The student

Κεφάλαιο 31ο

Laura's P.O.V
Μέχρι να έρθουν είχα λίγο χρόνο να της μιλήσω, φαίνεται σκληρή όμως κι αυτή δεν έχει περάσει λίγα με τον Luke. Βασικά κανένας απ'τους δύο τους δεν έχει δίκιο αποτι έχω καταλάβει, απλά ελπίζω να υπάρξει μια αλλαγή.
Είδα ξαφνικά τον Luke και τον Damon στον διάδρομο, έρχονταν προς το μέρος μας. Ό Luke στάθηκε μπροστά σε μένα και στην μητέρα του, για μια στιγμή αγχώθηκα γιατί πίστευα ότι θα έκανε χαζομάρα αλλά όχι. Έπεσε με δύναμη στην αγκαλιά της μητέρας του. Αυτή φάνηκε πολύ ξαφνιασμένη, και ήταν λογικό.

"Ακόμα κι αν μου έχεις φερθεί απαίσια κι εγώ δεν πάω πίσω"

"Ούτε εγώ..."

Είχα μείνει να τους κοιτάω με το στόμα ανοιχτό. Πώς γίνεται τόσα χρόνια να υπάρχει τόσο μίσος μεταξύ τους και ξαφνικά μέσα σε δευτερόλεπτα να είναι όλα καλα; την ώρα που την αγκάλιαζε ο Luke με κοιταξε και μου έκλεισε το ματι, σίγουρα κάτι είχε στο μυαλό του.

"Θα γυρίσεις σπίτι;"

"Ναι..."

Τότε του χαμογέλασε και έφυγε από το σχολείο, ανυπομονούσα για την στιγμή που θα είχα μάθημα με την τάξη του Luke για να τον κρατήσω να συζητήσουμε μερικά πράγματα.

"Luke όλα καλα;"

"Ναι, σας ευχαριστώ Πολύ" είπε και μου χαμογέλασε πονηρά.

[...]

Είχαν περάσει οι ώρες αλλά δεν είχα προλάβει να μιλήσω μαζί του γι αυτό το θέμα. Ήταν πλέον η τελευταία ώρα και είχε χτυπήσει το κουδούνι για σχόλασμα.

"Luke θα σε παρακαλούσα να παραμείνεις στην τάξη"

Έγνεψε καταφατικά και έμεινε καθιστός στο θρανίο του. Αφότου έφυγαν όλα τα παιδιά ήρθε κοντά μου και άρχισε να με φιλάει.

"Μωρό μου για άλλα λόγο σε κράτησα μέσα"

"Τι έγινε;"

"Θα κάνουμε μια συνέλευση τώρα όλοι οι καθηγητές, κάτσε με τον Aaron απέξω και όταν δεις ότι φεύγω ξεκινά για να έρθεις να πάρεις τα πράγματα σου"

"Έγινε"

Πήγε να φύγει αλλά γύρισε πίσω και με σήκωσε απότομα, πήγα να φωνάξω αυθόρμητα αλλά αυτός με φίλησε και δεν είπα τίποτα, με κόλλησε στον τοίχο και σιγά σιγά με έριχνε στο πάτωμα.

"Luke-"

"Έχουμε λίγο χρόνο"

Αφέθηκα στα χέρια του, δεν μπορούσα να του αντισταθώ. Έτσι κι αλλιώς είχαμε λίγα λεπτά ακόμα. Με είχε ξανά σηκώσει και με ξάπλωσε πάνω στην έδρα, δεν σταματούσε να με φιλάει, δεν σταματούσα να ανταποκρίνομαι, ήταν σαν την πρώτη φορά.
Κάποια στιγμή σταμάτησε και με κοιταξε μέσα στα μάτια, αρχικά φοβήθηκα γιατί νόμιζα ότι άκουσε κάποιον αλλά ευτυχώς όχι.

"Σ'αγαπάω γαμω..."

"Πόσο;"

"Αν είχαμε χρόνο θα σου λεγα εγώ πόσο..."

Του χαμογέλασα πονηρά και τον τράβηξα με δύναμη ξανά προς το μέρος μου, ένιωθα τόσο έντονο πάθος γι αυτόν τον άνθρωπο. Αυτή τη στιγμή μπορούσε να μπει ο οποιαδήποτε μέσα και να μας δει, δεν με ενδιέφερε όμως. Ήμουν έτοιμη να ρισκάρω πολλά γι αυτόν, όπως κι αυτός για μένα.

Κάποια στιγμή άκουσα βήματα στον διάδρομο και τον έσπρωξα απότομα, με μεγάλη ταχύτητα κάθισα στην έδρα και σήκωσα το βιβλίο από το πάτωμα. Ευτυχώς το μαλλί μου δεν ήταν σε πολύ άθλια κατάσταση.

"Δεσποινίς Collins! Άντε εσάς περιμένουμε"
Είπε η Jenna καθώς έμπαινε μέσα στην αίθουσα, "τι κάνετε εδώ με τον Luke;"

"Του εξηγώ μερικά πράγματα στα αρχαία, έτυχε να λείπει κάποιες μέρες"

"Α εντάξει τότε, μπράβο σας που ενδιαφέρεστε Για την σωστή μάθηση των παιδιών" είπε χαμογελώντας

"Αυτή ειναι η δουλειά μου"

Πλησίασε και ακούμπησε στον ώμο του Luke, αυτός ξυνησε κατευθείαν κι εγω κρατιομουν να μη γελάσω με τους μορφασμους του.

"Λυπάμαι Luke αλλά θα πρέπει να σας διακόψω το μάθημα, την χρειάζομαι για την συνέλευση"

Αυτός έγνεψε καταφατικά κι εγώ σηκώθηκα από την έδρα για να ακολουθήσω την Jenna στο γραφείο. Ευτυχώς που την άκουσα να έρχεται πάντως, δεν θέλω να ξέρω τι θα γινόταν αν μας έβλεπε στην "κατάσταση" που ήμασταν...