Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 2

In het vliegtuig werd ze verwelkomd door de piloot en de crew. "Het is een eer om met u te vliegen vandaag prinses Anastasia. We hopen dat alles is zoals u wenst. Take off is in 15 minuten en na een uur in de lucht beginnen we met de afdaling zodat we Evarium tegen de middag zullen bereiken," zei de piloot.

Anna knikte in goedkeuring en ging naar het private gedeelte van het vliegtuig. Afgesloten van de crew en de buitenwereld kon ze haar masker afnemen. De vijf dames in haar aanwezigheid, die ook haar bruidsmeisjes waren, waren het dichtste wat ze had als vrienden, buiten Gabriella. Het waren haar persoonlijke hofdames die haar hadden zien opgroeien. Ze waren, buiten haar familie, de enigen die haar gezicht al hadden gezien.

Ze keek rond naar haar vriendinnen.

De oudste vrouw heette Rose en was haar moeders hofdame geweest voordat ze koningin was geworden. Omdat ze niet gekwalificeerd was om een koningin te bedienen, was ze toegewezen aan haar oudste dochter. Ze had het niet erg gevonden, aangezien ze bij Anna's geboorte was geweest en van het eerste moment al van de prinses had gehouden.

De tweede hofdame heette Caroline en was de nieuwste aanwinst en de jongste van allemaal. Ze was 18, dezelfde leeftijd als de prinses, en was een jeugdvriendin van haar. Ze was de kleindochter van Rose en had een zeer uitgesproken mening.

De derde en vierde hofdames waren een tweeling en heetten Ariel en Alexy. Ze kenden al de roddels van het hele kasteel, maar zouden nooit roddelen over Anna. Ze hadden haar ook zien opgroeien van kinds af aan en waren twee vrouwen van middelbare leeftijd.

De laatste dame was een timide vrouw rond de dertig. Haar naam was Gertrude.

Al haar hofdames waren zeer loyaal en zouden alles doen voor haar.

Anna zuchtte en nam haar masker af. "Nog maar een uur als prinses Annastasia van Sandraria. Binnenkort zal ik Annastasia, de toekomstige koningin van Evarium, zijn."

"Maak jij je maar geen zorgen. We zullen er voor jou zijn op elk moment dat je ons nodig hebt," zei Rose.

"Ja je hebt gelijk. Ik ben zo blij dat ik jullie bij me heb. Het is een klein stukje van thuis dat ik kan meenemen naar Evarium," zei Anna.

"Wel ik kan niet wachten om een vreemd land te zien en nieuwe dingen te ontdekken," zei Caroline terwijl ze in een zetel plofte.

Rose keek naar haar met een afkeurende blik. "Als je de protocollen daar niet volgt, zal je niet veel zien omdat je zult worden teruggestuurd."

"Oh, maar Anna vindt het niet erg, of wel?" vroeg Caroline aan Anna met een grote glimlach op haar gezicht.

Ze lachte. "Nee ik vind het niet erg, maar je zou echt naar Rose moeten luisteren. Ze heeft gelijk. Er zijn heel strikte regels die we moeten volgen en het gaat niet helemaal hetzelfde zijn als bij ons. Zo zal ik bijvoorbeeld vijf extra hofdames krijgen eens ik aankom. Aangezien ik trouw met de kroonprins zullen ze me helemaal klaarstomen en jullie al de juiste protocollen aanleren."

Ariel zuchtte. "Pff, ik vind het echt geen leuk idee dat we moeten samen werken met vreemden en dat ze jouw gezicht zullen zien."

"Ja, ik vind dat ook niet aangenaam. En hoe zit het met de roddels daar. We moeten echt bevriend raken met het hoofd van het huishouden, zodat we alles heet van de naald krijgen," zei Alexy.

"Jullie twee en jullie roddelcircuit toch. Soms vraag ik me af of jullie deze functie gewoon hebben aangenomen om te weten wat er aan de binnenzijde van het kasteel zijn gang gaat. Jullie hadden onderzoeksjournalisten moeten worden in plaats van hofdames," zei Anna met een glimlach.

De tweeling hapte naar adem. "En al de rijkdom en drama achterlaten?" vroeg Alexy.

"Nooit," zei Ariel.

Zo babbelden ze verder voor het overgebleven deel van de vlucht. Na 50 minuten zei Gertrude: "Het is eens tijd dat we je make-up en haar opfrissen voor we beginnen aan de afdaling. We zouden niet willen dat de prins wegloopt als hij jou ziet, of wel?"

Iedereen keek haar verstomd aan voor een ogenblik en barstte toen in lachen uit. "Oh die goede ouwe Gertrude weet altijd wat te zeggen om ons te doen lachen," zei Caroline.

"Wie noem je hier oud?" vroeg ze met haar vinger beschuldigend wijzend, maar met een twinkel in haar ogen. Ze gaf Caroline een por en nam de make-up spullen.

"Ze heeft gelijk," zei Rose. "Laten we ervoor zorgen dat de prins helemaal verblind wordt door jouw ogen de eerste keer dat hij jou ziet."

"Alsof deze jurk niet voldoende is om hem te verblinden," zei Anna naar beneden kijkend naar de witte jurk die glinsterde met duizend kleine diamantjes.

"Ja, maar je ogen zijn je beste kenmerk," zei Ariel de oogschaduw van Gertrude overnemend.

"En aangezien dat het eerste is dat hij van je gezicht ziet, zullen we hen laten praten," zei Alexy.

"Je weet wat ze zeggen. Als je wilt weten wat er in iemands binnenste omgaat dan moet je in zijn ogen kijken. Ze zijn de weg naar hun hart," zei Rose.

Caroline zuchtte: "Wauw oma, dat was heel romantisch."

"En de waarheid," zei Rose.

De vrouwen babbelden, terwijl ze het haar en de make-up van Anna opfristen. Toen ze klaar waren, hielden ze haar een spiegel voor.

Haar grote blauwe ogen waren omringd met een subtiele zwarte eyeliner en geaccentueerd door gouden oogschaduw. De gouden schittering van de oogschaduw deden haar ogen glinsteren met hoop.

"Wow meiden, jullie hebben jullie zelf echt overtroffen deze keer. Ik zou echt niet weten wat ik zonder jullie zou doen," zei Anna met tranen in haar ogen.

"Oh nee hoor, nu niet beginnen wenen en mijn meesterwerk om zeep helpen," zei Ariel.

"Ons meesterwerk," zei Alexy terwijl ze Anna een zakdoek overhandigde.

"Och stop met dat gekibbel, het is iedereens meesterwerk," zei Anna glimlachend.

"Nu hebben we alleen nog je masker nodig en je bent helemaal klaar," zei Rose. "Oh, daar is het. Dank je mijn schat," zei ze het masker overnemend van Caroline, die het voorzichtig had opgepakt van de stoel waar Anna het zo nonchalant had neergegooid.

"Het is echt een prachtig masker," zuchtte Caroline.

Anna glimlachte. "Ja het is een cadeau van kroonprins Bartholomeus, mijn eerste trouwcadeau stond op het briefje, meer zal volgen."

"Oh, dat is heel lief," zei Ariel.

"Hoe charmant," zei Alexy.

Anna keek naar het masker. Het was echt een meesterwerk. Het was dezelfde kleur als haar trouwjurk, met zilveren krulletjes en minuscule diamantjes. "Ja, dat is waar," zei Anna. "Het is een zonde dat ik het zelf zo weinig zie. Het zijn mijn maskers, maar ik zie ze zelf eigenlijk bijna nooit. Iedereen rond me kan van ze genieten."

"Dat is waar," zei Rose. "Maar je mag ze wel uitkiezen. Herinner je je eerste masker nog? Je was 12 en je mocht kiezen uit een hele rij met fantastisch mooie maskers die allemaal speciaal voor jou waren gemaakt. En welke koos je toen?," vroeg Rose met een glimlach.

"Het witte masker met de zwarte kristallen," zei Anna met naar Rose glimlachend.

"Inderdaad. Niet de gekleurde of die met juwelen. Je koos een nederig masker en dat reflecteert hoe je was als kind en ook de vrouw die je bent geworden," zei Rose trots.

"Ja, je hebt gelijk," zei Anna met een glimlach.

Een klop op de deur trok hun aandacht. "Prinses," zei de kapitein. "We zijn net aangekomen."

Anna gebaarde naar Caroline, die de deur open deed en tegen de kapitein zei: "De prinses is klaar."

Stem en reageer om me te laten weten wat je ervan vindt! :) ik hoop dat je het verhaal leuk vindt :)