Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 43

Toen Annastasia op het vliegveld aankwam, stond alles klaar voor haar vertrek. Haar hofdames Rose, Rozaline en Marie gingen haar begeleiden gedurende de reis. Zo ook een heel arsenaal van bewakers en militairen. Darius ging niet mee, dit in groot protest van Bartholomeus, maar Annastasia was niet te overtuigen op dat vlak.

Ze ging naar Australis en tradities stonden daar zeer hoog in het vaandel. De komst van de koningin met de halfbroer van de koning zou rare ideeën opwekken en voor de missie die Annastasia had gepland, kon ze het land maar beter respecteren in hun gebruiken.

Eens het vliegtuig van de grond kwam, kon Annastasia ontspannen. Ze voelde een deel van de stress die ze de laatste weken op haar schouders had gevoeld wegvloeien. Ze had Bartholomeus nog altijd niets van de zwangerschap vertelt en het werd steeds moeilijker om het verborgen te houden nu ze een buikje begon te krijgen.

Zijn toenaderingen betekende veel voor Annastasia, maar ze was nog niet klaar dit met hem te delen. De enige die kennis hadden van de zwangerschap aan het hof van Evarium was de dokter die haar begeleidde, Rose en nu ook koning Jacobus.

De reis gebeurde in twee delen met een tussenlanding in Madagaskar. De vlucht van Evarium naar Madagaskar had de hele nacht geduurd. Na een korte landing waarbij het vliegtuig bijgetankt werd, vertrokken ze voor de rest van hun reis naar Australis. Annastasia kon uit het raam de Indische Oceaan zien uitstreken. In de verste verte was er geen land te bekennen. Het laatste deel van hun reis zou ongeveer elf uur duren.

Ze zat alleen in de slaapvertrekken zonder masker. Ze lag op het bed nadenkend naar het plafond te staren. Op dat gestolen moment, waar ze geen koningin moest zijn, droomde ze over haar baby. Het was een dochter, had de dokter bevestigd voor ze vertrok. Op het moment dat hij dat had gezegd, had er een beeld in Anna haar hoofd gezeten van een klein meisje met Bart zijn ogen. Ze had onmiddellijk de naam geweten. Sophia, mijmerde ze. Sophia Gabriella.

Haar gedachten werden onderbroken door hevige turbulentie. Ze schrok toen ze bijna van het bed viel en zette onmiddellijk haar masker op. Ze liep haar kamer uit en vroeg: "Wat is er aan het gebeuren?"

"Niets om u zorgen over te maken uwe majesteit, maar we zouden u willen vragen om u te bevestigen in één van de stoelen," zei een van de stewardess.

Annastasia knikte en zette zich naast Rose die met haar ogen toe in haar hand kneep. "Ik haat turbulentie," mompelde ze.

"Maak je geen zorgen," zei Annastasia geruststellend. "Ik ben zeker dat het allemaal normaal is en dat het na een paar minuten weer rustig wordt."

Rose knikte en deed haar mond open om iets te zeggen, toen er een misselijkmakende kraak te horen was.

De vrouwen keken verschrikt op en door de intercom hoorden ze de stem van de piloot. "Er is een defect in één van de motoren en we gaan een noodla..."

De stem viel weg en het vliegtuig schokte nog eens voor het opeens naar beneden dook. Annastasia zag door het raampje het water dichterbij komen en het werd zwart voor haar ogen.

Koning Bartholomeus werd in het midden van de nacht gewekt met het nieuws dat zijn vrouw verdwenen was.

"Wat bedoel je met, je bent de koningin kwijt?" riep hij, al ijsberend achter zijn bureau in zijn pyjama. Hij keek heen en weer naar de mannen van zijn kabinet. Het waren stuk voor stuk mannen die hij met zijn leven vertrouwde, maar op dit moment kon hij kop noch staart knopen aan hun gedrag.

"We hebben op dit moment nog niet alle informatie meneer, maar het lijkt dat het vliegtuig van uwe majesteit is neergeschoten halverwege de Indische Oceaan, door een langeafstandsraket," zei een van de mannen.

Bartholomeus keek verbluft, het besef druppelde langzaam door, maar hij wou het niet geloven.

Eén van de mannen schraapte zijn keel en keek de koning twijfelend aan. "Er is nog iets dat u moet weten," zei hij. Heel zijn kabinet schuifelde ongemakkelijk heen en weer en keek overal behalve naar Bartholomeus.

"Wat dan? Vertel het me man," zei Bartholomeus geïrriteerd.

"We hebben vernomen van de behandelende arts van de koningin, dat ze zwanger was, uwe majesteit," zei de man. De rest van zijn kabinet mompelde instemmend.

Hij keek verbluft naar de mannen. "W... Wat?" stamelde Bart.

"Het blijkt dat de koningin een 15 weken zwanger was," zei een ander.

Bart zat totaal in shock voor zich uit te staren. "Zwanger," mompelde hij.

"Met ons medeleven uwe majesteit," zei één van de mannen van zijn kabinet en ze bogen allemaal. "Maar met de informatie die we op dit moment hebben, kunnen we met een grote zekerheid zeggen dat niemand de crash heeft overleefd. Er zijn reddingswerkers naar toe gestuurd en de geborgen lichamen zullen onmiddellijk naar Evarium worden overgebracht voor identificatie. We zouden in het licht van de gebeurtenissen misschien al moeten kijken naar de volgende kandidaten voor de opvolging."

Hij keek ongelovig naar de man. "Denkt u dat dit het juiste moment is om dit te bespreken man? Ik heb net gehoord dat mijn vrouw verdwenen is en jullie willen haar al vervangen?! Buiten! Allemaal buiten!" riep hij en schoot recht.

Zijn kabinet keek verbaasd en verschrikt naar hem, maar gehoorzaamde onmiddellijk.

Bart zat alleen aan zijn bureau. Hij opende een lade en daarin lag de tekening van Annastasia die nog altijd niet klaar was en die hij nu nooit meer zou kunnen afwerken.

Einde

Ok voor jullie mij allemaal willen vermoorden. WACHT even op de epiloog oké.

Ik post de epiloog zodra ik 30 stemmen heb ☺️

Dus stem en laat me maar weten hoeveel jullie me nu haten 😰