Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 33

De volgende ochtend werd Anna volledig verkwikt wakker. Ze was een beetje gevoelig op bepaalde plaatsen en ze voelde de hechtingen van haar schouders trekken. Ze rekte zich voorzichtig uit en stond op met een glimlach.

Ze stapte haar badkamer in, in een warm gevuld bad. Anna glimlachte en bedankte Rose in haar gedachten. Op de één of andere manier wist de vrouw altijd exact wat Anna nodig had, zonder dat ze het moest vragen.

Na een lang ontspannend bad, kwam ze haar zitkamer binnen. De vrouwen en Darius zaten te praten in de zetels en ze zwegen toen Anna binnenkwam. Anna bloosde en voelde de blikken op haar, alsof ze wisten wat ze de vorige nacht had gedaan.

Annastasia rechtte haar rug en keek hen in de ogen. Een koningin schaamde zich niet voor haar daden. Ze liep de kamer door, pauzeerde bij één van de lelies om eraan te ruiken en liep dan naar Gertrude die haar planning van de dag bijhad.

Annastasia was met Gertrude de planning aan het doorlopen, toen Caroline met glinsterende ogen naast haar kwam te staan.

"Ga je het me nog vertellen of moet ik het eruit trekken?" vroeg Caroline.

"Over wat heb je het?" vroeg Annastasia, dom spelend.

Caroline rolde met haar ogen en reageerde: "Ik heb het over het feit dat je met een constante glimlach rond loopt en eruit ziet als een vrouw die grondig is ...."

"Ik waarschuw je om die zin niet af te maken. Niet vergeten dat je het over de koningin van Evarium hebt Caroline. En ik kan veel gedrag door de vingers zien, maar er zijn een paar dingen die beter niet gezegd worden," waarschuwde Annastasia. "Ik weet dat we vrienden zijn, maar hier moet ik ergens een lijn trekken en jij moet begrijpen dat er dingen zijn waar we niet over kunnen spreken."

Caroline keek Anna verbaasd, maar met respect aan. Ze knikte en gaf haar een knipoog. "Ik begrijp wat je wilt zeggen."

Annastasia lachte en schudde haar hoofd. Caroline zou raar blijven op haar eigen manier.

Caroline liep terug naar de zetels en begon druk met Ariel en Alexy te fluisteren. Gertrude stond naast haar en zei zachtjes: "Ik ben blij voor je."

Annastasia bloosde en knikte naar de vrouw van middelbare leeftijd. Ze kon niet geloven dat iedereen het zomaar wist. Ze schraapte haar keel en zei: "We zullen verder gaan met de planning van de dag."

Gertrude knikte en was weer haar professionele zelf, een kleine mysterieuze glimlach speelde om haar lippen.

"Er staat iets op de planning dat ik niet echt begrijp," zei Annastasia. "Bezoek aan de tuin."

Ze keek naar Gertrude die glimlachte en zei: "Dat is een verrassing."

"Het is het eerste punt op mijn planning, dus ik zal het vlug genoeg te weten komen," zei Annastasia nieuwsgierig.

Darius stond op met een zucht en zei: "Dan zal ik je maar naar de tuin begeleiden zeker."

Annastasia keek op van de zure toon die zijn woorden droegen. Ze zag Darius met een kwade blik naast haar staan. Ze besloot om het te negeren, om haar goede humeur niet te verpesten.

Ze wandelden in stilte door de gangen van het kasteel naar de grote deuren die naar de tuin leidden. Het moment dat de deuren openden, bevroor Annastasia. De tuin die voordien uit een uitgestrekt grasveld vol met bloemen bestond, was omgebouwd tot een gigantische vijver gevuld met waterlelies.

Annastasia keek haar ogen uit. Ze kon niet geloven dat wat ze voor haar ogen zag de werkelijkheid was. Darius gromde iets naast haar en trok haar aandacht van de rivier. Ze keek naar hem op en zag dat hij een brief in zijn handen had.

Haar gezicht lichtte op en ze vroeg: "Ook van Bart?"

Darius gromde instemmend en ze nam de brief aan.

Dag mijn allerliefste vrouw,

Hierbij nog een cadeau voor jou.

De rivier is lang niet zo groot als mijn liefde voor jou.

De waterlelies zijn lang niet zo prachtig als jouw schoonheid.

De oneindigheid van de druppels zijn niet te vergelijken met het geluk dat jij mij elke dag weer brengt.

Jouw geliefde,

Je man

Bart

X

Annastasia herlas de brief drie keer voor ze haar ogen er van kon scheuren. Ze keek op met tranen in haar ogen en keek naar de rivier. Ze wandelde er langzaam rond en knielde om één van de waterlelies aan te raken.

Ze glimlachte en keek op naar het kasteel dat haar thuis was geworden. Nog maar amper drie maanden geleden had ze niet kunnen denken dat ze zo gelukkig zou zijn op dit moment. Het leek alsof alles op zijn plaats was gevallen en niets kon haar dag nog breken.

De rest van de dag vloog voorbij zonder dat Annastasia er veel van merkte in haar gelukzalige toestand.

Die avond bezocht Bart haar weer en bedreven ze nogmaals de liefde, op zo een tedere manier dat er tranen in haar ogen sprongen, die Bart onmiddellijk wegkuste. Ze vielen beide bevredigd in elkaars armen in slaap.

Op één dag al het doel bereikt!

Volgende opdracht voor een nieuw hoofdstuk!

10 lezers die het verhaal delen op de één of andere manier. Dat mag zijn door het via wattpad te delen of iemand te taggen in een comment of gewoon iemand te vertellen over dit verhaal!

Laat me weten hoe je het hebt gedaan en ik zal dan de score bijhouden :)

De vorige opdracht is ook nog altijd van kracht, dus zodra ik 50 stemmen heb, zal ik ook een nieuw hoofdstuk publiceren.

Veel leesplezier!

Stem en reageer om me te laten weten wat je ervan vindt!