij leek serieus na te denken over Chanyeol's verhaal.