Het Gemaskerd Huwelijk (18+) ✓

Hoofdstuk 32

De volgende dag werd Annastasia al ontslagen uit de ziekenboeg en hervatte haar taken als koningin.

Het eerste wat ze deed die dag, was het museum officieel openen. Iedereen had het haar afgeraden, maar zij had erop gestaan.

Ze had zich weer opgekleed als een koningin in een nieuw kleed en masker. Niet zo een uitgebreide outfit als de voorgaande dag, maar toch waardig voor een koning. De kleur die ze droeg was rood, om haar protest te uiten tegen de gebeurtenissen van gisteren en te tonen aan haar volk dat ze niet bang was.

Ze werd begeleid door Darius en vijf gevaarlijk uitziende soldaten die haar elke beweging volgden. Er was nog meer volk dan gisteren naar de opening gekomen, om hun steun te betuigen aan de koningin. Bartholomeus kon er jammer genoeg niet bij zijn omdat hij nog veel werk had.

Koningin Annastasia stapte uit de koets en glimlachte naar haar volk. Ze zwaaide en liep naar de tralies waar de mensen achter stonden gedromd, om een glimps van haar op te vangen. Ze spendeerde zoveel tijd als ze kon aan het geven van handen en handtekeningen aan haar volk.

Iedereen keek vol ontzag naar de vrouw die gisteren nog maar een aanslag had overleefd en hier vandaag weer haar plicht aan het vervullen was. Al de kleine meisjes bewonderden haar mooie jurk en masker en droomde ervan om op een dag zo mooi en statig als zij te zijn. Al de kleine jongens bewonderden haar moed en bloosde wanneer ze hen aandacht schonk. Iedereen was in totaal ontzag van hun koningin. Ze was misschien niet oorspronkelijk van hun land, maar al de burgers van Evarium hadden haar in haar hart gesloten.

Nadat Annastasia het museum officieel had geopend en de eerste ronde van al de belangrijke stukken geschiedenis van de Landelijke Gemeenschap had gedaan, liep ze naar buiten om nogmaals haar volk aandacht te geven.

Na die dag was er geen persoon meer in Evarium die ook maar één slecht woord over haar te zeggen had. Annastasia ging in de avond terug naar het kasteel en voelde voor de eerste keer sinds ze koningin was, dat ze haar dag op een nuttige manier had besteed.

Ze kwam aan in haar vertrekken, in een kamer gevuld met witte lelies. Annastasia stond volledig perplex en keek naar haar hofdames. Serène haar gezicht was vertrokken en Anna kon een zelfvoldane grijns niet inhouden.

Ze deed de deur dicht en haar masker af. "Van waar komt dit allemaal?" vroeg Annastasia, terwijl ze langzaam één van de delicate bloemen uit een vaas nam.

Caroline kwam opgewonden op haar af en zei: "We weten niet van wie. Er was een briefje bijgeleverd die alleen voor jouw ogen is bedoeld." Ze keek Annastasia met glimmende ogen aan en fluisterde: "Ik denk dat we allemaal wel weten van wie ze zijn."

Annastasia glimlachte en zei: "Ik ga naar mijn slaapkamer en ik zou graag alleen worden gelaten."

Al haar hofdames maakte een reverence en lieten haar achter. Darius stond twijfelend naast de deur en Annastasia rolde met haar ogen. "Is er nog iets dat je wilt zeggen?" vroeg ze.

Darius knelde zijn vuisten samen en keek haar aan met donkere ogen. "Nee," zei hij met een ruwe stem en draaide zich om.

Anna kon het niet veel meer schelen wat hij dacht en ze liep vrolijk haar slaapkamer in waar ze verwelkomd werd, met de zoete geur van nog honderden lelies. Ze liet zich gelukzalig op het bed vallen en vertrok haar gezicht toen ze haar schouder weer voelde. Bijna een perfecte dag, dacht Anna.

Ze deed haar jurk uit en kroop in bed met de brief. Ze wist van wie hij was, maar ze wou nog even genieten van de spanning in haar buik. Met een glimlach opende ze hem en las de lieve woorden van haar man.

Dag lieve Anna,

Ik heb je luid en duidelijk gehoord en ik wou dat wanneer je vandaag thuiskwam, ik een glimlach op je gezicht kon toveren, zelfs al kan ik niet bij je zijn.

Ik wou een lelie geven voor elke dag die we elkaar kennen, maar ik besefte dat dat niet genoeg was. Niets kan ooit genoeg zijn voor wat jij mij hebt gegeven. Je hebt me jouw hart gegeven en ik kan je hier nooit genoeg voor bedanken. Ik begin met dit. Een cadeau die niet uit niets betekende materiele dingen bestaat.

Een cadeau dat uit mijn hart komt.

Je man

Bart

X

Anna glimlachte toen ze de brief las en keek rond naar de bloemen rond haar, al was hij niet bij haar, ze voelde zijn liefde diep in haar hart.

Met een glimlach legde ze haar hoofd op haar kussen en met haar ogen nog op de brief, gleed ze langzaam in slaap.

Bart kwam om 21u in haar kamer. Hij keek naar zijn slapende koningin en voelde de liefde die hij voor haar had tot in het diepste punt van zijn hart. Met een vederlichte kus werd Anna wakker en na een paar keer met haar ogen te knipperen, zag ze haar man met een liefdevolle glimlach op haar neer te kijken.

Een grote glimlach brak door in haar gezicht en ze sloeg haar armen rond zijn nek om hem nog een kus te geven. De kus verdiepte en hij legde zich voorzichtig naast Anna.

"Ik wil je geen pijn doen," hijgde Bart. "En als ik nu niet stop dan kan ik me niet meer inhouden."

Anna beet op haar lip en vroeg: "Wat als ik niet meer wil dat je je inhoudt?"

Hij slikte en zei: "Meen je het? Want eens ik begin, kan ik niet meer garanderen dat ik kan stoppen."

Als antwoord trok ze hem op zich en kuste hem met al de lust en liefde die ze in zich voelde.

Bart kreunde en kroop samen met haar onder de dekens. Hij trok haar nachtjapon uit en daarna zijn boxershort. Hij besteedde aandacht aan al haar gevoelige plekjes om haar zoveel mogelijk genot te schenken en nadat ze klaar was voor hem, gleed hij voorzichtig in haar warme vrouwelijkheid.

Ze kreunde toen ze hem in zich voelde. Hij paste zo perfect in haar en zij omvatte haar zo goed. Bart voelde haar rond hem samenknijpen en kon zich niet meer inhouden. Hij begon langzaam te bewegen en kustte haar met zo een tederheid dat Anna het tot diep in haar binnenste voelde. 

Al snel bouwde de spanning in beide op en hun hoogtepunt naderde. Bart zijn bewegingen werden dieper en onregelmatiger. Hij gleed met zijn hand naar beneden om druk uit te oefenen op haar clitoris om haar mee over de rand te krijgen. 

Hun ademhaling kwam met horten en stoten en Anna kreunde luid in genot met haar ogen toegeknepen. "Kijk me aan," gromde Bart. Anna opende haar ogen en ze zag al de liefde die ze voor Bart voelde weerspiegeld in zijn ogen. Anna haar wanden spanden zich samen rond Bart's mannelijkheid toen ze haar hoogtepunt bereikte en dit duwde Bart over de rand. Hij kreunde luid toen hij zich volledig in Anna leegde.

Die avond bedreven ze voor de eerste keer de liefde, het was niet meer gewoon seks. 

Naderhand voelde ze zich verbonden met Bart op een volledig nieuwe manier die ze nog nooit eerder had ervaren en nog nooit eerder had gevoeld.

Ze vielen beide bevredigd en verliefd in elkaars armen in slaap.

Sorry voor het korte hoofdstuk en de slechte seksscène!

Belangrijke mededeling!!!!

Ik heb mijn verhaal volledig afgeschreven! Het is volledig gepubliceerd op sweek en het doet mee aan een uitgeefwedstrijd!! Waah stress!

Nu zou ik een kleine gunst (of eerder Tit for Tat) willen vragen aan al mijn lieve lezertjes!

Door de herhaaldelijke vragen om vaker up te daten, heb ik een spelletje bedacht!

Op het einde van elk hoofdstuk plaats ik een kleine uitdaging en zodra deze uitdaging is volbracht, plaats ik onmiddelijk een nieuw hoofdstuk! Het ligt dus volledig aan jullie hoe snel mijn verhaal op wattpad gaat staan!

Wat vinden jullie van dit idee? Reageer en laat het me weten!

Opdracht voor vandaag! 50 stemmen op dit hoofdstuk halen!