Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 29

Na de lange vermoeiende dag liep Annastasia naar haar vertrekken en zag daar Darius voor de deur staan wachten.

Ze zuchtte en zei vermoeid tegen hem: "Ik heb hier nu echt geen zin in. Vertrek gewoon." Ze liep haar vertrekken in en tot haar verbazing volgde hij.

Ze draaide zich naar hem om en vroeg: "Wat ben je aan het doen?"

"Als je me eens twee seconden zou laten praten en me niet de hele avond had genegeerd had ik je het al lang kunnen zeggen," zei Darius geïrriteerd.

"Wat zeggen?" vroeg Annastasia terwijl ze een geeuw onderdrukte. Ze wist dat ze Darius heel de avond angstvallig had ontweken. Ze had in zijn blik gezien dat er iets was en elke keer als hij op haar afliep, was ze een andere kant op gelopen onder het mom van mengen tussen haar genodigden als gastvrouw. Nu kon ze niet meer weglopen en ze wist het.

Darius nam haar hand vast en trok haar naar zich. "Ik wil graag mijn excuses aanbieden."

Annastasia keek verbaasd op. Van alle dingen die hij had kunnen zeggen, was dit niet één die ze had verwacht. Het was hetgeen wat ze het liefst van al van Bart wou horen.

Annastasia knikte, niet goed wetende wat ze moest zeggen.

Darius liet haar los en zuchtte. "Sorry voor hoe ik me heb gedragen. Ik liet mijn eigen kinderachtige ruzie met hem tussen ons in komen en ik heb jou daarmee gekwetst."

"Oké. Bedankt. Ik accepteer je excuses," zei Annastasia. Dit deed een glimps van hoop ontwaken in Darius zijn hart. "Wil je me nu alsjeblieft alleen laten, want ik wil graag dit masker afnemen en gaan slapen," zei Annastasia en ze rekte zich uit.

Darius zijn ogen werden naar haar borsten getrokken en Annastasia stopte onmiddellijk. "Darius serieus. Ik accepteer je excuses, maar als je nu niet direct vertrekt uit mijn vertrekken roep ik mijn wachters."

"Wel schoonheid, daar hoor ik nu ook weer bij. Meer precies. Ik ben jouw persoonlijke lijfwacht vanaf nu. Dus ook in jouw vertrekken als je hier samen met je hofdames zit." Hij zweeg en grijnsde. "Dus ook zonder masker."

"Wat!?" riep Annastasia uit. "Is Bart helemaal zot geworden? Ik geloof je niet. Ik weet niet wat er tussen jullie gebeurd is, maar ik geloof niet dat hij jou ooit als mijn persoonlijke lijfwacht zou maken."

"Geloof het maar schoonheid. Ik ben jouw persoonlijke lijfwacht dus ik wil je graag helpen met die jurk van je te krijgen," zei Darius terwijl hij op haar toe stapte met een enge grijns.

De blik in Darius zijn ogen deed een rilling over Annastasia haar rug lopen. Dit was niet de man die ze kende, waar ze mee had grapjes gemaakt en een kinderachtig spel had gespeeld. Deze man keek haar aan met ogen waar een vuur in brandde dat ze niet kende en niet wist hoe ze erop moest reageren. Ze was alleen met Darius en wie weet waar haar andere wachters waren.

Darius zette een stap dichter en Annastasia deed het enige dat ze wist, dat hem uit zijn trans kon halen. Ze gaf hem een slag in zijn gezicht.

Darius zijn gezicht sloeg opzij en ze zag een verbaasde blik in zijn ogen. Hij keek haar ontzet aan en legde een hand op zijn rode kaak. Darius staarde naar Anna en hij zag de tranen in haar ogen en hoe ze aan het trillen was als een blaadje.

Hij schaamde zich diep voor zijn gedrag en had nooit gedacht dat hij tot zoiets in staat zou zijn. Hij begeerde haar, maar hij zou zich nooit aan haar opdringen. Op dat moment nam hij de beslissing om haar hart te winnen en haar te overtuigen dat ze bij hem hoorde en niet bij Bart.

Hij boog diep en zei: "Mijn excuses koningin Annastasia. Ik weet niet wat er over me heen kwam. Ik zal u uw privacy gunnen." Na nog een diepe buiging liep hij vlug uit haar vertrekken.