Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 3

Er was een gigantische menigte op haar aan het wachten op de landingsbaan. Iedereen begon te juichen toen ze aan de bovenkant van de trap verscheen. Annastasia stond stil voor een moment, kijkend naar de menigte, die haar volk zou worden. Ze stond met een rechte rug en haar kin in de lucht. Ze zwaaide naar de burgers, terwijl ze aan haar afdaling begon.

Aan de onderkant van de trap stond een groep lijfwachten om haar te begeleiden naar haar koets. Ze hief haar hand op naar de lijfwachten in een teken dat ze moesten wachten. Ze wandelde naar de hekken waar de mensen stonden die een glimp van haar wilden opvangen. Ze schudde handen en deelde handtekeningen uit. Na vijf minuten kwam één van de lijfwachten op haar af en fluisterde, "Prinses het is tijd om te vertrekken. Toch als je op tijd wilt zijn voor uw eigen bruiloft."

Anna keek op naar de man en knikte in teken van overeenkomst. Ze keek naar de mensen en wuifde voor een laatste keer naar hen voor ze zich omdraaide en naar haar koets schreed.

In de koets deed ze haar masker niet af zoals de voorgaande keer. Aangezien ze alleen in de koets was, had ze het kunnen uitdoen, maar de protocollen vermelden dat wanneer een royal in een vreemd land was, ze hun masker nooit mochten afnemen. Zelfs in hun bed droegen ze een slaapmasker, indien ze niet 100% zeker waren van hun omgeving.
Totdat ze officieel de vrouw van kroonprins Bartholomeus was, werd Evarium beschouwd als een vreemd land.

Er was altijd wel een paparazzi of een rebel die een poging deed om een foto te nemen van een royal. Het risico dat men bekeken wordt in een vreemde koets, was een factor die een royal altijd in rekening moest nemen.

Het vliegtuig was een uitzondering, omdat het eigendom was van haar toekomstige man en het volledig gecontroleerd was in haar land voor ze er was opgestapt.

Alleen met haar gedachten begon haar façade scheuren te vertonen. Anna liet haar schouders hangen en zuchtte. Ben ik hier echt klaar voor? vroeg ze zich af.

In een paar uur zou ze op een vliegtuig zitten naar hun verblijfplaats voor een maand en ze wist niet eens wat voor man haar verloofde echt was. Ze had alle mogelijke informatie in zich opgenomen via de officiële en onofficiële kanalen, maar wat wist ze nu echt van hem?

Hij was slim, nobel en een echte heer opgevoed om koning te worden van Evarium. Roddels rond de kroonprins waren schaars in tegenstelling tot het koninklijk paar. Ariel en Alexy hadden hun best gedaan om al de roddels rond de koninklijke familie te pakken krijgen, maar de kroonprins bleef voor haar in een mysterieuze waas gehuld. Misschien was hij super saai net zoals haar achterneef naast wie ze had gezeten bij het vorige banket die alleen over zijn paarden kon praten. Of misschien was hij ongevoelig zoals over zijn vader werd gefluisterd. Hoe hij ook was, zij zou haar best doen om hun huwelijk te laten slagen. Ze rechtte haar rug bij die gedachte.

Hopelijk was hun huwelijk net zoals dat van haar ouders. Ze hadden elkaar ook nooit echt leren kennen voor hun bruiloft. Samen hadden ze het beste gemaakt van hun huwelijk en van elkaar leren houden.

Net zoals haar oudste broer, Marcus. De wettelijke erfgenaam van haar land. Ze glimlachte bij de gedachte aan hem. Vier jaar ouder dan haar, 22 en al twee jaar getrouwd met zijn vrouw en dolgelukkig samen. Gabriella was de sterke en zelfstandige prinses van Sorenzoza en Annastasia's beste vriendin. Sorenzoza bevat de vroegere landen Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal.

Ze was 18 toen ze met haar broer was getrouwd, net zoals Anna nu was. Gabriella had haar broer totaal voor zich gewonnen. Ze was een furie met een temperament, en hij, de meest zachtaardige man ooit, was totaal overrompeld geweest.

Maar, het had gewerkt, ze vulden elkaar perfect aan en waren voor elkaar gemaakt. Bij hun terugkeer naar Sandraria, na hun huwelijksreis, kon je zien dat ze voor elkaar waren gevallen. Gabriella was deel geworden van hun gezin en had niet alleen haar oudste broer, maar ook haar jongere broers en zussen voor zich gewonnen. Als deel van het gezin hadden ze de eer gehad om elkaars gezicht te aanschouwen en Marcus had geluk gehad met zo een knappe vrouw. Annastasia glimlachte bij de gedachte aan haar broer en Gabriella. Ze waren gelukkig samen en ze hoopte om zelf ook maar een fractie van dat geluk te voelen.

De koets was gestopt voor een indrukwekkende kathedraal. Ook hier had zich een gigantische menigte verzameld om een glimp van haar op te vangen. Ze verliet de koets en in die gigantische menigte voelde ze zich ongelooflijk alleen. Uit de volgende koets stapten haar vijf hofdames. Anna knikte naar hen en ze namen haar sleep vast. Met haar vriendinnen achter zich voelde Annastasia zich al iets beter, maar toch bleef er een knagend gevoel in haar buik.

Zwaaiend naar de menigte, schreed ze gracieus de trap op en de buitendeuren van de kathedraal door. Eens ze de drempel over stapte sloten de deuren achter haar.

Ze staarde naar een tweede paar grote deuren voor haar. Een heleboel mensen rond haar waren bezig haar haar en haar jurk te checken. Anna merkte en voelde er bijna niets van.

Ze stond stil als een kaars en staarde naar de deuren. Ze voelde alsof de deuren groter en groter werden en haar in enkele ogenblikken zou opslokken.

Er werd haar een boeket van witte lelies voor gehouden, dat ze gedachteloos vastnam. Ze werd uit haar trance gehaald door een stem die zei: "De prinses is in positie. Is binnen iedereen klaar?"

Ze keek de richting uit vanwaar de stem kwam en zag de lijfwacht, die eerder tegen haar had gesproken, in een intercom praten. Ze hoorde de reactie niet, maar zag hem goedkeurend knikken.

"Oké. Iedereen is klaar, start de muziek."

De deuren openden en ze stapte haar nieuwe leven tegemoet.

Stem en reageer  om me te laten weten wat je ervan vindt! :) ik hoop dat je het verhaal leuk vindt :)