Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 36

De rest van de voormiddag was gevuld met het ophalen van verhalen, de nieuwtjes aan het hof van Sandraria en het verloop van de zwangerschap van Gabriella. Ze begon al een klein buikje te krijgen.

De volgende dag zou de aankondiging voor het volk gebeuren. De aanstaande peter van het klein prinsje of prinsesje moest nog aankomen. De peter was de oudste broer van Gabriella en kroonprins van Sorenzoza. Kroonprins Leonardus zou die avond aankomen en er werd een banket voorbereid om de beide Royals in Sandraria welkom te heten.

Na het gezellige diner, met maskers, ging ieder naar zijn eigen kamer. Anna kon de slaap niet vatten en met haar slaapmasker doolde ze rond in het kasteel dat ze vroeger haar thuis noemde. De geur van haar moeders koekjes kwam haar tegen in de gang van de keuken. Ze volgde haar neus en kwam haar moeder tegen die driftig aan het bakken was.

"Dag mama," zei Anna.

Haar moeder schrikte op en keek om zich. "Oh jij bent het maar. Ik dacht al dat het je vader was."

Anna lachte. "Zou het erg zijn moest het papa zijn geweest?"

Haar moeder keek schuldbewust. "We zijn weer op dieet en ik had beloofd dat ik niet zou bakken."

Anna glimlachte. Nadat ze de deur grondig had gesloten, deed ze haar slaapmasker af. Ze liep naar een plateau met verse koekjes en nam er één in haar mond. "Hmm, dit heb ik ook echt gemist in Evarium," zei Anna met een mond vol.

Catharina glimlachte en zei: "Wil je vertellen waar je mee zit?"

Anna keek haar moeder achterdochtig aan en zei: "Heeft Gabriella je het verteld?"

"Ik denk dat ik mijn eigen dochter goed genoeg ken om het zelf te weten wanneer ze met iets zit. Je bent om drie uur in de nacht aan het ronddolen in het kasteel. Dat betekent meestal maar één ding bij jou. Je zit ergens mee," zei haar moeder liefdevol.

Anna twijfelde. Ze wist dat ze alles tegen haar moeder kon vertellen, maar ze had schrik dat die op dezelfde manier als Gabriella ging reageren. Ze besefte nu dat ze de situatie niet op de beste manier had aangepakt en ze vond het moeilijk om haar ongelijk luidop toe te geven. Iets wat ze tegenover haar moeder sowieso zou moeten doen.

Ze haalde haar schouders op en zei: "Gewoon stress denk ik. Er is vanalles gebeurd en ik mis zoveel hier. Gabriella is al 15 weken ver en ik ben er voor niets bij geweest. Wat een slechte meter ben ik?"

Haar moeder liep op haar af en nam haar in haar armen. "Oh, daar moet je je echt geen zorgen over maken. Je bent nu koningin. Er zijn veel belangrijke zaken die op je schouders rusten en dat begrijpt zij ook wel. Je hebt sneller taken op je moeten nemen dan iemand ooit had gedacht en dat eist zijn tol. Hoe gaat het daar in Evarium? En tussen jou en koning Bartholomeus? Wat ik van Marcus hoorde, is hij een goede echtgenoot voor jou."

Anna bloosde en dacht aan hun ruzie. Ze sloeg haar ogen neer en zei: "Ja, hij is een goede man. Ik wou soms gewoon dat we meer tijd hadden samen, zodat we elkaar beter konden leren kennen. We hebben niet de vier weken gehad zoals meesten om een band te creëren en ik vrees soms dat hij wat teleurgesteld is in mij." Ze schrok van haar eigen woorden. Voordat ze het luidop had gezegd, had ze haar onzekerheid nooit willen toegeven.

Ze keek haar moeder aan met tranen in haar ogen. "Hij is alles wat ik maar had durven dromen. Charmant, knap, lief en grappig. Wat als hij meer van mij had verwacht?"

"Och wat een nonsens. Je bent prachtig, zachtaardig en al ben je soms wat koppig, ik kan me geen betere koningin voor Evarium voorstellen. En het volk houdt van je. Als zij van je houden, ben ik zeker dat je man dat ook doet," zei Catharina vastberaden.

Anna legde haar hoofd tegen haar moeder en zei met een klein stemmetje: "Maar hij heeft het me nog nooit gezegd."

Catharina grinnikte. "Zo zijn mannen lieverd. De eerste keer dat je vader het echt zei met die woorden was bij de geboorte van Marcus. Het is niet omdat hij het niet letterlijk zegt, dat hij niet van je houdt. Je moet tussen de regels door kunnen lezen."

Anna fronste haar wenkbrauwen. "Hoe bedoel je?"

"Je vader bijvoorbeeld gaf me allemaal kleine attenties tijdens de zwangerschap. En dat was zijn manier om te zeggen dat hij van me hield," legde Catharina uit.

Anna knikte bedachtzaam. "Ja dat doet Bart ook wel," zei ze twijfelend.

"Voilà, dat is al een teken dat hij hetzelfde voor jou voelt."

Anna knikte in gedachten verzonken.

"Over zwangerschappen gesproken," zei haar moeder met een knipoog. "Wanneer kan ik mijn volgend kleinkind verwachten?"

Anna bloosde en dacht aan de fantastische nacht die ze met Bart had beleefd voor hun ruzie. Dat was iets wat ze niet met haar moeder ging delen. "We zijn niet gehaast," zei Anna.

"Weet je. Bij Marcus was het van de eerste keer raak. Ik ben 95% zeker dat we hem op onze huwelijksnacht hebben verwekt," zei Catharina met een dromerige zucht.

Anna keek haar moeder aan met gemengde gevoelens. Het seksleven van haar ouders was een onderwerp waar ze liefst zo ver mogelijk van weg bleef, maar de opmerking van haar moeder knaagde ergens in haar achterhoofd.

"Ik denk dat dit onderwerp het einde van onze conversatie heeft ingeluid," zei Anna stijfjes.

Anna stond op en hoorde haar moeders lach in de gangen weergalmen. Dat was een geluid dat ze ook had gemist. Het leek of iedereen in Evarium veel serieuzer was dan in haar moederland.

Op weg naar haar gastvertrekken, liep ze voorbij haar vroegere kamer. Haar jonger zusje had haar vertrekken gekregen nadat zij was vertrokken. Ze bleef bij de deur staan en raakte nostalgisch de lijsten van de deur aan.

Na een ogenblik haarzelf de tijd te gunnen te de makkelijkere tijden te herinneren liep ze verder.

Ze kroop in haar bed en viel al snel in slaap. In haar dromen werd ze achtervolgd door gemaskerde mensen die haar dwongen haar fouten toe te geven. De ogen achter de maskers gloeiden rood en werden steeds groter totdat ze haar volledig opslokten. Ze woelde en werd met een kloppend hart wakker.

Ze keek verschrikt rond in de kamer en kon het gevoel van ogen op haar, niet afschudden. Ze controleerde haar slaapmasker en legde zich weer neer op haar kussen.

De rest van de nacht deed ze geen oog meer dicht.

De volgende dag werd de zwangerschap van Gabriella aangekondigd. Heel het land was in groot feest en aan het hof was er een groot bal gepland. Het was groot feest en iedereen was gelukkig, totdat koningin Annastasia tijdens de feestelijkheden werd weggeleid door een bediende van haar vader.

Haar vader, broer en kroonprins Leonardus stonden in zijn bureau tegen elkaar te fluisteren. Ze keek verbaasd naar de drie mannen, slikte en vroeg: "Is er iets gebeurd?"

Haar vader boog zijn hoofd en met een sombere stem zei hij: "Het spijt me dat we je van al de vreugde hebben moeten wegtrekken, maar dit bericht kon niet wachten tot morgen." Hij stak zijn hand uit en daarin zag Annastasia een telegram met het officiële zegel van Evarium op. Ze nam het briefje aan met trillende handen en las het. Haar ogen werden groot en ze sloeg haar hand voor haar masker om het verstikt geluidje uit haar keel tegen te houden.

Ze keek weer op naar haar vader en zei: "Wat betekent dit?"

Hij keek naar zijn oudste dochter en zag de last die op haar schouders lag. Hij schudde zachtjes zijn hoofd en zei: "Oorlog."

😱

Sorry I know. Er moest toch nog wat spanning inkomen 😉
Wat denken jullie dat er gebeurt is en wat er van gaat komen?
Als het juist wordt geraden plaats ik een nieuw hoofdstuk ☺️
Vorige opdrachten blijven gelden!
Dus stem, deel, reageer en geef je mening!
Love you all 😍